Τα δίκια του Λάζαρου, τα δίκια της ΑΕΚ!

«Λαζαρομάχοι» και «Λαζαρολάτρες»! Οι μεν κακίζουν τον Χριστοδουλόπουλο, οι δε του δίνουν δίκιο και «κράζουν» τον Μελισσανίδη. Πολύ άσπρο και πολύ μαύρο παρότι η υπόθεση (όπως η συντριπτική πλειονότητα τέτοιων ζητημάτων σε ασυμφωνίες εργοδότη – εργαζόμενου) περιέχει μπόλικο γκρι…

Ας πάρουμε τα δεδομένα που δεν χωρούν αμφισβήτηση: 1) Υπήρχε από το 2016 συμφωνία για οψιόν επέκτασης του συμβολαίου του φέτος αντί +50.000 ευρώ. Ενα τέτοιο συμβόλαιο είναι «αμφιλεγόμενο» αν κατατεθεί χωρίς τις υπογραφές και των δύο μερών εξ ου και η προτροπές της Ενωσης στον ποδοσφαιριστή να το υπογράψει. Γι’ αυτό, άλλωστε, θα κατατεθεί πλέον μονομερώς και η υπόθεση (για την ισχύ του και πόσο ισχυρή είναι -άλλως, πώς «σπάει», όπως στην περίπτωση Ντίντακ) θα κριθεί δικαστικά…

Δεδομένο 2): Από τον περασμένο Σεπτέμβριο -πριν καν κάνει την εκπληκτική σεζόν που διένυσε- σε σχετική τηλεοπτική ερώτηση ο Χριστοδουλόπουλος on camera απαντάει πως «αν η ΑΕΚ θέλει, θα ανανεώσουμε σε 10 δευτερόλεπτα». Μετάφραση: «Εάν τα βρούμε όταν θα συζητήσουμε», ήτοι όταν θα διαπραγματευτούμε…

Δεδομένο 3): Ο Λάζαρος προ πολλών εβδομάδων ξεκαθάρισε στον (θυμωμένο) Μελισσανίδη ότι δεν σκοπεύει να παίξει για άλλον ένα χρόνο με τους όρους του 2016 και θέλει ένα συμβόλαιο με το οποίο θα κρεμούσε στο φινάλε του τα παπούτσια του στην ΑΕΚ. Ο «τίγρης» όμως δεν ήθελε κάτι τέτοιο, ήθελε να κουβεντιάσουν το ενδεχόμενο του χρόνου…

Δεδομένο 4): Ο Ολυμπιακός τον προσέγγισε όταν έγινε γνωστή η αρχική ασυμφωνία και του είπε ότι ενδιαφέρεται να του προσφέρει ότι ο Χριστοδουλόπουλος ανέμενε από τους «κιτρινόμαυρους»…

Δεδομένο 5) Ο Λάζαρος συνέχιζε να αγωνίζεται απολύτως επαγγελματικά (ενδεικτικά θυμίζω ότι το σημείωνα στο κομμάτι μετά την πρόκριση που έδωσε επί της Λάρισας για τον τελικό του Κυπέλλου)…

Δεδομένο 6): Η ΑΕΚ γνώριζε εβδομάδες τώρα ότι η συμφωνία του 2016 δεν ήταν αποδεκτή από τον παίκτη. Αρα είχε να επιλέξει στο αν τον χρειάζεται (οπότε θα διαπραγματευόταν κάτι καλύτερο, κοντά στα «θέλω» του) ή δεν τον χρειάζεται, οπότε θα επέμενε στην αδιέξοδη στάση «τήρησε τα όσα είπαμε προ διετίας»…

Επραξε το δεύτερο! Αποφάσισε ότι μπορεί χωρίς αυτόν και του το έδειχνε. Συνέπεια; Η συμφωνία του με τον Ολυμπιακό. Τόσο απλά. Ολα τα υπόλοιπα περί «προδοσίας» του Χριστοδουλόπουλου ή περί «αγνωμοσύνης» της Ενωσης, που δεν τον επιβραβεύει ηθικά για όσα πρόσφερε στο μετά από 24 χρόνια πρωτάθλημα, είναι για να γίνεται κουβέντα και καβγάς στα social…

Δεν υπάρχει «προδοσία» από μεριάς του διότι ψάχνει (και καλά κάνει) το τελευταίο καλό συμβόλαιό του. Επαγγελματίας είναι και δικαιούται/υποχρεούται να το πράξει δεδομένου κιόλας της θολής κατάστασης με το καθεστώς των «οψιόν»…

Δεν υπάρχει και «αγνωμοσύνη» της ομάδας, καθώς οι ΠΑΕ (αρέσει δεν αρέσει είναι αδιάφορο στον κόσμο των επιχειρήσεων, ακόμα κι αν πρόκειται για ποδοσφαιρικούς οργανισμούς) προσπαθούν να λειτουργούν με οικονομικούς όρους και μοντέλα «χρησιμότητας». Αποφάσισαν ότι δεν θα επενδύσουν σε βάθος τριετίας πάνω του και ο χρόνος θα τους κρίνει για το ορθόν ή όχι…

Ναι, αλλά ο Μάνταλος και ο Τσιγκρίνσκι (και άλλα επιχειρήματα που χρησιμοποιούν οι «Λαζαρολάτρες») πήραν γενναία αύξηση! Μάλιστα (δείτε την παραπάνω παράγραφο)…

Ναι, αλλά έστειλε εξώδικο πριν από το Κύπελλο και στη φιέστα τραγουδούσε και στην ΑΕΚ «αναστήθηκε» (κι άλλα επιχειρήματα των «Λαζαρομάχων»)! Μάλιστα (δείτε τρεις παραγράφους παραπάνω)…

Κοντολογίς, τα «ρομάντζα», που καλά κάνουν κι αρέσουν στους φιλάθλους, δεν βρίσκουν εφαρμογή σε τούτη την ποδοσφαιρική πραγματικότητα. Κι όταν βρίσκουν, σύμπτωση είναι που περνάει έντεχνα και επικοινωνιακά με περιτύλιγμα «αφοσίωσης»…

Αυτό, βέβαια, που δεν αλλάζει και όντως είναι πραγματικότητα, αφορά στη χρησιμότητά του τους τελευταίους εννέα μήνες. Επαιξε όπως μπορούσε, τρέλανε και τρελάθηκε με γκολ και ενέργειες, έδωσε ότι είχε στο χορτάρι, χειροκροτήθηκε, πληρώθηκε, επιβεβαίωσε πόσο καλός ποδοσφαιριστής είναι, δάκρυσε, δέθηκε, αξιοποιήθηκε για να κατακτηθεί ένα πρωτάθλημα και να πραγματοποιηθεί μια αξιόλογη ευρω-πορεία! Συνολικά έδωσε και πήρε. Οπως κάνουν οι επαγγελματίες που σέβονται τον εαυτό τους και το εργασιακό τους περιβάλλον…

Θα προτιμούσα ο «χωρισμός» (κάθε τέτοιος) να μην είναι θορυβώδης. Κατανοώ την ανάγκη κάθε πλευράς επικοινωνιακά να υπερασπιστεί τον εαυτό της από τους ένθεν κακείθεν κατήγορους, αλλά η ένταση χτες βράδυ δεν τιμά κανέναν και επί της ουσίας το ξεκατίνιασμα δεν προσθέτει απολύτως τίποτα. Ούτε η οξύτατη ανακοίνωση της ΑΕΚ, ούτε τα μισόλογα για «απειλές» του Λάζαρου…