Ο Γιάννης, ο Αμίρ κι ο Αϊλάν

Όσοι είδαμε το βίντεο με τον Γιάννη Αντετοκούνμπο και τους Έλληνες της ομογένειας να τραγουδούν τον εθνικό ύμνο ανατριχιάσαμε. Το κάναμε θέμα κι ο υπογράφων κι ο Τόλης (Λεούσης). Το μπάσκετ μάς κάνει περήφανους, αλλά μας υποβάλλει και σε μαθήματα δημοκρατίας, μας υποχρεώνει να δούμε πράγματα που άλλοι δεν μπορούν, ή δεν θέλουν.

Η ελληνικότητα του Γιάννη αμφισβητήθηκε από τους φασίστες. Αυτούς που τόλμησαν να αμφισβητήσουν την ελληνικότητα του Σοφοκλή Σχορτσιανίτη. Αυτούς τους ίδιους που έβγαλαν σπυριά κι υποχρέωσαν αρχικά τον 11χρονου Αμίρ να μην πάρει τη σημαία στην παρέλαση και στη συνέχεια επιτέθηκαν  στο σπίτι του.

Αν μετά από χρόνια ο 11χρονος, μετέχοντας της ελληνικής παιδείας, βρίσκοντας στην Ελλάδα την πατρίδα που στερήθηκε, γίνει μεγάλος και τρανός (όχι κατ’ ανάγκη μπασκετμπολίστας), ίσως να προκαλεί την ίδια ρίγη το να τραγουδά μαζί με Έλληνες της ομογένειας τον εθνικό ύμνο και να φωνάζει «ζήτω η Ελλάδα».

Ίσως πριν από χρόνια, αν η κλήρωση έβγαζε τον Γιάννη να κρατήσει τη σημαία, να υπήρχαν ανάλογες αντιδράσεις. Τώρα, βέβαια, όποιος τολμά να ψελλίσει περί ελληνικότητας του Αντετοκούνμπο, απλά περνά στη σφαίρα της γραφικότητας. Όμως, αν ο Γιάννης δεν είχε το χάρισμα κι ήταν ένας απλός βιοπαλαιστής, εργάτης, θα αποκτούσε δικαίωμα να σηκώνει τη σημαία;

Το μπάσκετ μάς υποχρεώνει να κάνουμε μαθήματα δημοκρατίας. Αλήθεια, αυτοί οι Έλληνες, που με αμερικανική προφορά τραγουδούσαν τον εθνικό ύμνο, προέκυψαν από την απέναντι όχθη της χαμένης Ατλαντίδας; Έκαναν κουπί δίπλα στον Κολόμβο, ή προέρχονται από μετανάστες; Οικονομικούς μετανάστες, σαν αυτούς που μας ενοχλεί (ευτυχώς εμάς όχι) η παρουσία τους δίπλα μας, σαν αυτούς που πολλοί νιώθουν ως απειλή, για την οικονομία, την υγεία (για τον πλανήτη μήπως;), για τα πάντα.

«Είχαν χαρτιά, μπήκαν νόμιμα στη χώρα» θα ψελλίσουν οι τρομαγμένοι. Τους γνωρίζετε προσωπικά; Ξέρετε την ιστορία καθενός και μπορείτε να το πείτε μετά λόγου γνώσης;

Ο Γιάννης Αντετοκούνμπο (καλά να είναι το παλικάρι) θα συνεχίσει να καρφώνει, να πασάρει, να σκοράρει και να μας κάνει περήφανους ως Έλληνες. Θα μοιράζει και τάπες. Θα μπορούσε να ταπώσει τον Αϊλάν Κουρντί. Δεν ξέρετε σε ποια ομάδα του ΝΒΑ αγωνίζεται ο Αϊλάν; Δεν θα τον βρείτε.

Τον Σεπτέμβρη του 2015 ήταν τριών ετών και ταξίδευε μαζί με τον 5χρονο αδερφό του Γκαλίπ, τη μητέρα και τον πατέρα τους. Οικογένεια Κούρδων, είχαν φύγει από τη Συρία για να γλιτώσουν τον πόλεμο, έφτασαν στο Μπόντρουμ (Αλικαρνασσό) κι από εκεί τους έβαλαν σε βάρκα για να περάσουν στην Κω.

Από το νησί του Ιπποκράτη βλέπεις το Μπόντρουμ καθαρά, ο Αϊλάν όμως δεν είδε ποτέ την Κω. Μισή ώρα αφού η βάρκα έφυγε από την Αλικαρνασσό, βυθίστηκε. Ο Γκαλίπ και ο Αϊλάν δεν φορούσαν σωσίβια… Δεν είχαν καμία τύχη. Πνίγηκαν κι η φωτογραφία του Αϊλάν συγκλόνισε (τότε) τον κόσμο.

MUST READ

Η πιο «μεγάλη μέρα του πολέμου» και το «κλειδί» που κρατάει ο Τσικίνιο

Ο Γιάννης ήταν τυχερός. Δεν ταξίδεψε με… δουλεμπορικό, άντεξε στις όποιες ρατσιστικές επιθέσεις δέχθηκε και τώρα είναι ο σημαντικότερος πρεσβευτής της Ελλάδας στον κόσμο. Αυτός τα κατάφερε. Εμείς θα μπορέσουμε να αποδεχθούμε τη διαφορετικότητα, θα μπορέσουμε να αγαπήσουμε τον (συν)άνθρωπο; Θα μπορέσουμε να κόψουμε τον ομφάλιο λώρο με τον φασίστα που ζει μέσα μας;