Μέχρι να επιστρέψει στην… κανονικότητα και να του επιτραπεί η αγορά παικτών, ο Παναθηναϊκός έχει ακόμα κάποιους ποδοσφαιριστές που μπορεί να στηριχτεί. Αρκεί ο νέος ιδιοκτήτης να έρθει γρήγορα και να διώξει τη μιζέρια που έχει ποτίσει τον σύλλογο.
Σύμφωνοι, ο Παναθηναϊκός σε σχέση με πέρσι τέτοιο καιρό δεν έχει καμία σχέση όσον αφορά το ρόστερ του. Τότε υπήρχαν ο Μπεργκ, ο Ζέκα, ο Μολέδο, ο Βιγιαφάνιες, ο Χουλτ. Παίκτες που μαζί με τον Μαρίνο Ουζουνίδη και δουλεύοντας κάτω από κανονικές συνθήκες, θα μπορούσαν να φτάσουν τον Παναθηναϊκό ψηλά. Θα μπορούσαν να τον οδηγήσουν μέχρι το πρωτάθλημα.
Όμως το καλοκαίρι υπήρξε η πρώτη μεγάλη φυγή. Τον Γενάρη ήρθε η δεύτερη. Και ο Παναθηναϊκός αποδυναμώθηκε τόσο πολύ, που υπήρξαν στιγμές που ο Μαρίνος Ουζουνίδης δεν ήξερε ποιον να χρησιμοποιήσει σε συγκεκριμένες θέσεις. Δεν είχε παίκτες. Όπως στην επίθεση, που… βάφτισε τον Δώνη σέντερ φορ.
Φιλότιμα οι παίκτες του Παναθηναϊκού προσπαθούσαν και συνεχίζουν να προσπαθούν. Η ψυχή καμιά φορά κερδίζει την ποιότητα. Και αυτή την ψυχή που βγάζει στο γήπεδο μήνες τώρα ο Παναθηναϊκός δεν θα πρέπει να την ξεχάσει κανείς. Ούτε ο κόσμος, ούτε ο επόμενος ιδιοκτήτης του συλλόγου, όποιος κι αν είναι αυτός.
Στον Παναθηναϊκό, όμως, υπάρχουν ακόμα παίκτες ποιότητας. Όχι πολλοί. Ας μην κρυβόμαστε, ετούτο το ρόστερ ποτέ δεν θα μπορούσε να οδηγήσει σε τίτλους την ομάδα. Έχει κενά, πολλά και σημαντικά. Έχει ελλείψεις. Κι έχει και παίκτες που δεν έχουν το… dna του πρωταθλητή. Όμως υπάρχει ακόμα το ποδοσφαιρικό στοιχείο. Μια βάση που μπορεί να στηριχτεί για ξεκίνημα ο νέος ιδιοκτήτης.
Για παράδειγμα ο Κουρμπέλης. Αρχηγική η παρουσία του, εξαιρετικός στα καθήκοντά του, τόσο σαν χαφ, όσο και σαν κεντρικός αμυντικός. Ή ο Λουτσιάνο. Ένας Βραζιλιάνος που ξέρει το τόπι όσο λίγοι. Με υπέροχο αριστερό, με εκτελεστική δεινότητα και πάσα ακριβείας. Ένας παίκτης που αν τον πλαισιώσεις με ποιότητα, μπορεί να ανέβει ένα σκαλί παραπάνω. Το ίδιο και ο Μουνιέ, που ναι μεν έχει πολλά σκαμπανεβάσματα και μπορεί από καλύτερος παίκτης του γηπέδου στο επόμενο ματς να είναι.. χαμένος, αλλά αν τον δούμε σε καλύτερες συνθήκες, είναι δεδομένο ότι μπορεί να ξεχωρίσει.
Παίκτης εμπιστοσύνης είναι και ο Λουντ, γνώμη μου όμως είναι πως δεν έχει να δώσει πολλά πράγματα ακόμα στον Παναθηναϊκό. Ποδοσφαιριστής του 6-7, που δεν θα πέσει ποτέ στο 5, ούτε και θα ανέβει στο 8-9. Αντίθετα, θα άξιζε τον κόπο να παραμείνουν και ο Κάτσε και ο Μυστακίδης. Τα τρεξίματα του πρώτου είναι απαραίτητα, όπως και η δυνατότητά του να «παγώνει» τον ρυθμό, να πασάρει αποτελεσματικά και να βάζει δύναμη και τσαμπουκά στο παιχνίδι. Ο «Μύστα» μπάλα ξέρει. Ρυθμός του λείπει. Αν τον αποκτήσει θα δώσει λύσεις. Και φυσικά, ο Δώνης είναι ποδοσφαιριστής που έχει μέλλον, που απέδειξε πως μπορεί και στα δύσκολα και που αξίζει να παραμείνει σε μια ομάδα που θα βγάζει υγεία, σαν παίκτης που θα σου δώσει βοήθειες και όχι σαν 14η ή 15η επιλογή.
Το θέλω να πω με όλα αυτά; Πως ο Παναθηναϊκός έχει μια καλή βάση παικτών για να στηρίξει την επόμενη μέρα του, μέχρι να επιστρέψει στην κανονικότητα. Και το λέω με τη λογική πως οδεύει προς πλήρη απαγόρευση μεταγραφών. Ή τέλος πάντων, το δικαίωμα να κάνει μεταγραφές μονάχα νεαρών παικτών, κάτω των 23 ετών. Αν υπάρχει αυτή η βάση συν κάποιους που θα αποτελούν εναλλακτικές λύσεις εμπιστοσύνης (Ινσούα, Χατζηγιοβάννης, Κολοβέτσιος, Οικονόμου), ο Παναθηναϊκός θα μπορέσει να σταθεί στα πόδια του μέχρι να του επιτρέψουν να γίνει και πάλι… κανονικός Παναθηναϊκός, όπως τον ξέραμε.