Φάκελος Big four : Κεφάλαιο ΠΑΟΚ

Το τέλος της φετινής σεζόν του αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση. Ναι μεν ολοκληρώθηκε με έναν τίτλο, με κατάκτηση για δεύτερη στη σειρά χρονιά του Κυπέλλου πράγμα όχι και τόσο σύνηθες για την ομάδα της Θεσσαλονίκης, από την άλλη όμως ο μεγάλος στόχος δεν επετεύχθη.

Το πρωτάθλημα αποτελούσε – και συνεχίζει να αποτελεί- την μεγάλη καψούρα όλου του οργανισμού που λέγεται ΠΑΟΚ. Κόσμος, διοίκηση και παίκτες το έχουν ως διακαή πόθο. Φέτος το άγγιξαν, αλλά το έχασαν κυρίως από δικά τους λάθη. Κατάφεραν, γιατί περί κατορθώματος πρόκειται, ενώ είχαν τα δύο πιο σημαντικά ματς του δεύτερου γύρου στην έδρα τους να μην τα παίξουν τελικά επί της ουσίας.

Στο μεν πρώτο με τον Ολυμπιακό η ανοησία ενός ατόμου κόστισε, στο δε δεύτερο, κόντρα στην ΑΕΚ, η απερισκεψία του Ιβάν Σαββίδη έβαλε οριστικά ταφόπλακα στο όνειρο. Δεν ξέρω τι θα γινόταν αν το παιχνίδι με την Ένωση ολοκληρωνόταν, ακόμα και με ισοπαλία, αλλά σίγουρα θα είχαν περισσότερες πιθανότητες να διεκδικήσουν τον τίτλο μέχρι το φινάλε του πρωταθλήματος.

Αγωνιστικά η σεζόν είχε πολλά σκαμπανεβάσματα. Η αρχική τραγική επιλογή προπονητή, ο Στανόγιεβιτς πέρασε και δεν ακούμπησε, που κανείς δεν κατάλαβε γιατί τον πήραν και με ποια εχέγγυα, κόστισε πολύ. Η πολύ χαλαρή προετοιμασία του καλοκαιριού οδήγησε στον οδυνηρό αποκλεισμό στο Europa League από την άσημη Έστερσουντ και έβαλε σε περιπέτειες όλη τη χρονιά.

Ο ερχομός του Λουτσέσκου ηρέμησε τα πράγματα και επανέφερε την ομάδα στην κανονικότητα. Ο Ρουμάνος τεχνικός πιστώνεται την πολύ καλή δουλειά που έκανε και η οποία φάνηκε κατά τη διάρκεια, έχοντας μάλιστα να αντιμετωπίσει και την πολύ ιδιαίτερη συνθήκη των τόσων πολλών αγώνων κεκλεισμένων των θυρών. Η άδεια Τούμπα δεν κόστισε στον ΠΑΟΚ βαθμούς. Σε τελική ανάλυση ίσως να ήταν καλύτερα να τα έπαιζε όλα χωρίς κόσμο μιας και τα προβλήματα εμφανίστηκαν όταν γέμισε το γήπεδο.

Το σύνολο που παρουσίασε ο πρώην προπονητής της Ξάνθης έπαιξε ανά διαστήματα μέσα στη χρονιά το καλύτερο ποδόσφαιρο. Ανάπτυξη από τα άκρα, γρήγορο παιχνίδι και πολλά γκολ από αρκετούς παίκτες συνέθεσαν το αγωνιστικό πρόσωπο του Δικεφάλου του Βορρά. Οι πλάγιοι, λόγω ποιότητας, έπαιρναν πολύ σημαντικό μέρος του παιχνιδιού, ο Πρίγιοβιτς είναι ένας εξαιρετικός επιθετικός περιοχής και από τη στιγμή που καθιερώθηκε ο Πασχαλάκης στο τέρμα και ο Βαρέλα ανέβασε τα στάνταρ της απόδοσης του το γλυκό έδεσε.

Οι ακραίοι επιθετικοί του είναι οι καλύτεροι στη Λίγκα, οι κεντρικοί χαφ πολύ αξιόπιστοι όποτε ήταν λογικό να είναι και η καλύτερη ομάδα του πρωταθλήματος γεγονός που απέδειξε περίτρανα και με εμφατικό τρόπο στον πρόσφατο τελικό Κυπέλλου ενάντια στη βασική του αντίπαλο για το πρωτάθλημα. Ένα πρωτάθλημα που έχασε όχι στο γήπεδο, αλλά στις δικαστικές αίθουσες.

Πάμε τώρα και στο αύριο. Η δήλωση του ισχυρού άνδρα της ασπρόμαυρης Π.Α.Ε περί απεριόριστου μπάτζετ στη διάθεση του Λουτσέσκου και των συνεργατών του καταδεικνύει και τις προθέσεις του για την ισχυροποίηση της ομάδας. Πρακτικά ο Δικέφαλος αυτό που χρειάζεται είναι να διατηρήσει τον βασικό του κορμό και να προσθέσει ορισμένες πινελιές ποιότητας. Πινελιές που κυρίως πρέπει να αφορούν την απόκτηση μεγαλύτερου βάθους και επιλογών για την πολύ δύσκολη σεζόν που ξεκινάει σε λιγότερο από δυόμιση μήνες.

MUST READ

Για κάτι που αξίζει…

Το μεγάλο πλεονέκτημα του ΠΑΟΚ την επόμενη σεζόν έναντι των αντιπάλων του είναι η ομοιογένεια του. Αν τη διατηρήσει θα έχει και τον πρώτο λόγο για τον τίτλο του πρωταθλητή. Βασικό θα είναι πάντως να αντιληφθούν άπαντες ότι για να φτάσουν στην επίτευξη του μεγάλου τους στόχου επιβάλλεται να βγάλουν από το μυαλό τους δύο πράγματα. Πρώτον το κόμπλεξ όλων αυτών των ετών που κουβαλούν όποτε κατεβαίνουν στην Αθήνα και δεύτερον να πάψουν να θεωρούν ότι αντιμετωπίζουν κάποιο σχέδιο εξόντωσης ή ανελέητου κυνηγητού από το αθηναϊκό κατεστημένο. Κατά τη γνώμη μου ο ΠΑΟΚ είναι το πρώτο φαβορί για τη χρονιά που έρχεται. Μένει να το αποδείξει και στο χορτάρι…