Μπορμπαλάν… και τα κουκιά μπαγλάν

Η γνωστή μάγκικη έκφραση καλοσωρίσματος ή αποχαιρετισμού, γειαχαραντάν και τα κουκιά μπαγλάν, περικλείει στο νόημα της ότι θα θέλαμε να συμβεί στο ΟΑΚΑ σε λίγες ώρες από τώρα. Δηλαδή να πάνε όλα κατ’ ευχήν, να έχουμε να ασχολούμαστε μόνο με τα γκολ και τις φάσεις μετά το τέλος του ματς και να επιστρέψουν άπαντες υγιείς από το γήπεδο στη βάση τους όπου και αν αυτή βρίσκεται.

Η πρώτη λέξη της φράσης, το αδόκιμο γειαχαραντάν, αποτελεί και τη βάση της ευχής. Η αντικατάσταση της επομένως από το όνομα του Ισπανού ρέφερι μόνο τυχαία δεν έγινε. Ο λόγος νομίζω προφανής. Για να είναι όλα καλά θα πρέπει η διαιτησία να μην δώσει κυριολεκτικά την παραμικρή αφορμή. Άρα η χαρά και η ευτυχία πηγάζουν από την απόδοση του Μπορμπαλάν.

Τα νέα δεν είναι και πολύ ευχάριστα. Αντί να ασχολούμαστε με τα αγωνιστικά, συστήματα και επιλογές προπονητών, το ρεπορτάζ παραπέμπει σε εμπόλεμη ζώνη. Φασαρίες σε διάφορες γωνιές της πόλης, συρματοπλέγματα στο γήπεδο και μέτρα τάξης λες και δεν μιλάμε για φιλάθλους αλλά για βαρυποινίτες. Αηδία και μόνο. Ντροπή και αίσχος για όλους μας. Όχι δεν βγάζω το σινάφι μας έξω από την κριτική και την απόδοση ευθυνών. Αντίθετα πιστεύω ότι οι δημοσιογράφοι έχουμε τεράστιο μερίδιο για την κατάντια στην οποία έχει περιέλθει το άθλημα.

Αλήθεια όμως για ποια ακριβώς δημοσιογραφία μιλάμε. Άτομα που δηλώνουν δημοσιογράφοι γράφουν, μιλούν και ενίοτε ενεργούν, με τρόπο χειρότερο και από τον πιο τυφλωμένο οπαδό. Στις μέρες μας για να μπορείς να ζήσεις από αυτό το επάγγελμα πρέπει να γίνεις κόλακας, ταλιμπάν, υπερασπιστής ακόμα και των χειρότερων καταστάσεων για να «βοηθήσεις» την ομάδα.

Πρέπει να τονίζεις διαρκώς το μεγαλείο του Συλλόγου, να αποθεώνεις τις πρακτικές και τα έργα του ιδιοκτήτη και να δικαιολογείς τα «παιδιά» ακόμα και αν ξεφεύγουν. Στο κάτω κάτω το κάνουν για το καλό της ομάδας. Αν τολμήσεις να γράψεις κάτι αρνητικό ή στη χειρότερη κάτι θετικό για τον αντίπαλο τότε γίνεσαι εσύ στόχος άμεσα. Εδώ να μου πεις δέχονται απόψε να κάνουν τη δουλειά τους με αστυνομικούς να τους χωρίζουν τι να λέμε.

Όλα δυστυχώς πηγάζουν από την παιδεία που λαμβάνει ο καθένας μας από το σχολείο και το σπίτι του. Τα κείμενα κάποιων απλά δεν διαβάζονται. Από την άλλη υπάρχουν άτομα που δίνουν ραντεβού για να παίξουν ξύλο. Τι να πει κανείς μετά από αυτό; Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά. Λυπάμαι που δεν ασχολήθηκα ιδιαιτέρως με το αγωνιστικό κομμάτι. Δεν μπορούσα να το κάνω όμως.

Μου φαίνεται εντελώς αστείο, αν και είναι τραγικό, να μιλώ και να γράφω για ποδόσφαιρο με όλα αυτά που γίνονται. Ας ελπίσουμε να μας δώσει το βραδινό ματς την αφορμή να ασχοληθούμε με τους πραγματικούς πρωταγωνιστές, τους παίκτες, τους προπονητές και τις ομάδες. Κλείνοντας θα ήθελα να ευχηθώ στον Ισπανό διαιτητή να περάσει απαρατήρητος και να δούμε υψηλό ποδοσφαιρικό θέαμα από τους αποψινούς μονομάχους.