Ο νέος προπονητής του Ολυμπιακού, η «εμπειρία», το παράδειγμα Μαρτίνς και οι υποθέσεις τύπου Κρέσπο, Ριέρα…

Ο Ολυμπιακός βρήκε τεχνικό διευθυντή. Από την ποδοσφαιρική ελίτ. Βρήκε τον άνθρωπο που θα τρέξει θέματα της ομάδας. Που θα οργανώσει το ποδοσφαιρικό τμήμα με τον τρόπο που επιθυμεί. Και θα αναλάβει να τρέξει και να υλοποιήσει τον μεταγραφικό σχεδιασμό, σε συνεργασία με τη διοίκηση. Και φυσικά τον νέο προπονητή. Αυτό είναι το κομμάτι που λείπει από το παζλ της νέας χρονιάς. Με τον Κορδόν και τη διοίκηση των Ερυθρόλευκων να βρίσκονται διαδικασία συζητήσεων. Και επιλογής.

Το ενδιαφέρον έχει στραφεί σε Ισπανούς τεχνικούς. Γενικότερα, ισπανόφωνους. Μπορούμε να αραδιάσουμε πολλά ονόματα. Ηδη πάνω από 10 έχουν κυκλοφορήσει. Και θα κυκλοφορήσουν κι άλλα. Καθώς οι προτάσεις, οι ευκαιρίες, οι συζητήσεις βρίσκονται σε εξέλιξη. Το όνομα του Μαρθελίνο Γκαρθία Τοράλ είναι… σταθερή αξία στην επικαιρότητα. Μια περίπτωση, ίσως η πιο δύσκολη από όλες, που διαχρονικά ενδιαφέρει τον Ολυμπιακό. Και που τώρα φαίνεται ότι θα γίνει μια προσπάθεια να γυρίσει το χαρτί και να δεχθεί. Μακάρι.

• Διαβάστε επίσης: Ολυμπιακός – ΑΕΚ 27-25: Με την καρδιά του πρωταθλητή ισοφάρισε σε 2-2

Πολλοί είναι εκείνοι που συγκρίνουν τα «όχι» που έχει πει ο Μαρθελίνο μέχρι στιγμής με την περίπτωση του Ερνέστο Βαλβέρδε το καλοκαίρι του 2010. Τότε ο «Τινγκούρι» είχε αρνηθεί ασυζητητί την πρόταση του Σωκράτη Κόκκαλη. Λίγες εβδομάδες μετά, μπήκε στο αεροπλάνο του Βαγγέλη Μαρινάκη και ανέλαβε τον Ολυμπιακό, αποκλεισμένο από την Ευρώπη και με ανάγκη να αλλάξει όλη την ομάδα. Η διαφορά είναι η εξής: Ο Ερνέστο είπε αμέσως το «ναι» στον Μαρινάκη, γιατί είδε ότι υπήρχε ένα πλάνο. Διότι ήθελε να δουλέψει στους Πειραιώτες, παρότι ήταν μεγαλύτερο όνομα από τον Μαρθελίνο. Πιο επιτυχημένος. Και τότε και στην πορεία των χρόνων.

Όπως και στον Βαλβέρδε, έτσι και στον 57χρονο Μαρθελίνο ο Ολυμπιακός προσέφερε… ό,τι ήθελε. Από λεφτά και πλάνο, ποδοσφαιρικό περιβάλλον, έως και πρόσληψη και των 6 μόνιμων συνεργατών του και γενικώς… τα πάντα. Αλλά ο ίδιος επέλεξε συνειδητά να μείνει εκτός πάγκων από το καλοκαίρι του 2022, όταν και έφυγε από την Αθλέτικ Μπιλμπάο, περιμένοντας την… Εθνική Ισπανίας. Δείχνει σαν να μην θέλει να φύγει από την Ισπανία. Δεν έχει φύγει ποτέ, παρά το γεγονός ότι κάποια στιγμή πριν από λίγα χρόνια το όνομά του είχε παίξει δυνατά για τον πάγκο της Μίλαν. Εάν πειστεί τώρα, σημαίνει ότι ο Ολυμπιακός και ο Κορδόν έχουν βρει το κουμπί του. Και με έναν τέτοιου επιπέδου τεχνικό καθοδηγητή, τα δεδομένα αλλάζουν. Αυτό δεν χωράει συζήτηση.

ΤΟ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑ ΜΑΡΤΙΝΣ

Γενικώς όλο αυτό το διάστημα υπάρχει η άποψη ότι ο Ολυμπιακός χρειάζεται έναν προπονητή έμπειρο. «Μπαρουτοκαπνισμένο». Με παραστάσεις σε υψηλό επίπεδο. Γενικώς έναν προπονητή που η παρουσία του να εμπνέει ότι κάτι καλό θα προκύψει. Από την άλλη, βεβαίως, υπάρχει και το πιο τρανταχτό παράδειγμα, το οποίο δεν θα πρέπει να το αμελούμε. Διότι, βάσει αριθμών, ο πιο επιτυχημένος προπονητής στην ιστορία του συλλόγου, δεν είναι κάποια φοβερή φίρμα. Αλλά ο Πέδρο Μαρτίνς. Ενας προπονητής που ήρθε στην Ελλάδα 49 ετών. Όχι με κάποιο φοβερό και τρομερό βιογραφικό, αλλά με δουλειές σε Ουνιάο Λάμας, Λουρόσα, Σπόρτινγκ Εσπίνιο, Μαριτίμο, Ρίο Αβε και Βιτόρια Γκιμαράες.

Ο Μαρτίνς δεν πέτυχε γιατί είχε εμπειρία σε ομάδες επιπέδου Ολυμπιακού. Δεν πέτυχε γιατί κουβαλούσε πίσω του ένα μεγάλο όνομα. Πέτυχε διότι ο Ολυμπιακός φρόντισε να δημιουργήσει ένα ρόστερ με καλούς, ταλαντούχους και διψασμένους ποδοσφαιριστές. Αλλά και επειδή ο ίδιος δούλεψε σκληρά, ασταμάτητα και με συγκεκριμένη στόχευση. «Κόλλησε» στη νοοτροπία της ομάδας. Δεν ήξερε, δεν ήταν 100% έτοιμος, αλλά εργάστηκε, πάλεψε, έμαθε και η δουλειά του φάνηκε γρήγορα. Ο Μαρτίνς, κατάφερε να βρει αυτοπεποίθηση, ηρεμία και σιγουριά μέσα από τις προκρίσεις στην Ευρώπη.

Και έχτισε την καλύτερη ομάδα των τελευταίων χρόνων στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Στα μάτια μου, το παράδειγμα του Πορτογάλου μπορεί να είναι οδηγός. Εξάλλου, δεν είναι μυστικό ότι ο Ολυμπιακός όλα αυτά τα χρόνια έχει αποδείξει ότι ξέρει να διαλέγει προπονητές (Μάρκο Σίλβα, Ζαρντίμ, Μαρτίνς) που δεν ανήκουν στην πρώτη γραμμή, αλλά θέλουν να κάνουν το επόμενο βήμα. Εχουν γνώσεις, ικανότητες, δίψα και… εργασιομανία.

Ο ΚΟΡΔΟΝ ΚΑΙ Η ΟΥΣΙΑ ΤΗΣ «ΕΜΠΕΙΡΙΑΣ»

Σε ό,τι έχει να κάνει με την εμπειρία, τώρα, είναι μια έννοια συχνά υπερεκτιμημένη στο ποδόσφαιρο της τωρινής εποχής. Βλέπουμε διαρκώς νέους προπονητές να ξεπετάγονται και να κάνουν σπουδαία πράγματα. Προπονητές με μικρή έως… ανύπαρκτη εμπειρία προπονητική. Προπονητές που μπαίνουν στα βαθιά και κολυμπούν. Με φρέσκιες ιδέες, με ορμή, με άφοβη αντιμετώπιση όλων των καταστάσεων. Που βάζουν νέα δεδομένα στο ποδόσφαιρο και το αλλάζουν προς το καλύτερο.

Ο Ολυμπιακός φρόντισε να προσλάβει τον Αντόνιο Κορδόν. Πόση περισσότερη εμπειρία χρειάζεται, όταν έχει «ομπρέλα» έναν από τους σημαντικότερους ποδοσφαιρανθρώπους της Ευρώπης, με 30 χρόνια στο υψηλότερο επίπεδο; Επίσης ο σύλλογος ξέρει τι λάθη έκανε πέρυσι. Ξέρει τι δεν πήγε καλά. Και ξέρει πώς να στηρίξει έναν προπονητή που δείχνει ότι αξίζει και μπορεί να κάνει τη δουλειά.

Ο ΚΡΕΣΠΟ, Ο ΡΙΕΡΑ, Ο ΜΑΡΤΙΝΕΘ…

Ένα τυχαίο παράδειγμα. Ο Ερνάν Κρέσπο είναι στη λίστα των προπονητών που έχουν προταθεί και είναι στα υπόψη του Ολυμπιακού. Δεν είναι έμπειρος προπονητής με την ευρεία έννοια του όρου. Πέντε χρόνια ασκεί την προπονητική. Εχει δουλέψει σε Μπάνφιλντ, Χιμνάσια Υ Χουστίθια, Σάο Πάουλο και τώρα στην Αλ Ντουχαΐλ του Κατάρ. Εχει ήδη κατακτήσει 5 τίτλους στην προπονητική καριέρα του. Πέρα από αυτά, όμως, έχει πίσω του μια μυθική ποδοσφαιρική καριέρα. Με τίτλους, διακρίσεις, καλές και κακές στιγμές στο κορυφαίο επίπεδο. Αυτό είναι εμπειρία.

Ένα άλλο παράδειγμα, που έχει και… Ολυμπιακό παρελθόν είναι ο Αλμπερτ Ριέρα, ο οποίος επίσης έχει προταθεί. Εκανε αγροτικό δίπλα στον μεγάλο Φατίχ Τερίμ, ο οποίος τον επέλεξε για βοηθό του στη Γαλατά. Πέρυσι έγινε πρώτος προπονητής στην Ολίμπια Λιουμπλιάνας και παρά το γεγονός ότι πριν ξεκινήσει η χρονιά, οι οπαδοί κυνήγησαν τους πάντες στον σύλλογο, ο Ισπανός οδήγησε την ομάδα του στο νταμπλ. Και τώρα αποχώρησε. Για κάτι καλύτερο. Δεν πέτυχε ως άπειρος; Αλλά ως ένας νέος προπονητής, «άπειρος» στους πάγκους, αλλά απολύτως έμπειρος στο ποδόσφαιρο (Εσπανιόλ, Λίβερπουλ, Ολυμπιακός, Γαλατασαράι κλπ).

Επίσης, η εμπειρία δεν μετριέται με την ηλικία. Για παράδειγμα, ο Ντιέγκο Μαρτίνεθ, για παράδειγμα. Είναι 42 στα 43. Δεν έχει παίξει ποτέ ποδόσφαιρο. Αλλά είναι κανονικός προπονητής. Εχει κάνει όλα τα βήματα που πρέπει. Ξεκίνησε να προπονεί παιδάκια από τα 24 του χρόνια. Στα 30 του ανέλαβε την 3η ομάδα της Σεβίλλης. Και μέσα την τελευταία 10ετία έχει προπονήσει Σεβίλλη Β, Οσασούνα, Γρανάδα και Εσπανιόλ. Μένοντας εκτός πάγκων μόνο 5 μήνες σε αυτό το διάστημα.

Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΚΟΡΜΠΕΡΑΝ

Αντίστοιχη περίπτωση με τον Μαρτίνεθ είναι ο Κάρλος Κορμπεράν. Με τη διαφορά ότι ο επίσης Ισπανός, βρέθηκε στον Πειραιά στην πιο δύσκολη εποχή των τελευταίων χρόνων. Εάν ο Ολυμπιακός είχε τον Κορδόν ή έναν αντίστοιχο Κορδόν ως ομπρέλα πάνω από τον νεαρό Ισπανό, μπορεί η περσινή ιστορία να ήταν διαφορετική. Ο νυν τεχνικός της Γουέστ Μπρομ μπορεί να είναι καλύτερος προπονητής. Μπορεί να είναι πιο μεθοδικός. Μπορεί πολλά πράγματα. Αλλά έχει ένα μεγάλο κακό. Δεν έχει εμπειρία από ποδόσφαιρο υψηλού επιπέδου.

Ουσιαστικά δεν έπαιξε ποδόσφαιρο. Δεν «ψήθηκε» σε επιτυχίες, αποτυχίες, καλές και κακές στιγμές. Η μοναδική ουσιαστική δουλειά του ήταν η 2ετία στη Χάντερσφιλντ (2020/22). Δεν είδε, δεν βίωσε αποδυτήρια μεγάλων ομάδων σε όλες τις συνθήκες. Και παρότι φοιτητής του «πανεπιστημίου Μπιέλσα», δεν άντεξε. Διότι σε περιπτώσεις ομάδων που έχουν ασφυκτικές πιέσεις, όπως ο Ολυμπιακός, τέτοιο έλλειμα μπορεί να προκαλέσει πρόβλημα. Ειδικά εάν κάποια αποτελέσματα δεν είναι καλά.

MUST READ

Η εισήγηση του Μεντιλίμπαρ για Μπακούλα, Παπακανέλλο – Τι θέλει να κάνει ο Βάσκος

Μετά την κατάκτηση του Κυπέλλου από την ΑΕΚ, τις επιπλέον 15 ημέρες ξεκούρασης που κέρδισε, αλλά και τις εξαιρετικά αυξημένες πιθανότητες μακροημέρευσής του στην Ευρώπη, ο Ολυμπιακός έχει τον χρόνο που χρειάζεται για να βρει τον προπονητή που θέλει. Και το σημαντικό δεν είναι εάν έμπειρος ή άπειρος. Αλλά εάν είναι καταρτισμένος. Εάν έχει όρεξη και διάθεση για δουλειά και ατελείωτες εργατοώρες. Εάν μπορεί να διαχειριστεί την πίεση. Εάν ταιριάζει η φιλοσοφία του, η μενταλιτέ του με εκείνη του Ολυμπιακού. Η ηλικία δεν αποτελεί εχέγγυο επιτυχίας. Πολλές φορές, ίσως είναι ανασταλτικός παράγοντας. Και αυτά είναι δεδομένα που μπαίνουν στη ζυγαριά της τελικής επιλογής.