Δικαίωμα του Αλαφούζου να θέλει να γλιτώσει όσα χρήματα μπορεί, αλλά δεν μπορεί να παίζει με το μέλλον του «τριφυλλιού». Με τζόγο και ψευτομαγκιές δεν κερδίζεις την εμπιστοσύνη των πιστωτών.
Η φετινή σεζόν, όποια κι αν είναι η κατάληξη, θα μνημονεύεται για χρόνια. Αν συμβεί το μοιραίο, δεν χρειάζεται να το αναλύσουμε.
Στην περίπτωση που συνεχίσει στη Σούπερ Λίγκα ο Παναθηναϊκός, πάλι αυτή η περίοδος θα συζητείται. Θα είναι παράδειγμα προς αποφυγή. Ακόμα και μετά τη νέα αφαίρεση βαθμών, το μυαλό δεν πάει στον υποβιβασμό. Όλοι έχουν την πεποίθηση ότι ο Γιάννης Αλαφούζος θα πληρώσει τον Βέμερ κι επίσης θα αλλάξει και η ποινή για τις ομάδες που δεν θα αδειοδοτηθούν και θα έχει την ευκαιρία ο σύλλογος στο εξής να κοιτάξει μπροστά. Με μία πιθανή διάδοχη κατάσταση φυσικά. Διότι με τον συγκεκριμένο μεγαλομέτοχο, η κατάσταση δεν γυρίζει.
Το ότι έφτασε, βέβαια, ο Παναθηναϊκός στο αμήν είναι κάτι που δεν χωνεύεται. Έχουμε αναφέρει ότι στην τσέπη του άλλου δεν είναι σωστό να κάνει κουμάντο ο καθένας. Όσο μεγάλη κι αν είναι η οικονομική δυνατότητα του Αλαφούζου, είναι δικαίωμά του να θέλει να γλιτώσει όσο το δυνατόν περισσότερα χρήματα. Δεν έχει το δικαίωμα, όμως, ούτε αυτός ούτε και κανείς άλλος να διασύρει το όνομα του συλλόγου.
Από τη στιγμή που αποφάσισε να συνεχίσει κι έδινε το καλοκαίρι έγκριση για μεταγραφές και μπάτζετ σχεδόν 13 εκατ. ευρώ, έπρεπε να το στηρίξει. Δεν το έκανε και στις 21 Σεπτεμβρίου δήλωσε ότι αποχωρεί. Εκτοτε, οι συνεργάτες του υποστηρίζουν ότι «Σε χρονιά που έχει πει ότι φεύγει, έβαλε σχεδόν επτά εκατ. ευρώ για να διατηρηθεί στη ζωή ο Παναθηναϊκός». Μπράβο του. Δεν είναι πετσετάκια τα εκατομμύρια για να απαξιώσουμε το γεγονός. Αλλά συγγνώμη. Αυτό δείχνει την ανωμαλία της υπόθεσης. Αφού θες να φύγεις άνθρωπε, πες το την 1η Ιουνίου του 2017. Ανέλαβε τα χρέη που σε ακολουθούν και στο καλό…
Έκανε το αντίθετο. Έμεινε και καθημερινά υπάρχει και μία ιστορία ξεφτίλας για τον σύλλογο. Από την πρώτη στιγμή που είπε ότι αποχωρεί, ήταν φανερό ότι θα συντηρηθεί μία νοσηρή κατάσταση. Χωρίς να πληρώνονται οι πιστωτές και με εμφανή στόχο να μετακυλύει το χρέος. Μέχρι να το πληρώσει ο επόμενος ή να γίνουν 36 δόσεις, 120 δόσεις, να υπαχθεί σε ειδική διάταξη που προβλέπει μέχρι και κούρεμα χρέους. Όλα αυτά τα ωραία που ακούγονται εδώ και μήνες κι ακόμα δεν έχει γίνει τίποτα.
Είναι προφανές, παράλληλα, ότι δεν τον νοιάζει πλέον ο Παναθηναϊκός. Θα κάνει, όπως λένε, ό,τι περνάει από το χέρι του για να μην πέσει η ομάδα. Μέχρι στιγμής, πάντως, φαίνεται να ενδιαφέρονται γι’ αυτό και -ακόμα χειρότερα- να προσπαθούν περισσότερο όλοι οι άλλοι, ακόμα και οι αντίπαλοι και τα θεσμικά όργανα που κάποτε (όχι άδικα έβαλλε εναντίον τους), εκτός από τον ίδιο. Ξεχνάει ότι ακόμα είναι μεγαλομέτοχος και ένα μέρος των χρεών τον ακολουθεί. Αφού έβαλε 7 εκατ. ευρώ, θα μπορούσε αν συμπλήρωνε τα μισά απ’ αυτά να πάρει την άδεια. Και σίγουρα να γλιτώσει τον αποκλεισμό από την Ευρώπη, αφού το ποσό που δεν διακανόνισε, σύμφωνα με την ΟΥΕΦΑ ήταν περίπου 3,65 εκατ. ευρώ.
Η τακτική που ακολουθήθηκε ήταν τεράστιο ρίσκο. Με το να αφήνεις τους πιστωτές να τρέχουν στα δικαστήρια, να ζητάς αναβολές, να κοροϊδεύεις και να κάνεις ψευτομαγκιές στις διαπραγματεύσεις, δεν κερδίζεις την εμπιστοσύνη τους. Όταν οι συνεργάτες σου πηγαίνουν με τη νοοτροπία «τόσα δίνουμε κι αν θέλετε» χρήματα δεν γλιτώνεις. Μόνο εχθρούς δημιουργείς. Ο Βέμερ κέρδισε την υπόθεση και του επιδικάστηκαν 500.000 ευρώ. Ακόμα και τώρα που ο σύλλογος με το -6 είναι με το μαχαίρι στον λαιμό, ο παίκτης συζητάει να πάρει ένα σημαντικό ποσό (φέρεται να θέλει 250.000-300.000 από τις 450.000 που του οφείλεται, αφού πήρε μία ληξιπρόθεσμη δόση) και να διακανονίσει το υπόλοιπα. Ούτε αυτό δεν του δίνουν. Πριν 4-5 μήνες, όμως, αν έδινες αυτά που του πρόσφερες χθες (ακούγεται το ποσό των 180.000 ευρώ) δεν θα έφτανες στο αμήν… Ούτε γίνεται να χρωστάς στον ατζέντη του Γερμανού Ναθαναήλ Λεμονάκη 12.500 ευρώ και να τον τρέχεις στα δικαστήρια για μήνες χωρίς να του δίνεις κάτι. Στα δύσκολα δεν θα σου συμπαρασταθούν. Το μνημόσυνο θα σου κάνουν…
Με όλα αυτά ο Αλαφούζος θα πρέπει να καταλάβει ότι κακό δεν κάνει μόνο στον σύλλογο, αλλά και στο όνομά του. Δεν είναι μία τυχαία οικογένεια. Έχει ιστορία στη χώρα με δύναμη στον εφοπλιστικό χώρο και στα μίντια. Πως δέχεται να διασύρεται εκτός από τον σύλλογο και το όνομά του; Στο φινάλε, αν δεν προχωρήσει η αλλαγή του ιδιοκτησιακού, πάλι ο ίδιος θα είναι μεγαλομέτοχος και τα χρέη του θα πρέπει να αποπληρώνονται. Με πιο έξυπνη τακτική, περισσότερο ρευστό και φυσικά σοβαρούς συνεργάτες, τώρα όλα θα ήταν καλύτερα. Και για τον ίδιο και φυσικά για τον Παναθηναϊκό.
ΥΓ. Την Τετάρτη, δύο μέρες πριν το διαιτητικό δικαστήριο απορρίψει τα αιτήματα του Παναθηναϊκού, ο Κωνσταντίνου επιτέθηκε φραστικά στον δικηγόρο του Βέμερ. Ο δικηγόρος θα κοιτάξει τον πελάτη του και δουλειά του είναι να σε πιέζει. Στο μαχαίρι δεν βαράς γροθιά. Διότι μετά τρέχεις…
ΥΓ1. Στον Τελάντερ είχαν επιδικαστεί 460.000 ευρώ και στον Βέμερ 500.000 ευρώ. Η διαφορά είναι ότι ο Δανός έχει ομάδα και ήταν πιο ελαστικός. Αλλά όταν με τόσο μικρή διαφορά στο χρέος των δύο, με τον έναν κλείνεις την υπόθεση και με τον άλλο κινδυνεύεις να πέσεις, ε, κάτι δεν έχεις κάνει καλά.
ΥΓ2. Οι παίκτες δεν πληρώθηκαν την Παρασκευή και το χειρότερο είναι ότι μία ακόμα αθέτηση υπόσχεσης δεν τους προκάλεσε έκπληξη. Το περίμεναν. Κι έλεγαν στα αποδυτήρια. «Και μετά λένε ότι θα μας πληρώσουν 15 Μαϊου που θα έχει λήξει το πρωτάθλημα. Άντε να τους βρεις τότε».