Χούλιγκαν – Αστυνομία : Άσσος ημίχρονο, άσσος τελικό

ΤΡΟΜΟΣ πάνω από την πόλη. Τι χαμπάρια μάστορα, Σάββατο βράδυ, στον τελικό; Θα κάτσουνε φρόνιμα αλάνια; Η θα γίνει ρεπετισιόν της πεζογέφυρας του Βόλου; Να το πούμε με τη μία: Το αν θα γίνει ο τελικός, κώλος νιμού γαρίφαλα, δεν εξαρτάται από την αστυνομία. Αυτό εξαρτάται από τα αλάνια. Και μόνο. Από ποδοσφαιρικής, πλευράς φαβορί, δεν υφίσταται. Ο ΠΑΟΚ είναι στο 3 κι η ΑΕΚ λόγω ΟΑΚΑ, είναι λίγο πιο κάτω στο 2,78. Στο άλλο ματς αντιθέτως, το χούλιγκαν-αστυνομία, το φαβορί είναι ισχυρό. Ακλόνητο μπορείς να πεις. Αν έβγαιναν αποδόσεις, ο άσσος δεν θα ξεπέρναγε το 1,05. Σαν να λέμε Ρεάλ-Λεγκανιές. Για τέτοια διαφορά δυναμικότητας μιλάμε. Ένας αγώνας άνισος. Σαν να έχουνε ανέβει στο ριγκ, ένας πυγμάχος βαρέων-βαρών κι ένας κατηγορίας πτερού. Θέλει και ρώτημα ποιος θα κερδίσει; Ποιες είναι άλλωστε οι παράμετροι για να βγουν οι αποδόσεις; Η δυναμικότητα των ομάδων. Η φόρμα. Η παράδοση. Η υπεροχή των χούλιγκαν είναι συντριπτική. Σε όλα: Και καλύτερη ομάδα έχουνε και σε καλύτερη φόρμα είναι και η παράδοση είναι υπέρ τους. Είτε εντός έδρας παίζουνε, είτε εκτός.

ΠΟΙΟΣ να τους κάνει ζάφτι; Η Αστυνομία; Σοβαροί να είμαστε. Οι οργανωμένοι είναι και εκπαιδευμένοι και προπονημένοι.Έχουν κίνητρο. Έχουν στόχο. Έχουν εμπειρία. Η υπεροχή τους είναι σαφής και αναμφισβήτητη. Ο ορισμός του οργανωμένου, μιλάει από μόνος του. Δεν πρόκειται για τίποτα τυχαίους, αρπακολατζίδες. Που λειτουργούν αυθόρμητα και περιστασιακά. Κάθε φορά έχουν επιχειρησιακό σχέδιο. Ξέρουν πότε και που θα χτυπήσουνε. Η Αστυνομία, τι έχει να αντιπαρατάξει; Την αφοσίωση στη τήρηση της έννομης τάξης; Του ενός το αίμα βράζει και ο άλλος βαριέται που ζει: «Τι διάολο θέλανε να τον κάνουνε εδώ τον Τελικό και τραβιόμαστε Σαββατιάτικα»; Ο ένας κάνει αγγαρεία κι άλλος ζει και αναπνέει για να κάνει τη καβλάντα του. Ποιος θα κερδίσει; Ο δημόσιος υπάλληλος η αυτός που πάει αποφασισμένος για πόλεμο; Ποιος είναι ο βαθμός ετοιμότητας της Αστυνομίας; Σκουριασμένοι είναι όλοι τους. Μια φορά στο τόσο βγαίνουνε στο δρόμο. Στις διαδηλώσεις, στο Πολυτεχνείο. Τα αλάνια είναι στη τσίτα. Κι όχι μόνο τα Σαββατοκύριακα, που έχει ποδόσφαιρο. Σε καθημερινή βάση. Να κάνουνε ντου στον αντίπαλο Σύνδεσμο. Να περιφρουρήσουνε τον δικό τους.

Ο ΗΡΑΚΛΕΙΤΟΣ ήταν που έχει πει, «τα πάντα ρει». Ο Αλέφαντος, τα πάντα όλα. Ο Αντώνης Αραβαντινός, ο εθνικός δεσμοφύλακας, η ζωντανή απόδειξη ότι το ΠΑΣΟΚ πεθαίνει αλλά οι Πασοκτζίδες ποτέ, έχει πει το ακόμα καλύτερο: «Μόνο τανκς δεν υπάρχει στις φυλακές Κορυδαλλού. Γιατί δεν χωράει από τη πύλη, να περάσει μέσα». Αυτό ακριβώς ισχύει και για τα ελληνικά γήπεδα: Μόνο τανκς, δεν υπάρχουνε, γιατί δεν χωράνε γιά να μπούνε. Ότι άλλο γουστάρουνε τα αλάνια το βάζουνε μέσα. Πυρσούς, λέιζερ, φωτοβολίδες, κοινές και ευθείας βολής, μέχρι και αεροβόλα, για να ρίχνουνε στον αντίπαλο τερματοφύλακα. Μέχρι και σκούτερ, όπως τις προάλλες στη Τούμπα. Ο οργανωμένος είναι σε διαρκή εγρήγορση. Μακρυά απ αυτόν, ο εφησυχασμός και η αδράνεια. Ο χούλιγκαν είναι σε διαρκή εμπόλεμη κατάσταση. Ο χούλιγκαν είναι ακμαίος και δυνατός. Μπορεί να τρέξει.Μπορεί να σαλτάρει τα κάγκελα. Έχει τη διάθεση και την αποφασιστικότητα να μανουριάσει και να πλακωθεί. Έχει όπως είπαμε, την εμπειρία. Σιγά που δεν θα βρει το τρόπο να μπει στο γήπεδο αν δεν έχει εισιτήριο. Η δουλειά του είναι αυτή. Για ψωμοτύρι το έχει. Το κίνητρό του, να δει την ομάδα του, είναι τεράστιο.

ΤΟ κίνητρο του πολιτσμάνου, ποιο είναι; Ότι πρέπει, να δικαιολογήσει, τις τρεις κι εξήντα που παίρνει το μήνα; Πως θα ξεκινήσει ο ένας το Σάββατο, για να πάει στο γήπεδο και πως θα ξεκινήσει ο άλλος; Ο ένας θα πάει με βαριά καρδιά κι ο άλλος αποφασισμένος για όλα. Έτσι είναι. Αυτός που θέλει να κάνει τη παρανομία, είτε μικρή είναι αυτή, είτε μεγάλη, βάζει το μυαλό του να δουλέψει. Σπάει το κεφάλι του. Το όργανο της τάξης, κοιτάει το ρολόι, να περάσει η ρημάδα η ώρα, να πάει σπίτι του. Ποιος από τους δυο θα κερδίσει; Η μήπως είναι τυχαίο, ότι σε όλα αυτού του είδους τα ντερβισιλίκια, οι τραυματίες είναι πάντα από τη πλευρά των πολιτσμάνων; Εκπαιδευμένοι είναι. Εξοπλισμένοι με κράνοι, γκλοπ και ασπίδες είναι, αλλά πάντα χάνουνε. Το μόνο που δεν έχουνε κάνει ακόμα τα αλάνια, είναι να βάλουνε φουρνέλα και να ανατινάξουνε κανένα γήπεδο. Όλα τα άλλα έχουνε γίνει. Και γι αυτό αποκαλούνται «οργανωμένοι». Αν ήταν ανοργάνωτοι θα μπορούσαν να είχαν κάνει, όσα έχουν κάνει κι εξακολουθούν να κάνουν στα γήπεδα για δεκαετίες;

ΚΑΙ ΝΑ πεις, ότι η δουλειά των πολιτσμάνων, είναι δύσκολη; Είναι σαν να έχουνε να μοιράσουνε δύο γαϊδουριών άχυρο: Να μπούνε στο γήπεδο μόνο όσοι είχαν εισιτήριο και χωρίς φωτοβολίδες η άλλα πολεμοφόδια. Όταν όμως ο ένας είναι επαγγελματίας κι ο άλλος ερασιτέχνης, το ποιος θα κερδίσει είναι φως φανάρι. Κι ο επαγγελματίας στη προκειμένη περίπτωση δεν είναι ο αστυνομικός. Ο επαγγελματίας, ο συνεπής στο καθήκον και την αποστολή του, είναι ο χούλιγκαν. Ο χούλιγκαν είναι αυτός που ρισκάρει. Τη σωματική του ακεραιότητα (κάθε φορά που πλακώνεται). Τη προσωπική του ελευθερία ( κάθε φορά που παρανομεί ). Ο αστυνομικός για ποιο λόγο να ρισκάρει; Οι τρεις κι εξήντα που λέγαμε είναι σίγουρες.

ΤΟ αν θα γίνουνε λοιπόν ντερβισιλίκια δεν εξαρτάται από τον βαθμό ετοιμότητας και αποτελεσματικότητας της Αστυνομίας. Αν θέλουνε να τον κάνουνε, μπουρδέλ@ τον τελικό τα αλάνια, θα τον κάνουνε ο κόσμος να χαλάσει. Το πλέον πιθανό πάντως είναι να κάτσουνε φρόνιμα. Από μόνα τους.

Στη μουσική επιλογή Eric Klapton & Joe Cocker- Seven Days/ Feelin Alright.

https://www.youtube.com/watch?v=w_TNZDS3vLE