Για να μην μπλέξουνε οι Μάο Μάο με τις Χανούμισες

«ΕΣΕΙΣ που μπαίνετε, ξεχάστε κάθε ελπίδα». Αυτό αναφέρει το επίγραμμα στη πύλη της κόλασης, στη Θεία Κωμωδία του Δάντη. Τρίχες κατσαρές. Το ελληνικό δημόσιο είναι πολύ χειρότερο. Στη κόλαση έχεις μια πιθανότητα να γλυτώσεις. Έτσι και μπλέξεις με το ελληνικό δημόσιο δεν έχεις καμιά ελπίδα. Καθαρίστηκες. Δεν γλυτώνεις με τίποτα. Η θα τρελαθείς η θα σκάσεις. Έχει λεχθεί, ότι η βλακεία είναι ανίκητη. Μπούρδες. Ανίκητος είναι ο Έλληνας δημόσιος υπάλληλος. Δεν χάνει ποτέ. Οποιαδήποτε ιδιότητα κι αν διαθέτει. Δώσε του να μοιράσει δύο γαϊδουριών άχυρο. Θα τα μπερδέψει και θα τα κάνει μούτι.

ΓΙΑ να μην μακρυγορούμε λοιπόν, πάμε στο δια ταύτα. Ποια ήταν η πρόταση του καθ’ ύλην αρμόδιου Αστυνόμου Σαϊνη για τον Τελικό, ΑΕΚ-ΠΑΟΚ, στις 12 Μαϊου; Για να μην μπλέξουνε καθόλου, οι Μάο Μάο με τις Χανούμισες, όπως αποκαλούνται οι φυλές των οπαδών, ο διαχωρισμός να είναι οριζόντιος. Όχι κάθετος, όπως μέχρι τώρα. Στο πάνω διάζωμα οι οπαδοί της μίας ομάδας, στο κάτω οι οπαδοί της άλλης. Μιλάμε αν πρόκειται περί στρατηγού, του ξηλώνεις τα γαλόνια, τον αποστρατεύεις και τον στέλνεις να κάνει τον παρκαδόρο. Ποιος να κάνει αυτό όμως; Ο Τόσκας που στέλνει το κόσμο για ύπνο σε περίπτωση ληστείας; Διαφορετικοί οπαδοί, σε πάνω και κάτω διάζωμα, πάει να πει, ότι οι από πάνω σπάνε τα καθίσματα και τα πετάνε στους από κάτω. Όπως γινότανε κατά κόρον τη δεκαετία του 80. Και δεν προλαβαίνανε τα ασθενοφόρα να κουβαλάνε αυτούς με τα ανοιγμένα κεφάλια. Για τέτοιους αξιωματικούς μιλάμε, ότι διαθέτει το ένδοξο σώμα της Αστυνομίας. Σκιτζίδες με τα όλα τους. Από που κι ως που όμως, ο κάθε καραβανάς, να έχει επίγνωση και συναίσθηση του ρόλου του και της αποστολής του; Στο ότι κάτσει πάει κάθε φορά η δουλειά.

ΝΑ μιλήσουμε σοβαρά. Τι έλυσε το κράτος, για να λύσει, το θέμα της βίας στα γήπεδα; Το κράτος, το ελληνικό κράτος, είναι για να δημιουργεί προβλήματα. Δεν είναι για να λύνει. Τι ψάχνεις να βρεις όμως; Το κουτί με τα σπίρτα; Ούτε τους φόρους, δεν είναι ικανοί να εισπράξουνε. Κι όταν ένα κράτος, δεν μπορεί να εισπράξει τους φόρους, δεν έχει λόγο ύπαρξης. Πρέπει να κλείσει. Να κατεβάσει τα ρολά. Η στοιχειώδης υποχρέωση του κράτους, είναι να πράττει. Να αποφασίζει. Να βάζει κανόνες. Παντού, σε όλο το κόσμο. Εκτός από την Ελλάδα. Στην Ελλάδα , οι υπουργοί σαχλαμαρίζουνε. Λες και βλέπεις τον Θανάση Βέγγο σε ελληνική ταινία. Να μηχανεύεται και να βρίσκει πατέντες. Τη μια φορά το ένα κόλπο, την άλλη κάποιο διαφορετικό. Αν είσαι ικανός, αν είσαι ισχυρός, αν έχεις επίγνωση της ευθύνης και του ρόλου σου, σαν Υπουργός, σαν Αστυνομία, επιβάλεις κανόνες. Και σε όποιον αρέσει. Αν είσαι ισχυρός δεν φοβάσαι. Δεν ξεκινάς τη κουβέντα με το να κάνεις ψαλίδι στα εισιτήρια. Επειδή, δεν είσαι ικανός να κάνεις τη δουλειά σου. Προϋπόθεση όμως για όλα αυτά είναι η γνώση του αντικειμένου. Και ο επαγγελματισμός. Όταν κάνουν κάνουν κουμάντο, άσχετοι και αρπακολατζίδες είναι δεδομένο, ότι θα τα κάνουνε μαντάρα.

ΚΙ εν πάση περίπτωση αφού σαν Υπουργοί και σαν Αστυνομία αναγνωρίζουν και ομολογούν, την ανικανότητά τους, κακώς κάνουν συσκέψεις με τους παράγοντες των ομάδων. Τους καθ’ ύλην αρμόδιους, όφειλαν να φωνάξουν. Την Ορίτζιναλ και τη Θύρα 4. Τους οργανωμένους. Μια τέτοια συνάντηση και ενδιαφέρον θα είχε και ουσία. Και κατά πάσα πιθανότητα και αποτελέσματα. Αυτοί έχουν στα χέρια τους, το ποδόσφαιρο. Αυτοί κατεβάζουν και ανεβάζουν προέδρους. Αυτοί, ελέγχουν και καθοδηγούν, τους βαζιβουζούκους της εξέδρας. Αφού δεν μπορεί το κράτος να τους κοντράρει και να τους αντιμετωπίσει, να κοιτάξει να τα βρει μαζί τους. Να τους καλοπιάσουνε και τους κάνουνε, τα χατίρια. Το έχει πει άλλωστε, ο Αλβέρτος Αϊνστάιν: «Χέρι που δεν μπορείς να δαγκώσεις, φίλησε το». Αν δείξουν καλή διάθεση ο Βασιλειάδης και η Αστυνομία, αν τους ακούσουν, αν αντιμετωπίσουν με κατανόηση τα προβλήματά τους, αν τους παρακαλέσουν και ζητήσουν τη βοήθειά τους, κάτι μπορεί να γίνει. Και γιατί να μην τεθεί το θέμα σε οικονομική βάση; Οι πολιτσμάνοι, δεν πάνε τζάμπα στα γήπεδα. Όπως νομίζει ο κόσμος. Σε κάθε τηλεοπτική σύμβαση, σε όλα τα αθλήματα, το 10%, πάει υπέρ της Αστυνομίας. Και δεν πρόκειται για ψυχούλα. Μιλάμε, για εκατομμύρια ευρώ σε ετήσια βάση. Και ποιο είναι το αποτέλεσμα; Όποτε γουστάρουνε τα αλάνια μπουκάρουνε μέσα και κάνουνε τα γήπεδα καλοκαιρινά.

ΑΦΟΥ λοιπόν η Αστυνομία, αδυνατεί να ανταπεξέλθει στα καθήκοντά της, να φύγει από τα γήπεδα. Να βγει έξω. Όπως γίνεται, σε όλο τον πολιτισμένο κόσμο. Και να αναλάβουν την ευθύνη για τη τήρηση της τάξης οι ομάδες. Εκεί λοιπόν, είναι που φωνάζεις σαν κράτος τους νταραβεριτζίδες των Συνδέσμων: «Κοιτάξτε μάγκες. Υπάρχουνε αυτά τα λεφτά για σας. Με τη προϋπόθεση, ότι δεν θα ανοίξει μύτη. Κάθε φορά που θα γίνεται μανούρα, θα πέφτει ψαλίδι. Αντιθέτως, αν βγει η σεζόν και δεν ανοίξει μύτη, θα υπάρχει μπόνους». Πέντε πάνω, πέντε κάτω, θα τα βρούνε. Τα παιδιά θα δείξουνε καλή διάθεση, θα κάνουνε μια καλή τιμή και θα γίνει το ντιλ. Και με πολύ μικρότερο κόστος, σε σχέση με τα λεφτά που παίρνει η Αστυνομία. Που δεν κάνει και τίποτα. Έτσι και βγει το χαρτζιλίκι, εκκλησίες θα γίνουνε όλα τα γήπεδα, μέσα σε πέντε λεπτά. Και μην βγει κανείς να πει, ότι είναι
ντροπή, να δίνει το κράτος, λεφτά στους Οργανωμένους. Όταν δίνει στους Βλαχοδημάρχους των ΕΠΣ, που είναι ακόμα χειρότεροι. Αυτά.

Στο τραγούδι της ημέρας, Richard Galliano & Wynton Marsalis- La Vie En Rose.