Ο ίδιος αλλά… διαφορετικός Ντιέγκο Μαρτίνεθ πριν το πρώτο ελληνικό ντέρμπι της καριέρας του

Με τον χρόνο να μετρά αντίστροφα η κουβέντα της εβδομάδας έμεινε σταθερά στο ίδιο σημείο γύρω από τον Ρέντη. Εν πολλοίς στο «πως» οι Ερυθρόλευκοι θα εμφανιστούν απόψε στη Νέα Φιλαδέλφεια για να «κάνουν τη δουλειά» απέναντι στην ΑΕΚ, κρύβοντας κάτω από το χαλί όλα εκείνα τα «ιδιαίτερα» που προκύπτουν πάντα σε μια εθνική διακοπή -Παρασκευή έκαναν όλοι μαζί μια προπόνηση έπειτα από δύο εβδομάδες-. Λογικό. Κάπως έτσι όμως χάθηκε το δικαίωμα της παρατήρησης σε κάτι ιδιαίτερο: Στον τρόπο που ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ προετοιμάζει το (δικό του) πρώτο «ελληνικό» ντέρμπι. Και ομολογουμένως όλη αυτή η «ιεροτελεστία» όπως εξελίχθηκε μέρα με τη μέρα αν μη τι άλλο έχριζε προσοχής. Σαν case study…

Είχαν έναν τέλειο Αύγουστο οι Ερυθρόλευκοι. Και αν σήμερα κοιτάζοντας πίσω φαίνεται μάλλον εύκολο αυτό που έκαναν, προφανώς δεν ήταν. Ποτέ δεν είναι όταν μαζεύονται τόσα «πρέπει» σε μια εποχή που ένα club αλλάζει δέρμα: 14 μεταγραφές και 2 επιστροφές στο ρόστερ που δεν έγιναν φυσικά όλες μαζί, αλλά εξελίχθηκαν σε μια συγκυρία που ο Ολυμπιακός έπρεπε π.χ να αποκλείσει τη Γκενκ που έχασε λίγους μήνες πριν το πρωτάθλημα Βελγίου στις καθυστερήσεις της τελευταίας αγωνιστικής ή που επιβάλλονταν να μην πατήσει τη… μπανανόφλουδα μέσα στο Καραϊσκάκη από τη στιγμή που προέκυψαν στο καλεντάρι τρία συνεχόμενα εντός έδρας ματς πρωταθλήματος από εκείνα που απαγορεύουν το δικαίωμα στο λάθος (Πανσερραϊκός, Ατρόμητος, Λαμία).

Διαβάστε επίσης: Το επικό βίντεο με την έκπληξη του Βεζένκοφ στον Σπανούλη: «Από που ήρθες εσυ;»

Πως έγινε η δουλειά στο χορτάρι; Δεδομένα μέσα από τη μέθοδο ενός προπονητή που σε εβδομάδες που όλοι αναζητούσαν την επόμενη μεταγραφή, φρόντισε να μείνει μακριά και να κρατήσει μακριά και τους ποδοσφαιριστές του. Έφτιαξε έναν πρώτο αγωνιστικό κορμό. Επένδυσε πολλά σε κάποιους που εκεί στις αρχές του Ιούνη κανείς δεν ήξερε αν έχουν θέση στην επόμενη αγωνιστική version όπως ο Μασούρας, ο Ρέτσος και ο Μαντί Καμαρά. Πρόλαβε να προσθέσει στην εξίσωση και κάποιους «νέους» που ήδη έπειτα από τον πρώτο μήνα πρόλαβαν να γίνουν σημαντικοί όπως ο Ελ Κααμπί, ο Φρέιρε, ο Εσέ και ο «ελβετικός σουγιάς» Κίνι. Και όχι μόνο πήρε αυτό που ήθελε αλλά κατάφερε πριν η ομάδα του μπει στα πιτς να έχει δώσει το δικαίωμα στους παρατηρητές να καταλάβουν αρκετά. Για τον τρόπο που θέλει να παίξει, για τον σχηματισμό, για το rotation.

Είναι χαρακτηριστικό πως ενώ από τότε προέκυψε μια μεταγραφική «τριλογία» από εκείνες που αλλάζουν τους όρους με «κάνω τη διαφορά» ποδοσφαιριστές όπως ο Ντανιέλ Ποντένσε, ο Στέφαν Γιόβετιτς και ο Όλα Σολμπάκεν σχεδόν όλοι είχαν κατανοήσει από την πρώτη στιγμή πως απόψε ο Ολυμπιακός που θα εμφανιστεί στη Νέα Φιλαδέλφεια θα είναι μια ομάδα που θέλει να ξεκινήσει από εκεί που σταμάτησε πριν την διακοπή. Όχι μόνο στις βασικές αρχές, αλλά και στα πρόσωπα. Και αυτό λέει πολλά…

Πως είναι ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ ως «αφεντικό» του Ρέντη σε αυτούς τους κοντά τρεις μήνες που πλέον έχει αναλάβει την ευθύνη; Ένας επαγγελματίας, που εμπιστευόμενος ένα μεγάλο και καταρτισμένο επιτελείο συνεργατών ποντάρει πολλά στην επικοινωνία με τους ποδοσφαιριστές μέσα από την πληροφορία. Του αρέσει η «ανάλυση», ενδιαφέρεται για τη «λεπτομέρεια», επιμένει στην «επανάληψη» ποντάροντας στην «ποδοσφαιρική μνήμη». Όσα δηλαδή θεωρούνται αυτονόητα για έναν σύγχρονο προπονητή που έρχεται από το υψηλότερο επίπεδο. Πως ήταν αυτή την εβδομάδα σε αυτή την ιδιαίτερη αντίστροφη μέτρηση. Ίδιος αλλά και… διαφορετικός. Όπως και η αποψινή αποστολή της ομάδας του σε αυτή τη πρώτη μεγάλη εγχώρια σύγκρουση της χρονιάς.

Εννοείτε πως Σεπτέμβρη δεν κέρδισε το πρωτάθλημα κανείς. Σεπτέμβρη όμως ήταν πολλοί που έχασαν το πρωτάθλημα και η πιο εύκολη απόδειξη είναι ο περσινός Ολυμπιακός που ως την 8η αγωνιστική μετρούσε απώλειες δέκα βαθμών που έκαναν από νωρίς τη σεζόν περιπέτεια. Φέτος φυσικά δεν προκύπτει ως εδώ τέτοια απειλή, αλλά αυτό το αξίωμα διαβάζεται και ανάποδα. Το είπε άλλωστε 42χρονος στην ομιλία της Τρίτης: «Αυτό το ματς πρέπει να είναι μια δήλωση από εμάς». Μια απόδειξη πως ο κανονικός Ολυμπιακός επέστρεψε για να κερδίσει ξανά όσα έχασε πέρσι. Απαραίτητη σημείωση: Ο Μαρτίνεθ δεν είναι της… ομιλίας σε αυτές τις πρώτες του εβδομάδες. Προτιμά μια πιο προσωπική επικοινωνία στον Ρέντη, με τετ α τετ στο γραφείο του συζητώντας ξεχωριστά με κάθε παίκτη. Γιατί επέλεξε λοιπόν αυτή τη φορά δρόμο διαφορετικό; Πιθανότατα γιατί όσα είχε να πει δεν αφορούν τους 15-16 που θα αγωνιστούν, αλλά ολόκληρο τον οργανισμό: Το ρόστερ, τους συνεργάτες, την διοίκηση, τον κόσμο πριν από ένα ματς που οι Πειραιώτες έχουν λίγα να χάσουν και πολλά να κερδίσουν…

Ένα απόγευμα μετά, Τετάρτη, ο κόουτς επαναλαμβάνοντας μια σειρά από βασικές «τακτικές» πληροφορίες άλλαξε κάποια στιγμή θέμα και εστίασε στον διαιτητή (πριν διαρρεύσει το όνομα του Πορτογάλου που επιλέχθηκε από την ΚΕΔ). Ζήτησε από τους ποδοσφαιριστές του λοιπόν να είναι ψύχραιμοι απέναντι στις όποιες αποφάσεις του ρέφερι. Να κρατήσουν τη συγκέντρωση τους στο παιχνίδι. «Εμείς δεν πρέπει να βγούμε από το παιχνίδι μας» ήταν μια σχετική του ατάκα, θέλοντας να τους θυμίσει πως η δουλειά τους είναι να μείνουν μακριά από μια διαδικασία που παραδοσιακά στα ελληνικά ντέρμπι αφήνει το αποτύπωμα της. Αν είναι να προκύψει μια κίτρινη κάρτα ας γίνει για να σταματήσει μια δύσκολη «συνθήκη» για την ομάδα και όχι για διαμαρτυρία. Αν γίνει ένα λάθος ας γίνει γιατί κάποιος προσπάθησε για μια σωστή επιλογή και όχι γιατί έχασε το μυαλό του από ένα προηγούμενο σφύριγμα.

Και πρωί Πέμπτης σε μια άσκηση που δεν προέκυπτε η «ένταση» που ήθελε; Έβαλε και τις «φωνές» τόσο… όσο για να αλλάξει η ταχύτητα της «επανάληψης» αλλά και ο… αέρας του Ρέντη. Για να τους βάλει όλους στην πρίζα θυμίζοντας τους, από που περνά η επιστροφή της ομάδας στη δράση. Ούτε της «φωνής» είναι ο Μαρτίνεθ. Εξ ου και η αναφορά στην εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα. Και όσο για τις βασικές οδηγίες; Αυτές περνούν από μια «εμείς τη μπάλα» προϋπόθεση. Η κατοχή που σου προσφέρει το δικαίωμα να ελέγχεις το ρυθμό. Ξέρει ο Ισπανός ότι στην ΑΕΚ αρέσει η πίεση ψηλά που φτάνει ως την αντίπαλη περιοχή, ειδικά στα πρώτα λεπτά των ημιχρόνων. Αναγνωρίζει πως το ατού της είναι το επιθετικό transition. Περιμένει πως ειδικά στην έδρα της θα το επιχειρήσει και απόψε. Θεωρεί όμως ότι οι σωστές αποστάσεις των γραμμών και οι αρκετοί καλοί και έμπειροι χειριστές που διαθέτει το δικό του γκρουπ μπορούν αυτό να το γυρίσουν… ανάποδα.

MUST READ

Έτσι… γεννήθηκε η Boxing Day – Το μακρινό 1860 και τα πρώτα παιχνίδια στην ιστορία

Πως θα εξελιχθεί; Θα φανεί στη σκηνή. Όπως ο ίδιος όμως φρόντισε να ξεκαθαρίσει από την Τρίτη «δεν θέλω να αγχώνεστε. Θέλω να περιμένετε με ανυπομονησία τα μεγάλα παιχνίδια. Γιατί αυτά θέλουν να παίζουν και να κερδίζουν όλοι. Δεν τελειώνει τίποτα εάν νικήσουμε ή χάσουμε. Υπάρχουν πολλά παιχνίδια μπροστά μας. Είναι σημαντικό όμως να είμαστε αυτοί που πρέπει. Στο τέλος της ημέρας να είμαστε όλοι χαρούμενοι και ικανοποιημένοι ότι τα δώσαμε όλα».