Φιέστες!

Τα έχουμε ξαναπεί. Ειδικά η δική μας γενιά ΑΕΚτζήδων που είμαστε 30 και κάτω, που γίναμε ΑΕΚ χωρίς να έχουμε δει πρωτάθλημα (ναι, τι;) και που η ομάδα μας έκανε δικούς της, φέτος δεν ξέρουμε τι είναι αυτό που μας βρήκε. Από την πρώτη μεγάλη νίκη στο ΟΑΚΑ στις 24 Σεπτεμβρίου, μέχρι τώρα. Από την ευκαιρία να δούμε το ματς με την Μίλαν, από την πορεία στο μπάσκετ, στο χάντμπολ, στους Τζούνιορ, όλα φέτος μας πήγαν από χαρά σε χαρά μέχρι την τελική φιέστα.

Που θα γίνει το Σάββατο.

Το θέμα είναι το αποτύπωμα, όμως. Ένας από τους λόγους που είναι αλλιώτικο να είσαι ΑΕΚ είναι ακριβώς επειδή δεν ανήκουμε στους φιλάθλους που τους κέρδισαν οι μεγάλες αφηγήσεις περί πρωταθλητών και άλλων τέτοιων καφενειακών σπουδαιοτήτων. Δηλαδή, αν εξαιρέσεις των ΠΑΟΚ που είναι ηθικός πρωταθλητής κάθε χρόνο -γιατί έτσι και γούστο του και καπέλο του- εμείς ως οπαδοί του Πέρα Κλουμπ της Νέας Φιλαδέλφειας μάλλον φέτος είχαμε την χρονιά της ζωής μας.

Την πρώτη από τις επόμενες, δηλαδή. Η ΑΕΚ με αξιοπρέπεια, με σθένος και με δυνατές μάχες φέτος υπερασπίστηκε την τιμή της, υπερασπίστηκε και την τιμή του ίδιου του ποδοσφαίρου.

Οπότε θα πανηγυρίσουμε για όλα εκείνα που θα έρθουν…