Ποιοι θα αγωνιστούν την προσεχή σεζόν; Πόσοι εκ των υφιστάμενων 16 θα πάρουν άδεια συμμετοχής; Κι εκείνοι που τυχόν δεν θα εξασφαλίσουν πώς θα αποτρέψουν την ποινή του υποβιβασμού τους; Κι αν υποβιβαστούν, ποιοι και πόσοι θα τους αντικαταστήσουν; Αλλά και σε ποια κατηγορία (βάσει των παλαβών συζητήσεων περί βίαιης αναδιάρθρωσης των επαγγελματικών κατηγοριών) θα ενταχθούν;
Με μοναδική εκκρεμότητα τον αν θα εξασφαλίσει ο Αστέρας Τρίπολης ή η Ξάνθη το τελευταίο εισιτήριο για το Γιουρόπα (κάτι που θα το ξέρουμε το βράδυ της προσεχούς Κυριακής) ουσιαστικά ολοκληρώθηκε η σεζόν πριν καν μπει ο Μάιος -το μοναδικό από τα… προηγμένα πρωταθλήματα που ολοκληρώνεται τόσο νωρίς- και θα έπρεπε ήδη να προγραμματίζονται από τους συμμετέχοντες τα του επομένου…
Σ’ αυτή εδώ τη χώρα, ωστόσο, την θεωρητικά της δυτικής Ευρώπης και ουσιαστικά την πιο βόρεια της Αφρικής, δεν γνωρίζουμε ούτε καν αν θα υπάρχει επόμενη διοργάνωση, χώρια τις άλλες, μπόλικες και σημαντικότατες ανοιχτές υποθέσεις που την αφορούν…
Οσο π.χ. κι αν δεν ιδρώνει το αφτί κανενός, είμαστε επισήμως με εισηγήσεις αρμοδίων στο «πέναλτι» από τη FIFA, αλλά ας μοιραστώ την αισιοδοξία αρκετών πως θα αποκρούσουμε την εκτέλεση! Να ‘ταν όμως μόνο αυτό…
Ποιοι θα αγωνιστούν την προσεχή σεζόν; Υποτίθεται ότι υποβιβάστηκαν (μαθηματικά) ο Πλατανιάς και η Κέρκυρα και προβιβάστηκαν (μάλιστα, εξαιτίας της δυναμικής τους, η επιστροφή σκορπάει νότες αισιοδοξίας για το «προϊόν») ο Αρης και ο ΟΦΗ, σωστά; Αμ δε! Πόσοι εκ των υφιστάμενων 16 θα πάρουν άδεια συμμετοχής (ανεξάρτητα του έτσι κι αλλιώς ανοικτού και κινδυνεύοντα πανταχόθεν Παναθηναϊκού); Κι εκείνοι που τυχόν δεν θα εξασφαλίσουν πώς θα αποτρέψουν -με παράνομη αλλαγή του ισχύοντα κανονισμού- την ποινή του υποβιβασμού τους; Κι αν υποβιβαστούν, ποιοι και πόσοι θα τους αντικαταστήσουν;
Ακόμα, όμως, κι αν δεν υποβιβαστούν τελικά, σε περίπτωση που δεν εξασφαλίσουν βιώσιμη -για όλη την επόμενη χρονιά- λύση περί των τηλεοπτικών, πώς θα κατέβουν στους αγώνες εξασφαλίζοντας ότι δεν θα σκάσουν μεσούσης της περιόδου; Αλλά κι αν εξασφαλίσουν τηλεοπτική στέγη και εγγυημένα έσοδα, σε ποια κατηγορία (βάσει των παλαβών συζητήσεων, με πρωταγωνιστή το υφυπουργείο Αθλητισμού, περί βίαιης αναδιάρθρωσης των επαγγελματικών κατηγοριών) θα ενταχθούν;
Το συγκεκριμένο γαϊτανάκι ερωτήσεων θα μπορούσα να το συνεχίσω για ώρες, καθώς για κάθε μια που δεν έχει απάντηση προκύπτουν μπόλικες ακόμα ως συνέπειές της, κάτι σαν την Λερναία Υδρα! Κι όλες κατατείνουν σ’ ένα από τα δομικότερα προβλήματα του ποδοσφαίρου μας: Η «οργάνωση» και οι «κανόνες» είναι έννοιες κατ’ ευφημισμό! Η «ποδοσφαιρική οικονομία» άγνωστη και η «επιχειρηματικότητα» (παρότι δραστηριοποιούνται όντως επιτυχημένοι, σε άλλους κλάδους, επιχειρηματίες) ανέκδοτο…
Και δεν αναφέρομαι σε «κόμπους» όπως τις δικαστικές εκκρεμότητες της κορυφής ή τη διερεύνηση της υπόθεσης ΟΦΗ – Αιγινιακός. Τέτοιες και άλλες υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν ακριβώς λόγω των «κανονισμών» και δεν είναι αφύσικο -το αντίθετο κιόλας- να πορεύονται παράλληλα με τα διαδραματιζόμενα στο χορτάρι μέχρι να τελεσιδικήσουν (σύντομα ή λίγο αργότερα)…
Αναφέρομαι στο πλήρες χάος του «οδικού χάρτη» για τους προσεχείς μήνες. Που προκύπτει από την αέναη διάθεση και πρόθεση να πειράζονται οι (όποιοι) κανόνες απ’ όσους (όλους ή σχεδόν όλους και κυρίως τους θεσμικούς φορείς που θα έπρεπε να κόβουν κάθε βήχα του εκάστοτε τυχοδιώκτη, καθώς αυτός είναι ο ρόλος τους κι όχι ο αντίστροφος) δεν βολεύονται την στιγμή της κρίσης. Ακόμα ένας πυλώνας πλήρους αναξιοπιστίας και απαξίωσης δίπλα στους τόσους άλλους…
Είναι χειρότερο, κοντολογίς, να μην έχουν ιδέα τι (τους) ξημερώνει από -ενδεικτικά- το αν πρόκειται η όχι να «σφαχτούν» οι οπαδοί στον επικείμενο τελικό, από το αν ο Λουτσέσκου και ο οργανισμός ΠΑΟΚ συνεχίζουν την γραφικότητα με τους συνολικούς βαθμούς, από το ότι η ΑΕΚ δεν αντιδρά (και δια της σιωπής συναινεί) στις αλλεπάλληλες απαράδεκτες ανακοινώσεις της Original (της), από, από, από…
Ναι, κάθε «δέντρο» θέλει την δέουσα προσοχή, αλλά ασχολούμενοι αποσπασματικά με τα «δέντρα» χάνεται κάθε προσανατολισμός στο «δάσος»…
ΥΓ.: Μακαρίζω τη μοίρα του (κάθε) Μαυροπάνου! Του δόθηκε (όπως σε άλλους, έστω και λιγοστούς πριν απ’ αυτόν) η ευκαιρία να «γλιτώσει», να ζήσει την κανονική εμπειρία της απόλαυσης αυτού που επέλεξε να κάνει και για την ώρα την πιάνει από τα μαλλιά! Τον ζηλεύω και χαίρομαι…