Το μεγαλείο σου δεν τελειώνει!

Το να περιγραφεί με λόγια αυτό που έγινε χθες το βράδυ στη Νέα Φιλαδέλφεια ομολογώ πως δεν είναι εύκολο. Στιγμές μοναδικές, ανεπανάληπτες, ιστορικές, συγκινητικές. Μια βραδιά που κάποιοι την έζησαν για πρώτη φορά, κάποιοι την περίμεναν για να… θυμηθούν πως είναι και κάποιοι άλλοι χρειάστηκε να ασπρίσουν τα μαλλιά τους για να νιώσουν ξανά εκείνο το συναίσθημα που είχαν νιώσει 24 χρόνια πριν.

Το διάστημα της απουσίας από την κορυφή ήταν πολύ μεγάλο. Ανεξήγητα μεγάλο για τα δεδομένα του συλλόγου. Όλα αυτά τα χρόνια κύλησαν με δυσκολίες, πίκρες, απογοητεύσεις όμως το πλήρωμα του χρόνου έφτασε. Και τα όσα ζει φέτος ο οργανισμός ΑΕΚ είναι η ανταμοιβή για την υπομονή και το κουράγιο όλων αυτών των ετών.

Το χθεσινό δεν ήταν απλά ένα γλέντι τίτλου. Ήταν ένα ξέσπασμα, μια κραυγή ικανοποίησης για αυτό που με κόπο και ιδρώτα επιτέλους ήρθε. Η ΑΕΚ είναι πρωταθλήτρια. Είχα γράψει και σε προηγούμενο blog πως μέχρι να έβλεπα τον Πετράν να σηκώνει την κούπα στον ουρανό, τσιμπιόμουν για να πειστώ πως είναι αλήθεια. Τελικά είναι! Και τα όσα ζήσαμε χθες στα ιερά χώματα δεν γίνεται να περιγραφούν.

Παιδάκια στους ώμους των γονιών τους να τραγουδούν περήφανα κουνώντας την κιτρινόμαυρη σημαία, άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας να πανηγυρίζουν βουρκωμένοι, κόσμος από κάθε άκρη της Ελλάδας να γίνεται μια αγκαλιά, οι παίκτες να βρίσκονται σε κατάσταση… έκστασης στο πούλμαν και φυσικά ο άνθρωπος που έκανε την ΑΕΚ ξανά πρωταθλήτρια, ο Δημήτρης Μελισσανίδης, να λάμπει από χαρά σηκώνοντας το τρόπαιο από το μπαλκόνι πάνω από την «Πόλη».

Όλα αυτά, μπροστά από τον χώρο που σε δύο χρόνια από τώρα θα αποτελεί και πάλι το σπίτι της Ένωσης. Στη Νέα Φιλαδέλφεια. Στην «Αγια-Σοφιά». Που… έρχεται και που θα αποτελέσει τη «σφραγίδα» τα επιστροφής και της αναγέννησης. Τα καλύτερα έρχονται για αυτή την ομάδα και αυτόν τον κόσμο. Φέτος είναι απλά η αρχή. Το πρώτο βήμα για τα… άλματα που ακολουθούν. Πλέον τα δάκρυα λύπης στεγνώσανε. Τα μάτια τρέχουν ακόμα, όμως μόνο από χαρά και συγκίνηση. Το ζήσαμε. Έγινε. Ήμασταν εκεί και ευτυχώς, θα είμαστε πάντα εκεί για χρόνια. Αρκεί να είμαστε γεροί. Τα υπόλοιπα έχουν πάρει τον δρόμο τους και καλό είναι να το συνειδητοποιήσουμε και εμείς. Οι… άλλοι, το έχουν ήδη καταλάβει.