Ρεάλ – Λίβερπουλ : Ο τελικός των ονείρων

Σε μια διαδρομή τόσο μεγάλη και τόσο δύσκολη είναι λογικό να προκύψουν εκπλήξεις μέχρι το φινάλε. Όπως προέκυψε η παρουσία της Ρόμα στα ημιτελικά με την απίστευτη πρόκριση επί της Μπαρτσελόνα. Όλα αυτά τα χρόνια στο Τσάμπιονς Λιγκ έχουμε ζήσει μεγάλες ποδοσφαιρικές παραστάσεις και σπουδαίους τελικούς.

Ο τελικός όμως του Κιέβου ανάμεσα σε Ρεάλ και Λίβερπουλ φιγουράρει ως ένας από τους καλύτερους που (ευελπιστούμε) πως θα ζήσουμε. Μπορεί κάλλιστα να αποδειχθεί ως ο τελικός των ονείρων μας!

Ακόμη και όσοι δεν τρέφουν και ιδιαίτερη συμπάθεια στις δύο κορυφαίες ομάδες του πλανήτη είναι δύσκολο να μην παραδεχθούν πως Ρεάλ και Λίβερπουλ διαθέτουν όλες τις προϋποθέσεις για να μας καθηλώσουν το βράδυ του τελικού.

Η αποθέωση του ποδοσφαίρου σε όλο της το μεγαλείο. Εντάξει, μπορεί να είμαι και επηρεασμένος από το γεγονός ότι και οι δύο ομάδες από το εξωτερικό που τρέφω συμπάθεια βρίσκονται στο μεγάλο ραντεβού του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου όμως όσο και αν κάποιος προσπαθήσει να αντικρούσει για το δίκαιο της παρουσίας τους σε αυτό δύσκολα θα μπορέσει να το τεκμηριώσει στο 100%.

Οι δύο πιο επιθετικές ομάδες της Γηραιάς Ηπείρου θα διεκδικήσουν την κούπα με τα μεγάλα αφτιά και το βράδυ της 26ης Μαΐου δύσκολα δεν θα μείνει στην ιστορία για αυτά που (ελπίζουμε) πως θα δούμε.

Δύο ομάδες που τους είναι σε μεγάλο βαθμό δύσκολο να παίξουν με σκοπιμότητα, που λατρεύουν να παίζουν επίθεση, που έχουν τα «όπλα» για να μας χαρίσουν μεγάλες συγκινήσεις. Δεν μπορεί συνάμα να μην πει κανείς πως τόσο η Μπάγερν απέναντι στην Ρεάλ όσο και η Ρόμα κόντρα στην Λίβερπουλ αποδείχτηκαν πολύ σκληρές για να πεθάνουν.

Έχοντας και τα δικαιολογημένα παράπονα από τα διαιτητικά λάθη, για τα πέναλτι που δεν κέρδισαν ως όφειλαν στους επαναληπτικούς. Για να ανοίξει έτσι και η κουβέντα για το VAR από αυτούς βεβαίως που αποκλείστηκαν.

Όντως αν το πέναλτι που όφειλε να πάρει η Ρόμα οδηγούσε στο 3-2 δεν ξέρουμε τι θα βλέπαμε στην πορεία. Σε ένα ζευγάρι όμως που είδαμε 13 γκολ σε δύο ματς εντυπωσιακά με την Λίβερπουλ να είναι καταιγιστική για 1,5 ματς λίγοι (και σίγουρα εμείς εδώ που έχουμε συνηθίσει δυστυχώς) θα σταθούν στην διαιτησία. Εμείς άλλωστε έχουμε την… τύχη να βλέπουμε στο πρωτάθλημα μας μόνο κακές διαιτησίες, «εξυγιαντικές» και ψήγματα καλού ποδοσφαίρου…

Λογικά πιο δικαιολογημένα τα παράπονα των Γερμανών για το πέναλτι που δεν τους δόθηκε στο 1-1 της Μαδρίτης καθώς συνολικά η Μπάγερν είχε καλύτερη εικόνα και στα δύο ματς με την Ρεάλ που όμως είχε την κλάση να κάνει γκολ τις ευκαιρίες της και να αντέξει στην πίεση.

Ωραία η ισοπέδωση λοιπόν αλλά η Ρεάλ θα παίξει στο Κίεβο τον τρίτο της συνεχόμενο τελικό Τσάμπιονς Λιγκ και τέταρτο τα τελευταία πέντε χρόνια.

Και λογικά θα είναι το φαβορί απέναντι στην «σεληνιασμένη» Λίβερπουλ του Γιούργκεν Κλοπ, του Σαλάχ και του Μανέ που έρχεται ως «τρένο» για να της πάρει τα σκήπτρα. Σε ένα τελικό που μπορεί να συμβούν τα πάντα ανάμεσα σε δύο ομάδες ικανές για το καλύτερο, δύο ομάδες που διαθέτουν αστέρια που μπορούν με μια κίνηση τους να αλλάξουν την ροή του αγώνα.

Όσο και να το ψάξεις δύσκολα θα καταλήξεις στο συμπέρασμα πως ο τελικός του Τσάμπιονς Λιγκ ανάμεσα σε Ρεάλ και Λίβερπουλ δεν θα αποδειχθεί ονειρικός. Υπομονή λοιπόν μέχρι το βράδυ της 26ης Μαΐου.

Υ.Γ. Όσο… ευρωπαϊκό διαφωτισμό (μάλλον υπήρξε διαφωτισμός και στη Βενεζουέλα και δεν το ξέραμε) επικαλείται η Κυβέρνηση η ουσία δεν αλλάζει. Οι επιλογές της έγιναν και αφού θέλησε να αντιμετωπίσει ως εχθρό τον Ολυμπιακό (μέσω και του Μαρινάκη) θα λάβει σύντομα τις απαντήσεις. Εκεί που πρέπει και εκεί που δίνονται στην Δημοκρατία…

Υ.Γ. 1: Είναι αλήθεια πως κάποιοι παίκτες του Ολυμπιακού δεν έχουν καταλάβει πλήρως τι γίνεται όλο αυτό το διάστημα στην ομάδα. Και το κυριότερο για αυτούς δεν έχουν καταλάβει σε πόσο δύσκολη θέση είναι. Τα ρεπό άλλωστε κερδίζονται…

Υ.Γ.2: Η απόκτηση του Στεργιάκη με τις προδιαγραφές που έχει ήταν το πρώτο καλό νέο για τον Ολυμπιακό που έχει ήδη ξεκινήσει να «χτίζεται» εν όψει της επόμενης σεζόν. Σύντομα θα υπάρξει και ένα ακόμη καλύτερο…