Ολυμπιακός : Στον «πόλεμο» θέλεις «σκυλιά»!

Δουλεύει πολλές ώρες την ημέρα ο Πέδρο Μαρτίνς αλλά αυτό είναι και το αυτονόητο. Ούτε για την εργατική Πρωτομαγιά ήρθε, ούτε και επειδή ξεκίνησε νωρίτερα αυτό το καλοκαίρι, από πλευράς θερμοκρασίας.  

Στην πρώτη του απόπειρα μακριά από τη χώρα του ο Πορτογάλος τεχνικός θέλει να βαδίσει στα χνάρια των Ζαρντίμ και Μάρκο Σίλβα οι οποίοι  συνεργάστηκαν με τον Ολυμπιακό σε ηλικία που διέθεταν μεγαλύτερες φιλοδοξίες-σε σχέση με τους Περέιρα και Μπέντο- και βγήκαν κερδισμένοι, αφού ο πρώτος συνέχισε στη Γαλλία και ο δεύτερος στην Αγγλία.

Προφανώς και θα χρειαστούν πολλοί παίκτες για τη νέα προσπάθεια. Και στις περισσότερες θέσεις της ενδεκάδας κι όπως συνηθίζεται να αναφέρουμε σε τέτοιες περιπτώσεις θα πρέπει να συνδυαστούν η εμπειρία με το ταλέντο. Κλασικά εικονογραφημένα. Μπορεί να γίνει άλλωστε και κάτι διαφορετικό;

Απλά, κατά την ταπεινή μας άποψη θα είναι απαραίτητο άλλο ένα στοιχείο που πρέπει να διαθέτουν οι παίκτες που θα έρθουν στο λιμάνι. Ο τσαμπουκάς, με την καλή έννοια της λέξης. Από τη στιγμή που για τον Ολυμπιακό η όλη κατάσταση έχει εξελιχτεί σε κάτι ξεχωριστό, καθώς έχει απέναντί του όλο το σύστημα της… εξυγίανσης του ελληνικού ποδοσφαίρου, διαιτητές, ομάδες-δορυφόρους και όλα τα άλλα μαζί, τότε χρειάζεται και παίκτες- μαχητές,  αυτούς που αποκαλούμε «σκυλιά του πολέμου».

Ναι μεν θέλει ηγέτες και παίκτες με προσωπικότητα, αλλά θα του είναι απαραίτητοι και αυτοί που θα μπαίνουν στο χορτάρι με το μαχαίρι στα δόντια και δεν θα το έχουν αφήσει στο… πιάτο με το φιλέτο τους.  Γιατί εδώ που τα λέμε ήταν αρκετά soft αυτός ο Ολυμπιακός και το χειρότερο από όλα είναι ότι δεν άλλαξε ποτέ, αν και ο Μαρινάκης πήγε αρκετές φορές στο Ρέντη και το ζήτησε αυτό από τους παίκτες.

Όταν έχεις να αντιμετωπίσεις και Σιδηρόπουλο και Παπαπέτρου και Βάτσιο και Καλογερόπουλο και Κατσικογιάννη και τόσους άλλους και σε παίζουν και στο αλλιώς οι αντίπαλοι αμυντικοί, τότε δεν γίνεται να πηγαίνεις με τα χέρια στη μέση. Στη δύναμη απαντάς με δύναμη κι όχι με την… πλάτη.

Στην (εφετινή) γεωγραφία του Ρέντη θα συναντήσουμε στα αποδυτήρια τις παροικίες των Ελλήνων, των Βέλγων, των Σέρβων και των «Πορτογάλων». Λείπουν οι εκπρόσωποι της Λατινικής Αμερικής, οι Βραζιλιάνοι με την τέχνη (όχι πάντως του Σεμπά) και οι Αργεντινοί που θα σε κάνουν να δεινοπαθήσεις για να πετύχουν το σκοπό τους.

Όταν υιοθετείς το «μόνοι μας και όλοι σας», τότε αποκτάς και τον κατάλληλο «εξοπλισμό» και σε ότι αφορά τους παίκτες ζητάς να έχουν και τη δίψα να φτάσουν σε τίτλους και να κάνουν καριέρα. Ίσως δηλαδή οι νέοι που έχουν και άγνοια κινδύνου να αποδειχθούν πολυτιμότεροι από τους έμπειρους, αν αυτοί είναι με γεμάτο στομάχι, άσχετα αν το ταλέντο είναι απαραίτητο και για τις δύο κατηγορίες.