Φάκελος Big four: Κεφάλαιο Παναθηναϊκός

Τέταρτο και τελευταίο κεφάλαιο της αποτίμησης του φετινού μαραθωνίου για τις ομάδες του αποκαλούμενου Big four του ποδοσφαίρου.

Μετά την καλύτερη ομάδα, τον ΠΑΟΚ, την πιο σταθερή και σοβαρή που εν τέλει πήρε και τον τίτλο, ΑΕΚ και την απογοήτευση της σεζόν, Ολυμπιακό, ήρθε σήμερα η ώρα του Παναθηναϊκού. Οι πράσινοι πέρασαν μια χρονιά κόλαση.

Χωρίς ουσιαστικά διοίκηση από την αρχή σχεδόν της περιόδου, με το ρεπορτάζ να είναι γεμάτο καθημερινά με εξελίξεις σε δικαστικά μέτωπα και όχι με αγωνιστικά θέματα, με τους παίκτες να μην έχουν ούτε τα στοιχειώδη για να κάνουν τη δουλειά τους τι ακριβώς κριτική να κάνεις για τα πεπραγμένα της ομάδας μέσα στο γήπεδο;

Τι να πεις και τι να γράψεις όταν ο υποβιβασμός αποφεύχθη την ύστατη κυριολεκτικά στιγμή χάρη στην » φιλευσπλαχνία » των άλλων ομάδων του συνεταιρισμού; Τι να πεις και τι να γράψεις όταν η ομάδα έχανε στις δικαστικές αίθουσες βαθμούς που κέρδιζε στο χορτάρι;

Τι ακριβώς να πεις και τι να γράψεις όταν ο Σύλλογος διασυρόταν σε καθημερινή βάση από πιστωτές που ζητούσαν να πληρωθούν για τις υπηρεσίες τους -και δεν μιλάμε για παίκτες, προπονητές και manager, αλλά ακόμα και για ανθρώπους του μόχθου όπως προμηθευτές φρούτων ή ψωμιού;

Ο άλλοτε σωτήρας Αλαφούζος, ο άνθρωπος που μπήκε μπροστά σε μια ομολογουμένως αντίστοιχα δύσκολη κατάσταση για το τριφύλλι, ο άνθρωπος που στηρίχθηκε από τους οργανωμένους από την πρώτη στιγμή, αυτός που είχε πει ότι θα εξυγιάνει την ομάδα εφαρμόζοντας πολιτική λιτότητας, αυτός που έδωσε ένα τίτλο στο Σύλλογο, φεύγει σαν κυνηγημένος και απόλυτα αποτυχημένος.

Όχι μόνο δεν κατάφερε να μαζέψει οικονομικά το πράγμα, τουναντίον. Ο Παναθηναϊκός βρίσκεται με το ένα πόδι, για να μην πω και με τα δύο, στο γκρεμό και η περίπτωση του Ταϊλανδού επιχειρηματία και του fund που εκπροσωπεί μοιάζει σαν τη μοναδική σανίδα σωτηρίας. Οι ευθύνες του άλλοτε ισχυρού άνδρα του Συλλόγου πολλές. Δεν φταίει όμως μόνο αυτός.

Σίγουρα κάποια στιγμή του ξέφυγαν τα πράγματα. Οι συμβουλάτορες του τον οδήγησαν σε λάθη. Το βασικότερο ήταν ότι εμπιστεύτηκε τον Στραματσιόνι και το περιβάλλον του κάνοντας υπερβάσεις που δεν μπορούσε να καλύψει θεωρώντας ότι θα ήταν σε θέση να πάρει το πρωτάθλημα. Η μεγαλύτερη προσωπική του ευθύνη για μένα είναι αυτά που έγιναν το περασμένο καλοκαίρι.

Δεν μπορεί να ξέρεις ότι πρόθεση σου είναι να αποχωρήσεις, καλύπτοντας πρακτικά μόνο τα θέματα του Δημοσίου και ταυτόχρονα να βάζεις την υπογραφή σου σε νέα συμβόλαια δίνοντας το ο.κ σε νέες δαπανηρές μεταγραφές. Γιατί έπρεπε να φθάσει η κατάσταση στο αμήν για να πληρώσει; Γιατί έπρεπε να διασυρθεί ο Σύλλογος σε όλο τον ποδοσφαιρικό πλανήτη για να αρχίσει να κάνει τις σωστές κινήσεις;

Πολλά τα ερωτήματα όμως και για την επόμενη μέρα. Δεν ξέρω αν θα πάει η Π.Α.Ε στα χέρια της Pan Asia. Δεν ξέρω αν στραβώσει η ανωτέρω περίπτωση και επανέλθει ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Δεν ξέρω αν υπάρχει, όπως γράφεται και ακούγεται και άλλος ενδιαφερόμενος.

Ειλικρινά δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω. Ένα όμως ξέρω και αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Δεν αντέχεται άλλο αυτή η μιζέρια. Ας γίνει ότι έχει να γίνει άμεσα να τελειώνει το μαρτύριο. Ακόμα και αν χρειαστεί να πέσει στα χαμηλά η ομάδα να γίνει για να μπορέσει να φανεί επιτέλους κάποιο φως στην άκρη του τούνελ.

MUST READ

Για κάτι που αξίζει…

Το να κάνουμε αναλύσεις για το υλικό της ομάδας ή τι χρειάζεται να γίνει σε αγωνιστικό επίπεδο για του χρόνου μοιάζει αστείο και τραγικό την ίδια στιγμή. Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ευχηθούμε να λάβει τέλος η περιπέτεια και να αρχίσει πάλι το οικοδόμημα που λέγεται Παναθηναϊκός να αποκτά προοπτική….