Είναι η εποχή των τεράτων

ΟΠΩΣ ακριβώς το έχει πει ο Αντόνιο Γκράμσι: «Το παλιό πεθαίνει, το καινούργιο δεν έχει γεννηθεί, είναι η εποχή των τεράτων». Είναι η εποχή της Ελένης Αυλωνίτου και του Δημήτρη Καμμένου. Είναι η εποχή του Κατρούγκαλου και του Τέρενς Κουίκ. Ο Γκράμσι, ταλαιπωρημένος από τις κακουχίες πέθανε το 1937 σε ηλικία 46 ετών. Έβλεπε όμως μπορείς να πεις εκατό χρόνια μετά. Τους Έλληνες ζαλισμένους από τις κατραπακιές των Μνημονίων να καταφεύγουν σε τέρατα. Διαφόρων ειδών και συνομοταξιών. Από τον Καρατζαφέρη και το Λάος, στον Μιχαλολιάκο και τη Χρυσή Αυγή. Από τον θίασο των Ανεξαρτήτων Ελλήνων του Καμμένου, στο τσίρκο Μεντράνο των Κεντρώων του Λεβέντη. Από τον τηλεοπτικό αστέρα Σταύρο Θεοδωράκη, στον σούπερ σταρ της Αριστεράς Αλέξη Τσίπρα.

ΤΑ παρατράγουδα της Ανίτας Πάνια κάνουν καριέρα στη Βουλή. Αντί για τον Κάτμαν και τον Ταμπάκη, σκίζουν στα νούμερα της τηλεθέασης οι βουλευτές. Και σε τηλεοπτικές εκπομπές, υψηλού κύρους. Όπως του Αυτιά και του Παπαδάκη. Είναι η εποχή του Πέτρου Κωνσταντινέα και του Βασίλη Κικίλια. Ζαλισμένοι, απογοητευμένοι και αποβλακωμένοι οι Έλληνες, φτάσανε να πιστέψουνε και τον Αρτέμη Σώρρα. Αφού προηγουμένως, είχαν εναποθέσει τις ελπίδες τους, στο Βαρουφάκη και στη Ζωή Κωνσταντοπούλου. Απελπισμένοι από τους Σαμαροβενιζέλους κατέφυγαν σε φαινόμενα, τύπου-Παύλου Χαϊκάλη.

ΚΙ αίφνης ο Τζανακόπουλος, που κατά δήλωσή του, ξέρει από φτώχεια, επειδή έχει μείνει δύο χρόνια στο Αιγάλεω, ενημερώνει μέσω Twitter τον ελληνικό λαό, ότι δέχτηκε τηλεφώνημα από κάποιον κύριο που του συστήθηκε σαν Βαγγέλης Μαρινάκης. «Με τόνο σχεδόν απειλητικό». Το πρώτο που λες, στη προκειμένη περίπτωση είναι και «τι με νοιάζει εμένα»; Το «σχεδόν απειλητικός τόνος», τι πάει να πει; Η απειλή είναι ποινικό αδίκημα και σοβαρό μάλιστα. Γι’ αυτό κι εμπίπτει στη διαδικασία του αυτοφώρου. Η απειλή ωστόσο προκύπτει από τα λόγια. Όχι από τον τόνο της φωνής. Και στο «σχεδόν» μάλιστα. Δηλαδή, ο τόνος της φωνής ήταν απειλητικός κι όχι αυτά που άκουγε ο Τζανακόπουλος. Και στο περίπου. Όχι στο 100%. Για όσους δεν το ξέραμε, μάθαμε ο τόνος έχει βαθμίδες. Δηλαδή παραμύθι φούρναρης.

ΚΙ ΑΠΟ κει και πέρα, πήρανε φόρα, οι Καμμένοι και οι Πολάκηδες. Αλλά και ο ίδιος ο κυβερνητικός εκπρόσωπος που επανήλθε δριμύτερος: «Αυτή η Κυβέρνηση, ούτε εκβιάζεται, ούτε ντιλάρει με επιχειρηματίες». Είναι ίδιον των απατεώνων αυτό. Να δημιουργούν εχθρούς. Ο Χίτλερ τους Εβραίους. Οι Κου Κλουξ Κλαν τους μαύρους.
Οι Ισλαμιστές τους άπιστους. Οι αποκαλούμενοι δεξιοί, εδώ στην Ελλάδα, για τριάντα χρόνια, επένδυαν στον από Βορρά κίνδυνο. Ότι θα έρθουν οι κομμουνιστές, να μας πάρουν τα σπίτια τις γυναίκες και τα παιδιά, να ξυρίσουν τους παπάδες και να γκρεμίσουν τις εκκλησίες. Το ΠΑΣΟΚ την επάρατη δεξιά. Η Χρυσή Αυγή, τους ξένους, που μολύνουν τη χώρα και παίρνουν τις δουλειές των Ελλήνων. Οι αυτοαποκαλούμενοι αριστεροί του Σύριζα, ότι είναι απέναντι στη διαπλοκή κι έχουν ανοίξει πόλεμο στο μεγάλο κεφάλαιο. Εναντίον των οφ-σορ της διαπλοκής, των νταβατζήδων, των βαρόνων. Στο μιλητό.

ΚΙ ΟΤΑΝ λέμε απατεώνες, μιλάμε με τη πολιτική έννοια του όρου. Γι’ αυτούς, που παριστάνουν ότι είναι κάτι άλλο, κάτι διαφορετικό, απ’ αυτό που είναι στη πραγματικότητα. Τον Κατρούγκαλο, που δηλώνει κομμουνιστής και πηγαίνει στη Μακρόνησο, ενώ έχει κατασφάξει τους συνταξιούχους. Αυτός που άλλα λέει κι άλλα κάνει, είναι απατεώνας. Ο Τέρενς Κουίκ τον Σεπτέμβριο του 2014, σκίζει τα ρούχα του, «προσωπικά προσβάλλομαι, όταν μου λένε ότι θα συνεργαστούμε με τον Σύριζα». Κι ύστερα από τέσσερις μήνες, τον Γενάρη του 15, όχι μόνο συνεργάζεται αλλά γίνεται και υφυπουργός, είναι απατεώνας, η δεν είναι;

ΕΙΝΑΙ η εποχή των τεράτων. Ο πρόεδρος της Βουλής Νίκος Βούτσης, να δηλώνει για τον Γιώργο Κουρή, ότι «υπηρέτησε για πολλά χρόνια τη μάχιμη δημοσιογραφία». Και για όσους δεν κατάλαβαν, το επανέλαβε κι ο Τζανακόπουλος, «ο Κουρής υπήρξε πιστός στη δημοσιογραφία, μέχρι τη τελευταία μέρα, της ζωής του». Αυτό που έκανε δηλαδή το χοιροστάσιο του Ταύρου, ήτανε δημοσιογραφία. Ενώ οι εφημερίδες που δεν προσκυνάνε τον Αλέξη είναι σκουπιδότοποι.

Το μήνυμα του Πάνου Καμμένου, στον εκδότη της Αυριανής ήταν συγκινητικό: «Καλό ταξίδι Καπετάνιε, είμαι τυχερός που σε γνώρισα, ήσουν έντιμος και ευθύς άνθρωπος». Όμοιος ομοίω. Την ίδια ώρα ο Τζανακόπουλος, που λέγαμε έσκιζε γάτες: «Η Ελλάδα δεν θα γίνει Κολομβία. Αυτή η κυβέρνηση, ούτε εκβιάζεται, ούτε ντιλάρει με επιχειρηματίες» . Να την εκβιάσει, ποιος; Και για ποιο λόγο; Όλοι, άλλος περισσότερο άλλος λιγότερο, βάλανε πλάτη για να γίνει πρωθυπουργός ο Αλέξης. Και η κυρία Γιάννα και ο Σωκράτης Κόκκαλης και ο Βαρδής Βαρδινογιάννης και ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος. Ο διοικητικός ηγέτης της ΑΕΚ ευχαρίστησε δημόσια τον Πρωθυπουργό και πέντε έξι Υπουργούς για το γήπεδο στη Νέα Φιλαδέλφεια. Ο Μπόμπολας μέχρι που έκλεισε το Έθνος, Σύριζα έπαιζε για θάνατο. Και πολύ περισσότερο ο Ψυχάρης, που τα λέγανε καλά, με τον πρωθυπουργό, μέχρι να ψυχρανθούνε. Κι ο συσχετισμός με τη Κολομβία που κολλάει; Στη ΣΕΚΑΠ της Κολομβίας χαρίζουνε πρόστιμα, 40 εκατομμυρίων ευρώ;

ΚΙ ΕΠΕΙΔΗ η εξουσία, είναι ταυτισμένη με τη καλοπέραση, δεν έχουνε κανένα πρόβλημα να κάνουνε και πλάκα. Ο Καμμένος, να απονέμει στη Μπουμπουλίνα τον βαθμό της υποναυάρχου, 193 χρόνια μετά το θάνατό της. Αν αυτό δεν είναι καλαμπούρι, τι είναι; Και γιατί η Μπουμπουλίνα κι όχι ο Κίτσος Τζαβέλας; Και γιατί η Μπουμπουλίνα κι όχι η Μαντώ Μαυρογένους; Ή ο Νικηταράς; Είναι προφανές ότι κάνουνε πλάκα. Υπουργοί είναι, έχουνε τα σέα τους και τα μέα τους, καλοπερνάνε, από κάθε άποψη, γιατί να μην το ρίξουνε και στη τρελή; Όταν δηλαδή ο Τσίπρας, πάει και κάνει Υπουργό τον Χαϊκάλη, θέλεις και κάποια άλλη απόδειξη ότι σε κοροϊδεύει; Κι όταν κάνει πλάκα ο πρωθυπουργός και βάζει στη Κυβέρνηση τον Ζουράρι, θα είναι σοβαροί οι υπουργοί;

Στη μουσική επιλογή, Janis Joplin-Summertime.