Το χρονικό της κλάψας

Η ψυχραιμία σώζει, αδέρφια ΠΑΟΚτζήδες. Ή εν πάση περιπτώσει, καλό θα ήταν κάποια στιγμή να καταλάβουμε τι έχει πάθει η κοινή λογική και αποφάσισε να πάρει διαζύγιο από τους ασπρόμαυρους φιλάθλους. Και την ΠΑΕ. Και τον γιο του Ιβάν Σαββίδη, που ποστάρει γαμωσταυρίδια στα ποντιακά.

Είναι σαν να έχει πέσει κάτι στο νερό από την στιγμή που ο Ιβάν έκανε το ντου στο γήπεδο με το όπλο και πήξαμε στον παραλογισμό. Κατά την γνώμη μου, βέβαια, ο παραλογισμός είχε ξεκινήσει από πολύ νωρίτερα. Από τη συμπλοκή με τους μετανάστες που πραγματοποιούσαν πορεία στην Ομόνοια και όλη την παρανοϊκή επιχειρηματολογία που ακολούθησε τις δικαιολογίες από πλευράς των οπαδών.

Αλλά τέλος πάντων, ας πούμε ότι τώρα τα πράγματα έχουν σοβαρέψει. Που δηλαδή δεν έχουν σοβαρέψει, είναι πάρα πολύ αστεία, αλλά ας πούμε ότι τα αντιμετωπίζουμε με κάποια σχετική σοβαρότητα.

Από την στιγμή του ντου με το όπλο στον αγωνιστικό χώρο μέχρι την απόρριψη της έφεση του ΠΑΟΚ, ο δρόμος υπήρξε αδικαιολόγητα μακρύς. Αλλά έφερε ένα λογικό αποτέλεσμα: Δεν γίνεται να ορμάς με όπλο στο γήπεδο και δεν γίνεται και να κάνεις την Τούμπα Βιετνάμ. Ειδικά άμα σου έχουν χαριστεί τα αίσχη στους Ζωσιμάδες και τα ρολά της ταμειακής.

Το από εκεί και πέρα σκηνικό με τις απίθανες επιχειρηματολογίας περί ηθικού πρωταθλητή και χάρτινων πρωταθλημάτων είναι μόνο για γέλια. Και για ανέκδοτα. Μπορούμε να το λέμε για λίγο: Γκρινιάζεις σαν ΠΑΟΚτζης.

Ούτως ή άλλως, κοντός ψαλμός. Σε περίπου δύο εβδομάδες θα συναντηθούμε ξανά στο χορτάρι και θα φανεί αν το πρωτάθλημα ήταν χάρτινο ή όχι. Γιατί εννοείται πως ο φετινός Τελικός Κυπέλλου έχει να κάνει σχεδόν αποκλειστικά με το Πρωτάθλημα.

Θα το δούμε, λοιπόν. Αν αρχίσει ποτέ ο αγώνας.