Η δουλειά κόντρα στο σύμπαν!

Πρόλαβαν να παίξουν μαζί στον Ολυμπιακό και μάλιστα τη χρονιά της «απογείωσης», όταν η ομάδα έφτασε στη φάση των 16 κορυφαίων του Champions League. Επί Μίτσελ και για να ταξιδέψουν έως εκεί ο Κώστας Μανωλάς και ο Κώστας Μήτρογλου πέρασαν από αρκετές  «σημαδιακές» νύχτες.

Κατ΄αρχάς η πρεμιέρα του ομίλου ήταν σκέτη πίκρα. Ήττα από την Παρί ΣΖ με 1-4 στο Καραϊσκάκη αν και το ματς δεν ήταν για τέτοιο σκορ με βάση την προσπάθεια των ποδοσφαιριστών των δύο μονομάχων. Δεν ήταν αυτή η «διαφορά», αλλά στο δεύτερο ημίχρονο ο Ολυμπιακός δέχθηκε τρία γκολ από ισάριθμα κόρνερ, σε φάσεις δηλαδή που χρεώνονται στον τερματοφύλακα πλην όμως η ευθύνη καταλογίστηκε στον πρωτάρη Σάμαρη και όχι στον Ρομπέρτο.

Η επόμενη νύχτα του Τσάμπιονς Λιγκ ήταν πράγματι… σταθμός, αλλά κανείς δεν ήξερε την κατεύθυνση σε περίπτωση αποτυχίας.  Στις 2 Οκτωβρίου του 2103 ο Ολυμπιακός αντιμετώπισε την Άντερλεχτ στις Βρυξέλλες και το σύμπαν ήταν στο πλάι του.Ο Μίτσελ έβαλε τον Μανωλά στο κέντρο της άμυνας (αντί του Μετζανί που είχε χρησιμοποιήσει με τους Γάλλους), κράτησε τον Σάμαρη στον άξονα και μπροστά χώρεσε τον Μήτρογλου μαζί με τον Σαβιόλα και στα άκρα τους Βάις-Ολαϊτάν.

Σύστημα… ρουλέτα, όμως η μπάλα τον γούσταρε τον Ισπανό και του το έδειξε από την προθέρμανση. Ο Σίλβιο Προτό αισθάνθηκε τράβηγμα στις ασκήσεις και άφησε την εστία του στον αναπληρωματικό τερματοφύλακα Καμίνσκι- είχε παίξει και ο Ζιλέ σε αυτό το ματς. Ο Μήτρογλου πέτυχε χατ τρικ, ο Ρομπέρτο απέκρουσε πέναλτι (του Μίτροβιτς) και ο Ολυμπιακός με αυτό το «0-3» έβαλε τις βάσεις για την πρόκριση.

Άλλο ένα σημαντικό παιχνίδι ήταν αυτό με την Μπενφίκα στο Καραϊσκάκη. Ο Μανωλάς σκόραρε με κεφαλιά αλλά το επίτευγμά του ούτε που το θυμάται κανείς αφού ο Ρομπέρτο τα έπιανε όλα και ανάγκασε τον Ζόρζε Ζέσους, τότε προπονητή των αετών, να φύγει παραμιλώντας από τον αγωνιστικό χώρο.

Ο Ολυμπιακός πρόσφερε την ευκαιρία για διεθνή καριέρα και στον Μήτρογλου και τον Μανωλά. Παρουσιάζει αρκετά κοινά σημεία η πορεία τους, αλλά έχουν και μία σημαντική διαφορά. Ο Μήτρογλου θεωρείται παίκτης-ταλέντου και ο Μανωλάς παίκτης-εργοστασίου. Δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν πως αν ο Μήτρογλου είχε δουλέψει έστω και 20-30% παραπάνω στην καθημερινή προπόνηση θα ήταν «άλλος φορ» και δεν θα επιβίωνε μόνον με το ένστικτο του γκολτζή.

Σε αντίθεση με τον Μανωλά που έκανε μέχρι και στίβο για να του δώσει την ταχύτητα και θα μπορούσε να δουλεύει ακόμη και μετά το τέλος του αγώνα. Στο ματς με την Μπαρτσελόνα απλά η μπάλα του απένειμε με τη σειρά της τα εύσημα γιατί υπάρχουν και οι στιγμές που η δουλειά μπορεί να αποδειχθεί ανώτερη από κάθε συνωμοσία του σύμπαντος…