Φάνηκε στη Λεωφόρο, ο Μπίσεσβαρ είναι χρυσή αλλαγή όχι για 11άδα

Δε συνηθίζω να αναλύω τακτικές, συστήματα προπονητών και άλλα συναφή, μετά από αγώνες. Δεν το επιτρέπουν τα επίπεδα της γνώσης μου και πιστέψτε με, δεν υπάρχει δημοσιογράφος, αρθρογράφος ή σχολιαστής, που να τη διαθέτει σε τέτοιο βαθμό, ώστε να μπορεί να κάνει παρόμοιες κριτικές.

Η απόδειξη είναι απλούστατη, αν κάποιος είχε την ικανότητα να τα διακρίνει, δε θα γινόταν μισθωτός για 300, 1000 ή 3000 ευρώ, αλλά προπονητής και θα κονομούσε πολλαπλάσια. Ουδείς από αυτούς όμως τολμά να κριθεί στην πράξη για τις γνώσεις του, όλοι προτιμούν την ανώδυνη επιλογή της Μετά Χριστόν πώλησης πνεύματος.

Αν απομαγνητοφωνήσεις ομιλία του Τσοχατζόπουλου την εποχή που ήταν στα πάνω του, δε θα βγάλεις άκρη, θα διαπιστώσεις πως πρόκειται για συνονθύλευμα από εύηχες αλλά ανούσιες, ενίοτε και ασύνδετες φανφάρες, που δεν οδηγούν σε συμπέρασμα, αυτό ακριβώς όμως ήταν και το όπλο του. Τον άκουγε η θεία στο χωριό κι έλεγε «ωραία τα λέει, τόσο ωραία που δεν καταλαβαίνω τι εννοεί επειδή δεν τα ξέρω καλά, άρα αυτός ξέρει».

Πλακώνουν λοιπόν οι ειδικοί της δεκάρας τις αναλύσεις του τύπου «κακώς επέλεξε ο προπονητής το 4-4-2, έπρεπε να παίξει 4-2-3-1 να βγάζει τον τάδε στον άξονα, να κόβει κάθετα ο δείνα για να δημιουργεί υπεραριθμία» τον ακούς εσύ ο μπούφος και σκέφτεσαι «πω πω, πως τα λέει ο μπαγάσας, κοζάρει από μανέστρα».

Υπάρχουν ωστόσο ορισμένα πράγματα που ενώ δεν άπτονται ποδοσφαιρικών συστημάτων, χρήζουν ανάλυσης διότι απλά είναι προφανή και δια γυμνού οφθαλμού.
Αφορμή πήρα από κάτι που διάβασα πρόσφατα από δήθεν ειδικό του γλυκού νερού, όπου αναρωτιόταν πως είναι δυνατόν ο Λουτσέσκου να δίνει φανέλα βασικού στον Καντουρί και όχι στον Μπίσεσβαρ, που συνήθιζε να μπαίνει ως αλλαγή και να γυρίζει τα ματς που χρειαζόταν.

Είναι αλήθεια πως η είσοδος του «αφάνα» δίνει άλλη πνοή στην ομάδα, τη μεταμορφώνει, ο τύπος είναι παικταράς και γητευτής της μπάλας, χωρίς δεύτερη κουβέντα. Αυτή είναι όμως οπτική που ταιριάζει σε ποδόσφαιρο αλάνας κι εμένα αν με ρωτάτε, προτιμώ χίλιες φορές να βλέπω αυτόν, παρά τον κουραστικό Μαροκινό, που δείχνει ακόμα απροσάρμοστος, άσχετα αν πιστεύω πως τόσο αυτός όσο και ο Μαουρίσιο πιθανότατα θα αποδειχτούν περιπτώσεις τύπου Βαρέλα, που από παλτό πέρσι, μετατράπηκε φέτος σε βουνό.

Ο κάθε ΠΑΟΚ του κάθε Λουτσέσκου όμως δε γίνεται να προκόψει με λογική ποδοσφαίρου αλάνας, ούτε να έχει ως βασικό γνώμονα την παραγωγή θεάματος και τις επιθυμίες της κερκίδας , πόσο δε του κάθε γύψου με iq μπρόκολου, που δε μπορεί να χωρίσει δυο γαϊδάρων άχυρο.

Πέρα από τις προφανείς επιτελικές του ικανότητες ο Μπίσεσβαρ έχει και αδυναμίες, όπως η περιορισμένη δυνατότητά του να τρέχει πάνω-κάτω και να βοηθά στο ανασταλτικό κομμάτι. Ωραίο για εμάς τους απ΄έξω να τον βλέπουμε να χορεύει με τη μπάλα, αν όμως εξ΄αιτίας του μειονεκτήματος που προανέφερα μείνουν περισσότεροι ακάλυπτοι χώροι και γίνουμε πιο ευάλωτοι αμυντικά, οι αναλυτές του γλυκού νερού και οι προπονητές της εξέδρας, τον προπονητή θα κυνηγάνε..

Ο ρόλος της χρυσής αλλαγής λοιπόν του ταιριάζει περισσότερο και κατά τα φαινόμενα, τον έχει αποδεχτεί και ο ίδιος. Θα μπαίνει κάπου στο 60-70, όταν η αντίπαλη ομάδα έχει κουραστεί, έχοντας περιορισμένες σωματικές και ψυχικές δυνάμεις για να βγει στην κόντρα και θα κάνει τη διαφορά, προσφέροντας αυτά ακριβώς που μπορεί, με το λιγότερο δυνατό κόστος.

Δεν είναι διόλου υποτιμητικό αυτό, μόνο τυχαίο δεν είναι πως στο ΝΒΑ υπάρχει ο τίτλος του «καλύτερου έκτου παίκτη», εκείνου δηλαδή που μπαίνει μέσα και αλλάζει τη ροή ενός αγώνα. Αν από έκτος γίνει πενταδάτος, είναι πολύ πιθανό να χαθεί και σίγουρα θα στερήσει από την ομάδα του το παραπάνω που μπορεί να προσφέρει ως αλλαγή.

Όντας μπασκετικός ρεπόρτερ κάποτε, θυμάμαι που είχα ρωτήσει τον Ίβκοβιτς γιατί επέμενε να ξεκινά βασικό τον Σταυρόπουλο που είχε φθίνουσα αγωνιστική πορεία, αντί του νεαρού και φέρελπι τότε Νίκου Μπουντούρη, που όποτε έμπαινε ως αλλαγή, έδινε ορμή στην ομάδα.

«Ο Σταυρόπουλος μπρε όταν δεν παίζει βασικός κατεβάζει τη μουσούδα του από την απογοήτευση, ο Μπουντούρης όποτε μπαίνει αλλαγή σκυλιάζει για να αποδείξει πως κακώς δεν ξεκίνησε, αν τα κάνω ανάποδα θα χάσω δυο παίκτες. Άσε που ο Μπουντούρης έχει το χάρισμα να διαβάζει καλά το παιγνίδι από τον πάγκο, οπότε όταν χρειαστεί να παίξει, κάνει ακριβώς αυτό που πρέπει», ήταν η απάντηση του Ντούντα.

Αν λοιπόν είσαι στόκος και θες από πάνω να παραστήσεις τον ξερόλα, χωρίς να μπορείς να διακρίνεις το προφανές, είναι επόμενο να αναρωτιέσαι γιατί παίζει ο κουραστικός Καντουρί και όχι ο μάγος Ντιέγκο από την Ολλανδία.

Τα γράφω αυτά για τον απλούστατο λόγο πως στο παιγνίδι της Λεωφόρου ο ΠΑΟΚ πραγματοποίησε μια από τις πιο μέτριες εμφανίσεις του από τη μέρα που άρχισε να πατάει γκάζι προς τον τίτλο, δείχνοντας ασταμάτητος και μέχρι να προηγηθεί με ένα τυχερό γκολ, έδειχνε δυσκοίλιος δημιουργικά, δίνοντας ταυτόχρονα δικαιώματα στον ταλαιπωρημένο από πολλά προβλήματα γηπεδούχο, να τον απειλήσει περισσότερο από το σύνηθες.

Δε μπορεί να είναι σύμπτωση πως στο εν λόγω παιγνίδι ο Μπίσεσβαρ ξεκίνησε βασικός, κάτι που δε δοκίμαζε τόσο συχνά ούτε ο Ίβιτς, που συνήθιζε να προτιμά στην εντεκάδα τον Σακχόφ για να καλύπτει καλύτερα τα μετόπισθεν, με κάποια μερίδα του κόσμου να γκρινιάζει..

Κι άντε, ο κόσμος είναι όχλος, έχει άλλο κριτήριο μαζί και ελαφρυντικά, γίνεται να δηλώνεις ενημερωτής-σχολιαστής και να μην αντιλαμβάνεσαι το προφανές;
Πόσο χαϊβάνι και πόσα κιλά στόκου, μπορείς να κρύβεις στον εγκέφαλο…