Απέλαση, αυθημερόν

ΔΕΝ θέλησα να μπλέξω στη κόντρα ΠΑΟΚ-ΑΕΚ. Δεν με ενδιαφέρει. Δεν έχω παρτίδες με κανέναν. Δεν έχω κανέναν λόγο να τους βάλω στην παλάντζα. Να τους ζυγίσω και να τους μετρήσω. Ποιος είναι ο καλύτερος η ο λιγότερο χειρότερος. Να διαλέξω ανάμεσα στους χθεσινούς φίλους και σημερινούς εχθρούς. Αποσπασματικά κρίνω. Πράξεις και συμπεριφορές. Αν αυτοί στον ΠΑΟΚ, πιστεύουν ότι είναι πρωταθλητές, εγώ γιατί να τους το χαλάσω; Αν στη ΑΕΚ πιστεύουν ότι πήρανε το πρωτάθλημα με τον σταυρό στο χέρι, εγώ γιατί να τους χαλάσω το παραμύθι; Κι ενώ στον ΠΑΟΚ έχουνε χύσει από δάκρυα, ότι τους κλέψανε το πρωτάθλημα, τον Νιαγάρα και τον Αμαζόνιο ποταμό, στην ΑΕΚ δεν σταματάνε να αυτοθαυμάζονται. Ότι όλη τη σεζόν κράτησαν ήπια και μετριοπαθή στάση. Ότι απέφυγαν όχι μόνο τις ακρότητες, αλλά και τις απλές διαμαρτυρίες. Απ’ ό,τι είμεθα όμως σε θέση να γνωρίζουμε, μόνο ο γάτος γ@μεί και σκούζει. Όταν είσαι από πάνω. Όταν ορίζεις τους Βάτσιους, τους Μάνταλους, τους Παπαπέτρου και τους Θάνους. Όταν στο πιο κρίσιμο ματς της σεζόν, στέλνεις στην Τούμπα, το δίδυμο του θανάτου, Ποντίκη-Κομίνη, δεν γίνεται να φωνάζεις κι από πάνω. Κανά-δυο φορές που σε φάγανε, όπως με τον Σκουλά στη Λάρισα, ψύχραιμος και συγκρατημένος θα είσαι.

ΤΟ θέμα είναι, λοιπόν ότι δεν σ’ αφήνουνε ήσυχο. Και βάζω στην άκρη αυτή τη γελοιότητα με τις μάσκες στον Τελικό. Με τη φάτσα του Σαββίδη. Ποιος του έφταιγε δηλαδή του Ιβάν που δεν μπορούσε να είναι στο γήπεδο; Από πού κι ως πού θύμα; Τον αδίκησε κανείς; Με το κουμπούρι μπουκάρισε. Τι ήθελε να του πούνε; Μπράβο; Να τον καλέσει ο Προκόπης στο Προεδρικό Μέγαρο να τον τιμήσει για την προσφορά του στο ελληνικό ποδόσφαιρο; Και είναι και προκλητικοί. Πάει ο Λουτσέσκου στη Ρουμανία και βάζει μπροστά την κασέτα: «Ο ιδιοκτήτης ήταν πολύ χαρούμενος με το Κύπελλο. Υπέφερε πολύ με όσα έγιναν στο ελληνικό πρωτάθλημα». Δηλαδή του χρωστάμε και συγνώμη του Ιβάν; Που τον κάναμε να υποφέρει. Δηλαδή όταν μπαίνεις με το πιστόλι στο γήπεδο, έχεις την απαίτηση να συνεχιστεί το παιχνίδι κανονικά; Όταν σημαδεύεις και βρίσκεις τον αντίπαλο προπονητή στο κεφάλι, έχεις την απαίτηση να διεξαχθεί το παιχνίδι κανονικά; Σε διαφορετική περίπτωση θα σε έχουνε κλέψει;

ΜΕ εκνευρίζουν και εις διπλούν, μάλιστα όλα αυτά. Μία, γιατί υποτιμάνε τη νοημοσύνη σου κι άλλη μία, γιατί με το να τους ξεφωνίζεις αβαντάρεις χωρίς να το θέλεις τους άλλους. Σαφώς και στο γκολ του Βαρέλα, Ποντίκης και Κομίνης τρώνε τον ΠΑΟΚ. Το ότι το γκολ είναι κανονικό, το διαπιστώνεις ύστερα από τρία ριπλέι, δεν τους αθωώνει. Και μόνο το γεγονός, ότι ακυρώνεις ένα γκολ-πρωτάθλημα στο 89´ δείχνει ότι έχεις πάει στην Τούμπα αποφασισμένος. Παίζεις όλο το παιχνίδι 50- 50 επειδή δεν μπορείς να κάνεις και διαφορετικά, αλλά τη κρίσιμη στιγμή, βγάζεις πρωταθλητή. Και δεν τον βγάζεις επειδή έτσι τη είδες τη φάση. Έτσι ήθελες να τη δεις. Από τη στιγμή όμως που μπαίνει ο άλλος μέσα με το κουμπούρι, τέλος.

ΠΩΣ να το κάνουμε δηλαδή; Να κάνεις ότι γουστάρεις και να μην έχεις συνέπειες; Δεν γίνεται. Αν δεν τιμωρηθείς θα το ξανακάνεις. Και μετά θα το κάνει κι ο άλλος. Να σημαδεύει το κεφάλι του αντιπάλου προπονητή. Να μπουκάρει όχι με περίστροφο, αλλά με Καλάζνικοφ. Αν όποιος θεωρεί ότι αδικείται, καθαρίζει μόνος του, θα έχουμε πιστολίδια προέδρων στη σέντρα. Ο επόμενος θα πυροβολήσει. Σχετικά με το καλύτερο, με πρόλαβε χθες το βράδυ ο Μπραουδάκης. Τα του Λουτσέσκου δηλαδή, ότι, «ίσως στο Β’ Παγκόσμιο πόλεμο στη φασιστική Γερμανία, θα συνέβαινε ό,τι συνέβη στο ελληνικό πρωτάθλημα». Πράγματι. Μόνο τα Ες-Ες θα μπορούσαν να μπουν με τα περίστροφα στη ζώνη, στο γήπεδο.

ΑΥΤΟ όμως είναι το λιγότερο. Και μακριά από μένα τα ιερά και τα όσια της πατρίδας. Όπως έχει πει άλλωστε ο Ακαδημαϊκός Ζωρζ Πιλαλί, «δεν είμαι από δω. Είμαι από τα Λιόσα». Σε καμιά υπόληψη δεν έχω την Ελλάδα και τους Έλληνες. Κι έχω κάθε δικαίωμα να το λέω και να το φωνάζω. Γιατί οι έλληνες και κατ’ επέκταση η Ελλάδα, κάνουν κακό, σε μένα, την οικογένειά μου και τους φίλους μου. Όλα αυτά τα χαϊβάνια που ψηφίζουνε τον κάθε απατεώνα και τον κάθε τυχοδιώκτη. Εγώ, ναι. Μπορώ να τη βρίζω την Ελλάδα. Ο εν λόγω, Λουτσέσκου όχι. Να λέει αυτές τις μαλακίες, «στην Ελλάδα συμβαίνουν αυτά που συνέβαιναν στη φασιστική Γερμανία». Αν το είχε πει αυτό στην Τουρκία του υπερήφανου Ερντογάν θα τον είχανε αρπάξει και θα τον είχανε χώσει σε μπουντρούμι δέκα μέτρα κάτω από τη γη. Και μπορεί να του ξηγιόντουσαν και αρκαντάν.

ΣΤΗΝ Ελλάδα, ουδείς ενοχλήθηκε. Δεν ξέρω τι ισχύει για τους υπηκόους Ρουμανίας. Προφανώς, η διακίνησή τους στην Ελλάδα είναι ελεύθερη και δεν απαιτείτο άδεια εργασίας. Μικρή σημασία όμως έχει αυτό. Αν ένα κράτος, ένας Υπουργός δηλαδή έχει στοιχειώδη αξιοπρέπεια και συναίσθηση της ευθύνης του, τον τυλίγει σε μια κόλα χαρτί τον όποιον Λουτσέσκου και τον στέλνει πακέτο από εκεί που ήρθε. Απέλαση. Όταν αποκαλείς τη χώρα μου φασιστική, τον πούλο. Φεύγεις αυθημερόν. Αν πρόκειται βέβαια περί κανονικής χώρας και περί κανονικών υπουργών. Αν πρόκειται περί Κοτζιάδων, περί Κοντονήδων και περί Κατρούγκαλων, δεν τρέχει κάστανο. Αυτά.

Στη μουσική επιλογή, J.J. Cale and Eric Klapton – Ride The River.

https://www.youtube.com/watch?v=wP9ZboALtVQ