Είναι δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός έχει κλονιστεί από τον τρόπο που αποκλείστηκε από την Ευρωλίγκα και έχασε την ευκαιρία να είναι στο Βελιγράδι, όμως αυτή δεν είναι δικαιολογία πραγματικά. Οφείλει να ξεχάσει τα πάντα και να πάει μπροστά. Οι ομάδες έτσι χτίζονται.
Μακάρι λοιπόν το πρώτο ματς στο ΣΕΦ να ήταν ένα καλό μάθημα για τους ερυθρόλευκους. Να καταλάβουν ότι δεν είναι τίποτα δεδομένο στο δρόμο προς τους τελικούς των πλέι οφ, όπως και το γεγονός ότι δεν γίνεται να τα περιμένουν όλα από τον Σπανούλη.
Στην κακή βραδιά του αρχηγού, τουλάχιστον ο Ολυμπιακός έπαιξε όμορφο μπάσκετ, απέκτησε νέους πρωταγωνιστές, είδε τον Στρέλνιεκς να επανακτά το «όπλο» του, τον Παπαπέτρου (δεν ξέρω γιατί άργησε τόσο να μπει) να…κλειδώνει τον ΜακΦάντεν και ουσιαστικά να «σκουπίζουν» την αξιόμαχη Κύμη.
Παρά το κακό πρώτο ημίχρονο, που οι γηπεδούχοι πίστεψαν ότι μπορούν να κάνουν τη ζημιά, το συγκρότημα του Σφαιρόπουλου θύμισε λίγο από τον ξεχασμένο του εαυτό και τελείωσε «τσακ μπαμ» την υπόθεση πρόκριση.
Αρκεί αυτό; Σίγουρα όχι, όμως η διάθεση που έδειξαν οι παίκτες του είναι το «Α και το Ω» για τη συνέχεια του Ολυμπιακού. Η εικόνα των Πειραιωτών ήταν τροποποιημένη σε σχέση με το πρώτο ματς στο ΣΕΦ. Η άμυνα έπαιξε τεράστιο ρόλο στο να κάμψει την αντίσταση της ομάδας του Καστρίτη, ο Μάντζαρης ήταν κομβικός στο να κουράσει τον ΜακΦάντεν, ο Μπόγρης για ένα ακόμα ματς καθοριστικός και θετικός και μετά από καιρό ο ΜακΛίν ικανοποιητικός και στα αμυντικά καθήκοντά του.
Μου άρεσε το γεγονός ότι είδα πράγματα από τους «ερυθρόλευκους». Το πώς έκανε τον πλέι μέικερ ο σέντερ, «σπάζοντας» με πάσες την μπάλα στην περιφέρεια, κάποια ντράιβ που δεν τα είχα δει τόσο καιρό και μου έλειπαν κυρίως από τους περιφερειακούς και το αγαπημένο τρανζίσιον της ομάδας του Πειραιά που είναι το όπλο της.
Είναι δεδομένο ότι ο Ολυμπιακός έχει κλονιστεί από τον τρόπο που αποκλείστηκε από την Ευρωλίγκα και έχασε την ευκαιρία να είναι στο Βελιγράδι, όμως αυτή δεν είναι δικαιολογία πραγματικά. Οφείλει να ξεχάσει τα πάντα και να πάει μπροστά. Οι ομάδες έτσι χτίζονται. Δεν γίνεται μία αποτυχία να τις γονατίζουν. Δεν μιλάμε για μία τυχαία φανέλα. Μιλάμε για τον Ολυμπιακό που οφείλει να ορθώνει ανάστημα στις δυσκολίες να προχωράει.
Ολοι μαζί. Με δουλειά και σύμπνοια για ένα θετικό αποτέλεσμα αρχικά και στη συνέχεια για την ιδανική πορεία και την μάχη μέχρι τέλους.
Πέσε ναι. Πολέμησε όμως και μόχθησε. Κανείς δεν σου χαρίζεται, όμως και εσύ μην τσαλακώνεις την εικόνα σου με αυτόν τον τρόπο. Όλα τα κείμενα κριτικής που γράφτηκαν αυτές τις μέρες να είναι μία αγωνιστική… ντόπα για όλους. Αυτό είναι το ζητούμενο σε μία κριτική που δεν έχει δόλο (γιατί έχουν γραφεί τα χειρότερα όλο αυτό το διάστημα από… έξυπνες πένες).
ΥΓ1 Ειλικρινά ο Γιώργος Μπόγρης έχει κερδίσει το σεβασμό όλων. Για την μαχητικότητά του και τον τρόπο που στέκεται στο παρκέ, το πώς βοηθάει επιθετικά τον Ολυμπιακό και την δουλειά του στο αμυντικό κομμάτι. Του μένει μόνο να ανεβάσει κι άλλο την αυτοπεποίθηση του και να βελτιώσει τα τελειώματα του. Τι να του πεις όμως του παλικαριού που έχει και αυτήν την ρήξη μηνίσκου που τον ταλαιπωρεί; Μόνο μπράβο…
ΥΓ2 Ένα από τα διαμάντια του ελληνικού μπάσκετ σταματάει σήμερα να αγωνίζεται. Μακάρι να μείνει στον χώρο ο Νίκος Μπάρλος. Σπανίζουν τέτοιες περιπτώσεις αθλητών. Νικόλα σε θέλουμε εδώ. Σε ευχαριστούμε…
ΥΓ3 Φοβερή περίπτωση ο ΜακΦάντεν. Έχω εντυπωσιαστεί και πρέπει το παλικάρι αυτό να πάρει ευκαιρία από ανώτερη ομάδα από την Κύμη. Όπως και ο Γιάννης Καστρίτης που αποδεικνύει ότι είναι ένας από τους πιο ελπιδοφόρους προπονητές της χώρας μας που παράγει διαρκώς νέους κόουτς. Έχουμε εξάλλου μπόλικο μπάσκετ στο αίμα μας ως Έλληνες.
ΥΓ4 Κλείνω με μία επισήμανση. Το προηγούμενο μου μπλογκ μιλάει για την ΤΣΣΚΑ και όχι απαραίτητα για τον Δημήτρη Ιτούδη, τον οποίο προπονητικά σέβομαι απεριόριστα. Έχω εκνευριστεί κατά καιρούς με δηλώσεις του, όμως ειλικρινά δεν χαίρομαι με την φετινή αποτυχία της ομάδας του. Αν είναι ποτέ δυνατόν. Το άκουσα και αυτό… Σήμερα ο συνάδελφος Μιχάλης Στεφάνου έγραψε ότι ειδοποιήθηκε από την ΤΣΣΚΑ για το τέλος της συνεργασίας του με τους Ρώσους μετά το τέλος της χρονιάς. Εάν ισχύει αυτό (που πιστεύω την εγκυρότητα του Μιχάλη) μακάρι να βρει τον επόμενο σταθμό της καριέρας του και είμαι σίγουρος ότι θα είναι τοπ επιπέδου η νέα ομάδα του.