Ο ορισμός της δυναμικής

Με αφορμή τον σημερινό τελικό κυπέλλου στο ΟΑΚΑ, δεν μπορεί παρά το μυαλό όλων όσων το είχαμε ζήσει, να πάει οκτώ χρόνια, πίσω, περίπου. Στον τελικό του 2010, ανάμεσα στον Άρη και τον Παναθηναϊκό. Η ομάδα του Εκτόρ Κούπερ έχασε τότε τον τίτλο, όμως οι οπαδοί του Άρη κέρδισαν το δικαίωμα να γίνονται σημείο αναφοράς σε κάθε τελικό του κυπέλλου από τότε.

Ήταν ξεκάθαρο ότι η ομάδα παρουσιάστηκε πολύ κατώτερη του αναμενόμενου στο γήπεδο και σίγουρα πολύ κατώτερη σε σχέση με τον κόσμο της. Αν υπήρχε στο ποδοσφαιρικό τμήμα αυτή η δίψα, αυτή η τρέλα, αυτή η επιθυμία που υπήρχε στα μάτια των περισσότερων από 27000 οπαδών του Άρη στις εξέδρες, τότε το αποτέλεσμα θα μπορούσε να είναι διαφορετικό.

Βασικά, σίγουρα θα ήταν διαφορετικό και ο Άρης θα είχε κατακτήσει τον τίτλο. «Δείτε τον αντίπαλο μέσα από τα μάτια μας», ήταν το μήνυμα που έστειλαν οι οπαδοί του Άρη στην ομάδα τους. Δυστυχώς, όμως, από ότι φάνηκε σε εκείνον το τελικό στις 24 Απριλίου του 2010 στο ΟΑΚΑ, οι περισσότεροι εκ των παικτών δεν το έλαβαν.

Ήταν πραγματικά κρίμα που εκείνη η ομάδα, με τον κορυφαίο προπονητή, δεν πήρε έναν τίτλο. Ήταν, όμως, ακόμα πιο κρίμα γι αυτόν τον κόσμο που ταξίδεψε τόσα χιλιόμετρα και έφυγε από το γήπεδο με την αίσθηση ότι δεν οι ποδοσφαιριστές δεν έδωσαν τα πάντα στον αγωνιστικό χώρο και ότι βρέθηκαν σε άσχημη μέρα.

Για τους οπαδούς του Άρη, φυσικά, τι θα μπορούσε να πει κανείς. Έκαναν το ρεκόρ της μεγαλύτερης ομαδικής μετακίνησης στην Ελλάδα και δεν υπάρχει αναφορά σε αυτή τη διοργάνωση που να μην τους μνημονεύει. Το σημείο αναφοράς κάθε τελικού.

Υ. Γ Πολλοί συνάδερφοι από την Αθήνα που δεν πίστευαν αρχικά ότι ο Άρης θα εξαντλήσει όλα τα εισιτήρια και τις προκλήσεις, όταν φτάσαμε στο γήπεδο δεν πίστευαν στα μάτια τους.