Η τελευταία ζαριά του

Τα πάντα κρίνονται απόψε. Νίκη σημαίνει παράταση ζωής, ήττα σημαίνει αποκλεισμός. Απλά τα πράγματα. Εδώ που έφθασε η κατάσταση περιθώρια άλλα δεν υπάρχουν. Ο περυσινός φιναλίστ βρίσκεται πλέον κατάφατσα με την αποτυχία. Γιατί αποτυχία είναι να μην περάσεις με πλεονέκτημα έδρας κόντρα στην πιο «φτωχή», από πλευράς χρημάτων και ταλέντου, ομάδα των play – off. Αν στην αρχή της περιόδου έλεγε κανείς σε παίκτες, προπονητικό τιμ και φιλάθλους ότι για να φθάσεις στο final- four θα έπρεπε να περάσεις τη Ζαλγκίρις με πλεονέκτημα έδρας, άπαντες θα πανηγύριζαν.

Πολλοί θα πουν ότι ο Ολυμπιακός βρίσκεται λαβωμένος από τραυματισμούς στην πιο κρίσιμη καμπή της σεζόν  και πως αν ήταν πλήρης δεν θα ετίθετο ζήτημα για το ποιος θα περάσει. Μπορεί η εν λόγω άποψη να εμπεριέχει δόση αληθείας αλλά δεν είναι και απόλυτα σωστή. Το σύνολο του Γιάννη Σφαιρόπουλου δεν αποκλείεται, αν τελικά συμβεί το μοιραίο, μόνο εξαιτίας των όποιων απουσιών ή προβλημάτων. Αποκλείεται γιατί είναι κατώτερο από την αντίπαλο του, γιατί έχει τη χειρότερη επίθεση στη διοργάνωση και γιατί για μια ακόμη χρονιά στο πιο κομβικό σημείο της σεζόν εμφανίζεται άδειο από πλευράς ενέργειας.

Αγωνιστικά δεν έχουμε να πούμε και πάρα πολλά. Οι δύο μονομάχοι δεν έχουν τίποτα να κρύψουν. Οι γηπεδούχοι ξέρουν ότι σήμερα είναι η ευκαιρία τους να γράψουν ιστορία. Γνωρίζουν ότι αν δεν νικήσουν σήμερα την επόμενη εβδομάδα στο ΣΕΦ δεν έχουν τύχη. Από την άλλη οι φιλοξενούμενοι ξέρουν πως αν χάσουν και βγουν εκτός θα έχουν αποτύχει πλήρως και πλέον μόνο η κατάκτηση του πρωταθλήματος θα γλιτώσει τη χρονιά. Με την απώλεια του εγχώριου Κυπέλλου να τους ακολουθεί αν προστεθεί και ο αποκλεισμός από το « δικό» τους final- four, όπως το θεωρούν φίλαθλοι και διοίκηση, η εσωστρέφεια και η γκρίνια θα πολλαπλασιαστούν.

Ο προπονητής θα είναι πια κοντύτερα από ποτέ στην έξοδο και για πολλά από τα ονόματα του ρόστερ θα τεθεί ευθέως θέμα παρουσίας τους στη νέα σεζόν. Είχαμε πει πριν από το τρίτο ματς – και ισχύει και στο αποψινό στον υπέρτατο βαθμό- ότι δεν αρκούν η ψυχή, η παλικαριά και τα υπόλοιπα συναφή για να κερδίσεις μέσα στην Zalgirio Arena.

Το θέμα είναι τι καινούριο μπορεί να κάνουν ο Έλληνας κόουτς και οι παίκτες του για να βάλουν δύσκολα στον Σάρας. Μπορούν να αλλάξουν τον τρόπο που επιτίθενται; Δεν νομίζω. Αν θέλουν να έχουν τύχη θα πρέπει να στηριχθούν στο στοιχείο που τους έφθασε μέχρι εδώ και αποτελεί σήμα κατατεθέν τους όλα αυτά τα χρόνια. Ποιο είναι; Μα η σκυλίσια και στα όρια του φάουλ αμυντική τους τακτική.

Οι ερυθρόλευκοι είναι η πιο βαρετή ομάδα της διοργάνωσης, αφού παίζουν το πιο στατικό μπάσκετ. Αν δεν πάρουν ενέργεια από την άμυνα τους σκορ δεν βρίσκουν. Το να κρατήσουν την Ζαλγκίρις κάτω από τους 70 πόντους δεν είναι ότι το ευκολότερο. Για να την κοντράρουν σε ψηλότερα σκορ θα πρέπει να πάρουν εύκολους πόντους στο transition. Με τέτοιο έλλειμμα ενέργειας που εμφανίζουν μάλλον απίθανο. Τα υπόλοιπα μετά το ματς…