Γιαννακόπουλος : Ακτιβισμός δίχως πλάνο

Από την πρώτη στιγμή που… άναψαν τα αίματα, στον καβγά του Παναθηναϊκού με την Ευρωλίγκα (κι όχι -όπως αποδεικνύεται με τον Τζόρντι Μπερτομέου), διοχετεύονταν η… πληροφορία ότι οι «πράσινοι» έχουν κι άλλους στο πλευρό τους, ότι δεν είναι μόνοι τους και πως στην ουσία έχει αρχίσει να… ξηλώνεται το πουλόβερ. Ήταν πολύ καλό για να είναι αληθινό.

«Αμφιβάλω αν έχουν διαβάσει την ανακοίνωση (σ.σ. αυτή που υπέγραψαν) όλες οι ομάδες» είπε, σε μια προσπάθεια να μειώσει την έκταση της ήττας. Να μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, ήττα είναι και μάλιστα βαριά, το να βλέπεις όλους τους… συμπαίκτες απέναντί σου.

Ακόμα κι αν έχει δίκιο ο «ισχυρός άνδρας» του Παναθηναϊκού, πρέπει να τον προβληματίσει το γεγονός ότι ο Μπερτομέου κατορθώνει να βάζει τεράστιου βεληνεκούς επιχειρηματίες να υπογράφουν σε λευκό χαρτί, να συνυπογράφουν δίχως να διαβάζουν.

Ο Παναθηναϊκός είναι πλέον επισήμως απομονωμένος. Κανείς δεν του έδειξε την πόρτα της εξόδου, κανείς δεν του είπε «σήκω και φύγε», αλλά όλοι είπαν ότι αυτή η συμπεριφορά ΔΕΝ είναι αποδεκτή. Το μήνυμα είναι σαφές. «Άλλαξε για να μείνεις, διαφορετικά πήγαινε όπου θέλεις».

Είναι προφανές ότι σε πολλά από αυτά που ισχυρίζεται ο κ. Γιαννακόπουλος έχει δίκιο. Τα έσοδα δεν είναι αυτά που θα περίμενε κανείς από το ΝΒΑ της Ευρώπης, δεν γνωρίζω για το πώς διανέμονται κι αν υπάρχει ισοκατανομή, υπάρχουν ανισότητες (ζητήματα που κι ο ίδιος δεν έχει θέσει) στη φορολόγηση, ενδεχομένως έπρεπε να υπάρχει «σάλαρι καπ». Βαθιές τομές, που δεν έχουν να κάνουν με κανέναν Μπερτομέου και θα κάνουν καλύτερη την Ευρωλίγκα.

Αυτά, βεβαίως, δεν συζητιούνται μέσω instagram, δεν λύνονται με ανταλλαγή ύβρεων ή με ανάθεμα. Χρειάζεται μελέτη, πλάνο, να παρουσιάσεις μια ολοκληρωμένη πρόταση και το σημαντικότερο: να πείσεις τους «συμπαίκτες».

Να το γράψω απλά: Ο Μπερτομέου δεν θα θυσίαζε τον παχυλό μισθό του για να ανοίξει μέτωπο με τον κ. Γιαννακόπουλο, αν εξ αρχής δεν είχε τις… πλάτες των άλλων. Δεν είναι από τα τυπάκια που μπαίνουν μπροστά, είναι κυνικός ορθολογιστής, golden boy, που έχει επιτελείο το οποίο επεξεργάζεται καταστάσεις κρίσεις, προσδιορίζει κέρδη και ζημιές, λειτουργεί με γνώμονα τις καμπύλες των διαγραμμάτων κι όχι το θυμικό. Γι’ αυτό και για να νικηθεί χρειάζεται άλλος σχεδιασμός. Βασικά χρειάζεται σχεδιασμός κι όχι ακτιβισμός δίχως πλάνο.

Αν συμφωνήσουμε ότι έχει «προσωπικό μένος» κατά του κ. Γιαννακόπουλου (το ισχυρίζεται η πλευρά του Παναθηναϊκού), τότε πάτησε με ακρίβεια υπολογιστή ένα προς ένα τα κουμπιά για να ωθήσει τον «ισχυρό άνδρα» του «τριφυλλιού» σε απανωτά λάθη και να τον φέρει σε δεινή θέση. Κι εδώ ερχόμαστε στο ερώτημα που θέσαμε από την πρώτη μέρα κι απάντηση δεν πήραμε: «Πού θα πας»;

Αν όνειρο του κ. Γιαννακόπουλου (δεν είναι, το γράφω και το υπογράφω) είναι να νικά τη Μούρθια (τα… δεύτερα της Μπαρτσελόνα και της Ρεάλ) στον τελικό, το Τσάμπιονς Λιγκ θα του ανοίξει τις πόρτες και θα τον έχει… μαχαραγιά. Άλλωστε θα είναι ό,τι καλύτερο (μακράν του δευτέρου) έχει να εμφανίσει.

Μόνο που το Τσάμπιονς Λιγκ δεν είναι και δεν θα γίνει ποτέ Ευρωλίγκα. Όχι αν δεν φύγουν οι «μεγάλοι», οι οποίοι έστειλαν σκληρό μήνυμα…