Κέρδισε εσύ κορόιδο Έλληνα, με τα λιμά

ΤΑ αποκαλούμενα εθνικά θέματα είναι στο φόρτε τους. Από τη μία το Μακεδονικό, από την άλλη τα ντερβισιλίκια των φίλων και συμμάχων Τούρκων. Η κασέτα των εκλογών, ωστόσο, στη Νέα Δημοκρατία, δεν σταματάει να παίζει με τίποτα. Ο Κυριάκος θέλει εκλογές τον Σεπτέμβριο. Ο αντιπρόεδρος Άδωνις, δεν κρατιέται και θέλει εκλογές την άλλη Κυριακή. Χειρότεροι από τους Παοκτζήδες και τους Αεκτζήδες που λέγαμε χθες. Κι αυτό το ψευτοποδόσφαιρο, που παίζεται στη Ελλάδα, ένα ενδιαφέρον το έχει. Κάποιοι πληρώνουν για να πάνε στο γήπεδο. Έστω κι έναντι ευτελούς αντιτίμου. Με πέντε ευρώ, που αγοράζεις ένα πακέτο τσιγάρα, βλέπεις το ΑΕΚ-Ολυμπιακός. Πολλοί περισσότεροι, είναι αυτοί που πληρώνουν, τη συνδρομητική τηλεόραση. Κάποιοι λίγοι, αγοράζουν ακόμα, αθλητικές εφημερίδες. Αρκετοί είναι αυτοί, που παθιάζονται για τις ομάδες τους και μανουριάζουνε. Πολλοί είναι αυτοί, που καβλαντίζουνε στα αθλητικά σάιτ. Στα αθλητικά ραδιόφωνα.

ΤΟ ελληνικό ποδόσφαιρο, έχει τουλάχιστον, να επιδείξει, έναν Κομπότη. Έστω και άνευ χαρτοφυλακίου, αφού έχει παραχωρήσει τις μετοχές του. Αυτό το καραγκιοζιλίκι της πολιτικής, τι έχει να παρουσιάσει; Τον Πάνο Καμμένο; Τον Βασίλη Λεβέντη; Το ελληνικό ποδόσφαιρο, έχει έναν Βιεϊρίνια. Έναν Αραούχο. Έναν Φορτούνη. Οι σταρ της πολιτικής ποιοι είναι; Ο Αλέκος ο Φλαμπουράρης και ο Νίκος ο Δένδιας; Στο ποδόσφαιρο υπάρχει το διακύβευμα του πρωταθλήματος. Τα 25 εκατομμύρια του Τσάμπιονς Λιγκ. Το ονόρε και η μαγκιά του προέδρου. Αύριο, κάποια στιγμή, που θα γίνουνε εκλογές, το διακύβευμα ποιο θα είναι; Αυτή η γελοιότητα των εκλογών, έχει κανένα νόημα; Τη παραμικρή, έστω την ελάχιστη, σημασία; Υπάρχει έστω κι ένας λόγος, για να γίνονται εκλογές στην Ελλάδα; Παίζει κανένα ρόλο, ποιος θα είναι Πρωθυπουργός; Και μία καρέκλα να βάλεις στο Μαξίμου, να παριστάνει τον prime minister, ένα και το αυτό θα είναι. Όλοι τα ίδια κάνουνε. Καλύτερα να το στρίψουνε: Κορώνα-γράμματα κι οποίος κερδίσει , φωνάζει την άλλη μέρα τον Ιερώνυμο να τον ορκίσει. Έχει κανένα νόημα ποιοι θα είναι Υπουργοί; Όλοι τα ίδια κάνουνε: Πρώτος μνημονιακός, Υπουργός εργασίας, ο ψευτοσοσιαλιστής Λοβέρδος. Στη συνέχεια ο δεξιός Βρούτσης. Ακολούθως, ο ψευτοαριστερός, Κατρούγκαλος και εσχάτως η κομψή, λαμπερή και απαστράπτουσα, Έφη Αχτσιόγλου. Αποτέλεσμα; Ο ένας μετά τον άλλον να παίρνουνε το μαχαίρι και να κόβουνε μισθούς μεροκάματα και συντάξεις. Όποιος κι αν είναι Υπουργός Οικονομικών, πάντα γίνεται αυτό που έχει πει ο Γκάρι Λίνεκερ: Στο τέλος κερδίζουν οι Θεσμοί.

ΕΤΣΙ και στις εκλογές. Όσα κόμματα κι αν κατέβουνε, σε όποια σειρά κι αν έρθουνε, πρώτο, δεύτερο τρίτο, στο τέλος κερδίζουνε οι δανειστές. Το χειρότερο όμως απ’ όλα, είναι ότι δεν ντρέπονται. Όλοι, έχουν περίσσευμα θράσους. Όλοι βγαίνουν και μιλάνε. Παριστάνουν, ότι τσακώνονται. Ότι δήθεν έχουνε διαφορές. Εσχάτως, βρήκανε δήθεν αφορμή να τσακωθούνε, το Μακεδονικό. Ο ένας κατηγορεί τον άλλον, ενώ είναι ίδιοι. Ενώ κάνουν ακριβώς τα ίδια κι αύριο θα ξανακάνουν τα ίδια. Ενώ δεν έχουν μεταξύ τους, καμία απολύτως διαφορά. Όταν όλοι μαζί στη Βουλή, υπερψηφίζουν, όλα τα Μνημόνια. Χωρίς ίχνος ντροπής. Τριβές λέει στη σχέση της Φώφης του πάλαι ποτέ ΠΑΣΟΚ και του Σταύρου με το Ποτάμι που στέρεψε. Από που προκύπτει ότι αν συμπράξουν δύο αποτυχημένοι, θα προκύψει επιτυχία;
Μιλάμε, για ξύλο με φύλλο μπακαλιάρο. Είναι δυνατόν, εν έτη 2018, να κάνουν τα κόμματα συνέδρια και να μιλάνε για αρχές και ιδεολογίες; Πατσαβούρες είναι όλα αυτά. Πατσαβούρες γίνανε, τα Ζάππεια του Σαμαρά. Πατσαβούρα, έγινε η Θεσσαλονίκη του Τσίπρα.

ΟΠΟΙΟ κόμμα κι αν έρθει πρώτο, στις εκλογές, όποια συνεργασία κι αν προκύψει, δεν αλλάζει τίποτα. Αυτό που θα γίνει, είναι γνωστό και δεδομένο: Ότι προβλέπουν τα Μνημόνια. Που όλοι μαζί ψηφίζουνε κι όλοι είναι πρόθυμοι να υπηρετήσουνε. Ότι χαρτάκι τους δίνουνε κάθε φορά οι Θεσμοί. Αρκεί να κατέχουν την Υπουργική ιδιότητα. Πάρτε για παράδειγμα, την εφεύρεση που ακούει στο όνομα Τέρενς Κουίκ. Μεταξύ ογδόντα και θανάτου είναι και με μία βαλίτσα στο χέρι περιφέρεται ανά την υφήλιο. Το Πάσχα ήταν στην υποσαχάρια Αφρική. Στη συνέχεια αριβάρισε για τη Νέα Υόρκη στη γενική συνέλευση του ΟΗΕ. Επόμενος σταθμός του Κουίκ-Τράβελ, το Καζακστάν. Η Αστάνα. Ακολούθως η Αλεξάνδρεια στην Αίγυπτο. Σε δουλειά να βρισκόμαστε παριστάνοντας τον Υφυπουργό Εξωτερικών. Γι’ αυτό και μόνο το λόγο θέλουν εκλογές στη Νέα Δημοκρατία. Για τη νομή της εξουσίας. Αντί να καλοπερνάει ο Τέρενς, να απολαμβάνει τα σέα και τα μέα της υπουργικής ιδιότητας κάποιος δικός τους.

ΟΠΩΣ στο ποδόσφαιρο λοιπόν, κάποιοι προπονητές, φτιάχνουν τη σύνθεση, σύμφωνα με το «χαρτάκι» που παίρνουν από τον πρόεδρο , έτσι και στη πολιτική οι Έλληνες πρωθυπουργοί, κάνουν, ότι γράφει κάθε φορά το «χαρτάκι» των Θεσμών. Κι έχεις το ντουέτο της πυρκαγιάς Φώφη-Σταύρος να ενώνουν τις δυνάμεις τους. Σα να λέμε δηλαδή να κάνουν συγχώνευση στο ποδόσφαιρο, η Καλλιθέα και ο Αχαρναϊκός και να ενώσουν τα χρέη τους και τη συμφορά τους. Επειδή δεν εκφράζουν κανέναν και τίποτα κι επειδή κανείς δεν ασχολείται μαζί τους, ανακατεύονται αυτοί μεταξύ τους. Για να το μαζεύουμε και να το κλείνουμε λοιπόν. Αν στο ποδόσφαιρο σκάνε κάθε φορά, δύο-τρία στημένα κι υπάρχουνε κι άλλα δυο-τρία που γίνονται στη ζούλα και δεν βγαίνουνε στη φόρα, στο παιχνίδι της πολιτικής, είναι στημένα και τα σημαιάκια. Ότι και να ψηφίσουνε κάθε φορά τα κορόιδα οι Έλληνες, στις εκλογές, αυτοί που θα κερδίσουνε θα είναι οι Θεσμοί. Και πως να χάσουνε, όταν το παιχνίδι γίνεται με σημαδεμένη τράπουλα; Όταν αυτοί, έχουνε στα χέρια τους, τους άσσους. Χθες, Γιωργάκη, Παπαδήμο, Βενιζέλο- Σαμάρα, σήμερα τον Τσίπρα, αύριο τον Κυριάκο. Κέρδισε εσύ κορόιδο Έλληνα με τα λιμά. Με τα πεντάρια και τα εξάρια. Πως να κερδίσεις στο μπαρμπούτι της πολιτικής, όταν οι θεσμοί μέσω του Τσίπρα σήμερα και του Κυριάκου αύριο, έχουνε στα χέρια τους «καραγκιόζη»; Μια ζωή, πεντάρες και εξάρες θα φέρνουνε.

Στη μουσική επιλογή Carle Perkins, George Harrison, Eric Clapton-Blue Suede Shoes.