Ελλάδα – Κροατία: Γυρίζει αν το πιστέψουν…

Κυριακή βράδυ λίγο πριν τις δέκα. Τόπος το γήπεδο Γ. Καραϊσκάκης. Στη σέντρα αντιμέτωποι οι Έλληνες με τους Κροάτες στη ρεβάνς των μπαράζ για την πρόκριση στο Μουντιάλ. Ναι ξέρω πολλοί από σας θεωρούν, μετά το αποτέλεσμα του πρώτου παιχνιδιού, το ματς τυπική διαδικασία. Ναι γνωρίζω ότι οι δυσκολίες για να γυρίσει ο τροχός είναι πολλές και για άλλους ανυπέρβλητες. Ε και τι σημαίνει αυτό; Δεν θα παίξουμε, δεν θα αγωνιστούμε, δεν θα εξαντλήσουμε τις λίγες ή ελάχιστες πιθανότητες μας;

Ρεαλιστικά αν το κοιτάξει κανείς η πρόκριση χάθηκε, πέταξε στο Ζάγκρεμπ. Η τραγική μας εμφάνιση στο πρώτο παιχνίδι μας οδήγησε σε μια οδυνηρή ήττα. Χαρίσαμε δύο από τα τέσσερα γκολ στους αντιπάλους μας, δεν βγάλαμε αντίδραση σχεδόν ποτέ στη διάρκεια της αναμέτρησης, με εξαίρεση πέντε με δέκα λεπτά σε κάθε ημίχρονο, δεν έχουμε την πληρότητα και το ταλέντο των Κροατών, ε και συνεχίζω; Μήπως σε ότι έχει πετύχει η Εθνική ομάδα, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο αλλά και σε άλλα αθλήματα, ήταν ποτέ το φαβορί ή ο δρόμος προς την επιτυχία ήταν ποτέ στρωμένος με ροδοπέταλα; Έχουμε κάτι που δεν υπάρχει όμοιο του σε ολόκληρο τον πλανήτη, ψυχή με όλα τα γράμματα κεφαλαία.

Θα μου πείτε ορισμένοι καλή η ψυχή, καλή η καρδιά, καλή η αυταπάρνηση, αλλά πρώτον εδώ δεν μιλάμε για την επανάσταση του 1821 ή το πόλεμο του 1940 ούτε παίζουν αυτά ποδόσφαιρο. Ε και εξακολουθώ να αντιτείνω; Μέχρι να βγει η χοντρή να τραγουδήσει, δηλαδή στην προκειμένη περίπτωση να σφυρίξει τη λήξη ο διαιτητής, μπορούμε να ονειρευόμαστε.

Αγωνιστικά τώρα για να γίνει το θαύμα πρέπει να αλλάξουν πολλά. Το σημαντικότερο να μην μπουν οι διεθνείς στο » τρυπάκι» της επίτευξης των τριών τερμάτων από το πρώτο λεπτό. Το σκηνικό αλλάζει μόνο αν δεχτούμε γκολ όχι πόσο νωρίς ή αργά θα πετύχουμε εμείς το πρώτο. Όσοι μπουν στην ενδεκάδα ή πάνε στο γήπεδο πρέπει να πάνε με την πεποίθηση ότι το πράγμα γυρνάει. Είναι σαφέστατα πιο ταλαντούχοι από εμάς, πιο καλοδουλεμένοι στα βασικά του αθλήματος, αλλά αν μια ομάδα μπορεί να την πατήσει, λόγω χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασίας, μετά από ένα τέτοιο αποτέλεσμα όπως αυτό του πρώτου παιχνιδιού, είναι οι Κροάτες. Στριμώξτε τους, πιέστε τους και όλα γίνονται. Ναι σύμφωνοι τρία γκολ η Ελλάδα δυσκολεύεται να βάλει στο εσωτερικό δίτερμα, αλλά το σημερινό ματς δεν μοιάζει με κανένα άλλο.

Ακόμα και αν δεν τα καταφέρουμε απόψε, που είναι και το πιθανότερο, ακόμα και αν χάσουμε ένα είναι σίγουρο. Η Εθνική μας ομάδα επέστρεψε σε τοπ επίπεδο και άφησε πίσω της τη λαίλαπα Ρανιέρι και την τραγική της παρουσία στα προηγούμενα προκριματικά. Για όλους εμάς που είμαστε στον προθάλαμο των σαράντα ή λίγο μεγαλύτεροι, που η παρουσία της Ελλάδας στις μεγάλες διοργανώσεις, στην εφηβεία ή στα παιδικά μας χρόνια, ήταν ένα άπιαστο όνειρο, το να βρίσκεται παρούσα στη γιορτή είναι το μόνο που μας νοιάζει. Ας παίξουν μπάλα και ας κάνουν τομή στο άθλημα άλλοι που μπορούν….