Να αναγεννηθεί από τις στάχτες του

Καθημερινά βλέπουμε και διαβάζουμε πράγματα. Ασχολούμαστε διαρκώς με τα αγαπημένα μας σπορ, ψάχνουμε για την εσωτερική μας κατανάλωση την «διαπλοκή», αρκούμαστε και βαυκαλίζουμε το στραβό, ξεχνάμε το καλό.

Είναι από την άλλη ένα φαύλος κύκλος για να μπορούμε και οι ίδιοι να ξεφύγουμε από την άσχημη καθημερινότητά μας. Εξάλλου ο αθλητισμός, η μπάλα, το μπάσκετ, το βόλεϊ είναι το… όπιό μας. Και από την γκόμενα/ο να έχεις χωρίσει, την αγαπημένη σου ομάδα πολύ δύσκολα θα την χάσεις. Ολες οι αγάπες πάνω και έρχονται, αλλά η πραγματική «καψούρα», ο εκάστοτε σύλλογος που λατρεύεις, δεν ξεπερνιέται.

Χτες προχώρησα σε ένα μπλογκ αναφορικά με τα προβλήματα του Ολυμπιακού και τους τραυματισμούς. Πείτε το ξέσπασμα; Πείτε το λογική προσέγγιση των πραγμάτων; Πείτε το όπως θέλετε. Τα μηνύματα που εξέλαβα από τον κόσμο ήταν στο ίδιο μήκος κύματος αναφορικά με το περιεχόμενο του κειμένου. Βέβαια δεν λένε κάτι αυτά και ότι και να έχει συμβεί, ουσιαστικά πρέπει να πάει στην άκρη. Εχουν μείνει κάποιοι αγώνες ακόμα και διακυβεύεται ο πρωταρχικός στόχος της ομάδας, δηλαδή το πρωτάθλημα.

Οι «ερυθρόλευκοι» οφείλουν να ανασυνταχτούν. Να ψάξουν τις πταίει και να προσπαθήσουν έστω να πραγματοποιήσουν ένα σωστό photo finish.

Σιγουρα η χρονιά έχει εξελιχθεί με τον χειρότερο δυνατό τρόπο. Ποιος θα το περίμενε αυτό μετά το καλοκαίρι. Το πώς ενισχύθηκε η ομάδα, η οποία παρά τις τρανταχτές αδυναμίες (αθλητικότητα στους γκαρντ και χωρίς rim protector μετά από τόσα χρόνια), σου έδινε την αίσθηση ότι κάτι καλό θα γίνει στο Φάληρο.

Όσοι έχουν μείνει, θα προσπαθήσουν να παλέψουν μέχρι τέλους. Αυτό είναι το πνεύμα εξάλλου αυτής της παρέας, που παρά τις αντιξοότητες δεν έπεφτε αμαχητί ότι και να γίνει.

Καλείται η ομάδα του Πειραιά να αναγεννηθεί από τις στάχτες της σαν τον φοίνικα. Είναι δύσκολο, για πολλούς φαντάζει αδύνατον, η ατμόσφαιρα είναι η χείριστη και παρότι ήλιος παντού, στο ΣΕΦ υπάρχει ένα τεράστιο σύννεφο, εγκαταστημένο πάνω από την οροφή του.

Έτσι θα πορευτεί ο Ολυμπιακός τις επόμενες ημέρες. Όπως εξάλλου έχει συνηθίσει. «Against all odds» και βλέπουμε…

ΥΓ. Σας έχω γράψει τόσο καιρό τα καλύτερα για την δουλειά που γίνεται στις Ακαδημίες του Ολυμπιακού. Προϊόν αυτών ο Ανδρέας Τσουμάνης, ο οποίος δείχνει διαρκώς τα διαπιστευτήριά του. Ένα πάουερ φόργουορντ που αν και κοντός μπορεί να παίξει και σέντερ. Είναι καλός στο ποστ παιχνίδι, θρασύς και γενικότερα θα τον δεις ότι… γουστάρει να τσαλακωθεί. Μαζί με το επόμενο πρότζεκτ του Ολυμπιακού, τον Αλεξέι Ποκουσέφσκι, από την Τετάρτη θα βοηθούν στις προπονήσεις της αντρικής ομάδας.

Μαζί με τον Νίκο Αρσενόπουλο σήκωσαν αήττητοι το πρωτάθλημα Εφήβων στην Χερσόνησο, ενώ και οι παίδες τα πηγαίνουν περίφημα (την ώρα που γραφόταν αυτό το κείμενο, έπαιζαν στον δεύτερο τελικό της ΕΣΚΑΝΑ στην έδρα του Πανιωνίου, έχοντας μερικές ημέρες νωρίτερα κάνει το 1-0 στη σειρά).

ΥΓ2 Αυτήν την στιγμή, δείχνει στο καναβάτσο. Μην τον ξεγράφετε όμως τόσο εύκολα. Ας χτυπησει το… καμπανάκι μετά το μέτρημα και τότε τα λέμε μία και καλή. Μέχρι τότε; Μία μεγάλη αγκαλιά, ένα γερό χειροκρότημα και με μία φωνή όποτε χρειαστεί.

ΥΓ3 Το γεγονός πως κάποιοι ηλίθιοι, την «έπεσαν» στον Ουίλτζερ και τον ΜακΛίν, επειδή στο ΡΕΠΟ τους αποφάσισαν να πάνε μία τρίωρη βόλτα είναι ο καθρέφτης του ελληνικού αθλητισμού και του φανατισμού που μας «κατατρώει» τόσα χρόνια.. Ξεφτίλα και χαράς το κουράγιο της αρραβωνιαστικιάς του Καναδού που προσπάθησε να τον υπερασπιστεί…

ΥΓ4 Μακριά από το οπαδικό κομμάτι και τα «κόκκινα» γυαλιά (τα φοράω και το περηφανεύομαι), θέλω να πω ότι έχω σκάσει με το πρόβλημα υγείας του Χένρικσεν. Παικταράς και μακάρι να τα καταφέρει στην πιο δύσκολη «μάχη» της ζωής του. Ως τρίτος, μέσα αλλά ουσιαστικά απέξω από τον… χορό, έχω βιώσει όλη αυτήν την μάχη. Ο δικός μου άνθρωπος τον «νίκησε».  Μακάρι Ρενέ να τα καταφέρεις και εσύ.

Πo#st& καρκίνε… Σε σιχάθηκα πια…