Υπόθεση των 28 : Όταν επιτίθεσαι στη δικαιοσύνη

Είναι λογικό όταν δεν σου αρέσει μια απόφαση, ακόμη και όταν έχει να κάνει με την δικαιοσύνη, να εκφράζεις τις αντιρρήσεις σου. Δημοκρατία έχουμε, ο καθένας μπορεί να εκφράζει την γνώμη του ελεύθερα. Μπορεί όμως να «στοχοποιεί» έμμεσα ή άμεσα; Μπορεί να επιχειρεί να… κατευθύνει, να υποδεικνύει, πόσο δε μάλιστα να επιτίθεται στη δικαιοσύνη;

Από ό,τι φαίνεται στην Ελλάδα, στην χώρα που όλα μπορούν να συμβεί, μπορεί ο κάθε ένας όχι απλά να εκφράζει την άποψη και την αντίθεση του όπως έχει το δικαίωμα αλλά ανενόχλητος να «στοχοποιεί» ανθρώπους της δικαιοσύνης χωρίς το παραμικρό πρόβλημα. Χωρίς να έχει καν αποδείξεις.

Είναι μάλλον και αυτό σημείο των καιρών. Ίσως να είναι και μια επίδειξη δύναμης, δεν μπορώ να γνωρίζω, δεν θέλω να μάθω. Αυτό είναι «δουλειά» άλλων.

Είναι απλά η απορία μου σε συνδυασμό με την έκπληξη του πόσο θρασύς μπορεί να είναι κάποιος προφανώς στο «βωμό» των συμφερόντων.

Όλα αυτά βεβαίως με αφορμή την δικαστική υπόθεση του ποδοσφαίρου και κυρίως (έως εξ ολοκλήρου) τον Βαγγέλη Μαρινάκη.

Στο προηγούμενο blog με αφορμή την γνωστοποίηση του βουλεύματος είχα τονίσει πως υπάρχουν Δικαστές (πραγματικοί) και «δικαστές» (μουσαντένιοι). Οι πραγματικοί λειτουργοί της δικαιοσύνης αποφάσισαν αλλά επειδή δεν άρεσαν προφανώς οι αποφάσεις τους βρίσκονται και αυτοί στο «στόχαστρο», δέχονται… υποδείξεις και κριτική. Κάτι σαν να ήταν προπονητές, ποδοσφαιριστές, διαιτητές.

Υπάρχει βεβαίως, για όποιον καταλαβαίνει, μια… πολύ μικρή διαφορά. Πάγια τακτική μου είναι τις αποφάσεις της δικαιοσύνης να της σέβομαι απόλυτα. Μπορεί να μην μου αρέσουν, μπορεί να διαφωνώ αλλά το θεωρώ ασέβεια προς την πιο ουσιαστική εξουσία σε ένα ευνομούμενο κράτος να την βάζω στο «στόχαστρο». Μπορεί τελικά να κάνω εγώ λάθος, αλλά αυτό πιστεύω στην τελική.

Μπορεί αν το βούλευμα οδηγούσε σε δίκη τον Μαρινάκη για 4 κακουργήματα, όπως αρχικά βγήκε λανθασμένα στον «αέρα» από μια αθλητική ιστοσελίδα (και γρήγορα-γρήγορα στην συνέχεια διορθώθηκε) να φώναζαν για την απόφαση οι άλλοι. Η οπτική μου δεν θα μπορούσε να ήταν διαφορετική, επειδή αυτή η απόφαση δεν θα μου άρεσε εξαιτίας των «ερυθρόλευκων» αισθημάτων που άλλωστε δεν έχω κρύψει ποτέ σε αυτά τα 22 χρόνια που ασκώ το επάγγελμα του δημοσιογράφου. Θα ήταν πρώτα από όλα ένα τεράστιο «αυτογκόλ» καθότι τα οπαδικά αισθήματα δεν γίνεται να ξεπερνούν τον επαγγελματισμό. Αλλά ξαναλέω, αυτό είναι πάντα η προσωπική μου άποψη, σωστή ή λάθος.

Όπως και οι κάθε τύπου… καταγγελίες για τι υποστηρίζει (χωρίς πάντα να προσβάλλει και να στοχοποιεί) ο κάθε ένας λες και αυτοί που… καταγγέλλουν έχουν το αλάθητο του Πάπα ή αποτελούν την «αστυνομία» του Τύπου.

Είναι ξεκάθαρο λοιπόν πως σε αυτή την υπόθεση που έχει ως κεντρικό πρόσωπο τον Βαγγέλη Μαρινάκη θα συνεχίσουμε να διαβάζουμε και να ακούμε πολλά. Ακόμη και τις… υποδείξεις στο πως η δικαιοσύνη… οφείλει να καταδικάσει τον Μαρινάκη. Όχι γιατί αυτό προβλέπεται από τους νόμους αλλά απλά γιατί αυτός είναι ο πόθος τους, ο στόχος τους και η δουλειά τους.

MUST READ

Unify League: Η European Super League 2.0, το νέο «πραξικόπημα» του Φλορεντίνο Πέρεθ και το ποδοσφαιρικό… Netflix (vid, pic)

Ο καθένας κρίνεται για τις πράξεις του και τα λεγόμενα του. Και αυτό έστω και αργά το κατανοεί και ο πιο αδαής. Όσο όμως και αν συνεχίσουν να πιστεύουν πως με αυτό τον τρόπο θα κατευθύνουν εκεί που θέλουν τις εξελίξεις τόσο θεωρώ πως η δικαιοσύνη θα είναι αυτή που θα πράττει αυτό που πιστεύει ότι είναι το σωστό χωρίς να λαμβάνει υπόψιν της, κραυγές και υποδείξεις από όποια μεριά και αν προέρχονται.