Ένα πρωτάθλημα που το πήρε η άμυνα

Τώρα που έγινε η φιέστα και η απονομή είναι ώρα να πούμε ορισμένα πράγματα για την ΑΕΚ και τον τρόπο που έφτασε στην κατάκτηση του τίτλου. Μπορεί όσα ακολουθούν να μην συμβάλλουν ιδιαίτερα στην έξαψη των οπαδών τους και στο ξεφάντωμά τους αλλά έτσι είναι όταν πρόκειται για ποδοσφαιρική κουβέντα ανάμεσα σε αυτούς που αγαπούν το άθλημα περισσότερο από την ομάδα που υποστηρίζουν.

Έχω άλλωστε με άλλες ευκαιρίες, καταθέσει την άποψη ότι η Ενωση είναι δίκαια και άξια πρωταθλήτρια. Στο κείμενο που ακολουθεί εξηγώ με ποδοσφαιρικούς όρους πως, κατά τη γνώμη μου, η ΑΕΚ έφτασε στην κατάκτηση του τίτλου. Σε τριάντα αγώνες η ομάδα του Χιμένεθ δέχτηκε μόλις δώδεκα γκολ. Είναι ρεκόρ.

Σπάει εκείνο που είχε πετύχει ο Ολυμπιακός όταν σε πρωτάθλημα τριάντα έξι αγώνων είχε δεχτεί μόλις δεκατρία. Θα μπορούσε κανείς να πει ότι η ΑΕΚ ήταν όλη την ώρα στην επίθεση, έλιωνε τους αντιπάλους της και ως εκ τούτου δεν πατούσαν την περιοχή της. Δεν ήταν έτσι.

Σε όλα τα δύσκολα παιχνίδια του πρωταθλήματος, σε όλα τα ντέρμπι , η ομάδα του Μανόλο Χιμένεθ ήταν πίσω από την μπάλα. Είχε ως βασικό μέλημά της να μην αιφνιδιαστεί, να μην δεχτεί πρώτη γκολ. Αφού γαϊδουρόδενε μετά γαϊδουρογύρευε. Οι περισσότερες νίκες της ήταν με διαφορά ενός γκολ.

Ο προπονητής της «διάβασε» σωστά την ομάδα του από την αρχή της διοργάνωσης σε σχέση πάντα με τους αντιπάλους της. Δεν την κατέβαζε στο γήπεδο με την αίσθηση της υπεροχής. Δεν την έστελνε για να κυριαρχήσει και να επιβληθεί. Ήταν συγκρατημένος και συντηρητικός.

Η τακτική αυτή απέδωσε και στο πρωτάθλημα και στην Ευρώπη. Σαράντα εφτά γκολ σε τριάντα αγώνες ενεργητικό σημαίνει ότι πετύχαινε ενάμιση γκολ το παιχνίδι όταν ο απογοητευτικός Ολυμπιακός πέτυχε εξήντα και πενήντα εννιά ο ΠΑΟΚ. Ακόμα κι η Λάρισα όταν στέφτηκε πρωταθλήτρια είχε σκοράρει πενήντα μία φορές.

Η Ενωση πήγε με τακτική και πρόγραμμα να πάρει τα ματς και τελικά να κατακτήσει το τρόπαιο. Δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν ο Χιμένεθ είχε από την αρχή στόχο να το πάρει και επέλεξε αυτό τον τρόπο. Ο Ρανιέρι με τον Λέστερ που το πήρε με ανάλογη μέθοδο δεν ξεκίνησε με στόχο την κατάκτησή του. Ούτε είμαι σε θέση να ξέρω αν ο Χιμένεθ αντέγραψε τον Μουρίνιο και τον Ρανιέρι.

Σημασία έχει ότι ο κόουτς της ΑΕΚ παρά τις αναποδιές με τους απανωτούς τραυματισμούς, έμεινε σταθερός στο πλάνο του και παρουσίαζε μια ομάδα που δεν θάμπωνε με την απόδοσή της αλλά έπαιρνε με κόπο και ιδρώτα τα ματς. Δεν άφηνε ποτέ τα γκέμια χαλαρά. Προτιμούσε να παρουσιάζει τον Λόπες και τον Γκάλο σε θέση εξτρέμ και να κρατάει στο πάγκο τον Λάζαρο.

MUST READ

Απευθείας στη League phase του Champions League: Πως ο Ολυμπιακός έφερε στα μέτρα του το πιο μεγάλο κόλπο της χρονιάς

Ηταν παράδοξο για πρωταθλητή στο ελληνικό πρωτάθλημα αλλά κρίνοντας εκ του αποτελέσματος υπήρξε αποδοτικό. Αξίζει να του αναγνωριστεί ό,τι κι αν είχε στο μυαλό του όταν ξεκινούσε η διοργάνωση…