Τι είναι ο Ολυμπιακός μπαμπά;

Δεν διακρίνομαι για την μνήμη μου. Είναι επιλεκτική, μπορεί να θυμάμαι σαν τώρα πως αντέδρασα όταν ο Ντάρμπισιρ έκανε το 3-3 στον τελικό των τελικών με την ΑΕΚ και να μην θυμάμαι τι έγινε χθες. Γερνάω. Θυμάμαι καλά όμως ακόμη τον γιό μου, ούτε καν τριών χρονών όταν τον πήρα για πρώτη φορά στο Καραϊσκάκη να δει την φιέστα του 2009.

Είχε μάθει από τις… πρώτες μέρες της ζωής του την ομάδα του και ας μου έκανε «πρέσινγκ» ο παππούς του, ο συγχωρεμένος ο πεθερός μου. Παναθηναϊκός φουλ στο πρώτο του εγγόνι είχε προσπαθήσει να κάνει το… διπλό «μέσα στο Καραϊσκάκη». Τα είπαμε και τα συμφωνήσαμε και το… ντέρμπι έληξε γρήγορα-γρήγορα με ερυθρόλευκο χρώμα.

Διαβάστε επίσης: Ο Σάσα Βεζένκοφ σβήνει τα 98 κεράκια του Θρύλου: «Όλοι μαζί να παλεύουμε για το καλύτερο δυνατό για τον Ολυμπιακό»

Και του μικρού βλέπετε του άρεσε το κόκκινο χρώμα. Και κάπως έτσι όταν άρχισε να καταλαβαίνει σιγά-σιγά ήρθε η ώρα της ερώτησης. «Τι είναι ο Ολυμπιακός (σ.σ. Ομπιλιακός για την ακρίβεια) μπαμπά;». Παύση. Τι να του πρωτοαπαντήσεις του παιδιού που δεν είναι καν τριών για να του δώσεις να καταλάβει;

Θυμάμαι πως κέρδισα χρόνο, καθώς η ερώτηση έπεσε στο τραπέζι την ώρα που παρκάραμε στο παρκινγκ του γηπέδου, δείχνοντας του τον κόσμο που είχε ήδη μαζευτεί. Σε φόντο ερυθρόλευκο για να γιορτάσει ένα ακόμη πρωτάθλημα.

Ο μικρός όμως δεν χαμπάριαζε. «Τι είναι Ολυμπιακός μπαμπά;». Τι να του πρωτοπείς; Η αγάπη μας; Η περηφάνια μας; Η καψούρα μας; Ο λόγος που αγαπάμε τον αθλητισμό; (σ.σ. δεν γεννήθηκε κανείς δημοσιογράφος, από κάπου αγάπησε τον αθλητισμό, όπου ακούτε είναι… εθνική Ελλάδας σας δουλεύουν) Ή μήπως το πάθος μας; Το σήμα, η φανέλα;

«Παναγιώτη, Ολυμπιακός είναι… τα πάντα!» ήταν τελικά η απάντηση και ακόμη πιο εντυπωσιακή η απόκριση του μικρού. «Α, εντάξει».

Δεν χρειάστηκε να με ξαναρωτήσει πότε. Στα 17 του χρόνια, καταλαβαίνει και γνωρίζει καλά μόνος του τι είναι ο Ολυμπιακός έχοντας μια θέση στο γήπεδο όσο πιο συχνά μπορεί.

Δίπλα στην ομάδα που ο πατέρας του, του έμαθε, όπως είχε μάθει ο παππούς του στον πατέρα του.

Όπως συμβαίνει σε εκατομμύρια Έλληνες για τον δαφνοστεφανωμένο έφηβο που σαν σήμερα γεννήθηκε στον Πειραιά και έμελλε να εξελιχθεί πολύ γρήγορα σε Θρύλο του ελληνικού αθλητισμού και σε έναν εκ των κορυφαίων πολυαθλητικών συλλόγων παγκοσμίως. Τι να πρωτογράψεις για τον Ολυμπιακό; Για τον σύλλογο που έχει πετύχει τα πάντα, έχει σαρώσει στην Ελλάδα τους τίτλους σε όλα τα αθλήματα, έχει ευρωπαϊκά τρόπαια όσο καμία άλλη ομάδα και τελικούς που δεν τους έχουν καν… σκεφτεί οι υπόλοιποι;

Τι να περιγράψεις για το τι πρεσβεύει αυτός ο σύλλογος που έχει χαρίσει στον ελληνικό αθλητισμό τεράστιες αθλητικές προσωπικότητες;

Ο Ολυμπιακός που είναι ΘΡΥΛΟΣ γιατί γιορτάζει κάθε μέρα μέσα από τις «μάχες» που δίνει παντού! Με τις χαρές και τις λύπες είναι πάντα μαζί με τον πύρινό του κόσμο που δεν λυγά ποτέ.

Γιατί ο Ολυμπιακός, Παναγιώτη, είναι… τα πάντα!