Το10.gr: Έξι μήνες στο site, σαν να οδηγώ Καγιέν

Έξι μήνες στο διαδικτυακό ωκεανό συμπλήρωσε χθες το to10.gr κι εννοείται πως δεν είμαι από εκείνους που δικαιούται να μιλούν εξ ονόματος του. Δεν είμαι ούτε ιδρυτής, ούτε εκδότης-μέτοχος, ούτε καν αναγνώστης του. Αφήστε που ανέκαθεν μου προκαλούσαν αλλεργία οι επετειακές φανφάρες, που παραδοσιακά ήταν μερικά ξύλινα λόγια, γαρνιρισμένα με μπόλικα σάλια…

Επιβάλλεται ωστόσο να πω ορισμένα πράγματα κυρίως επειδή έχω ένα μικρό ρόλο εδώ μέσα (ρόλο όχι ρολό, αλλιώς θα ζητούσα συνεχώς αναρρωτικές χρεώνοντας στο site τα έξοδα νοσηλείας στο Διαβαλκανικό, λογικά θα έχουν άκρες με την κλινική), για τον απλούστατο λόγο πως μου παρέχει το βασικότερο συστατικό που υπάρχει στο χώρο, την ελευθερία της έκφρασης.

Αυτό που είναι πλέον πιο δυσεύρετο και από το νερό στη Σαχάρα κι έχει οδηγήσει ένα από τα πιο περίοπτα «επαγγέλματα», στην πλήρη απαξίωση. Όχι πολλά χρόνια πριν οι δημοσιογράφοι φούσκωναν από περηφάνια δηλώνοντας την ιδιότητά τους, σήμερα το λέμε βιαστικά μπας δεν το καταλάβουν οι υπόλοιποι και μας κοιτάξουν με μισό μάτι. Η κλασική προσφώνηση της κοινωνίας ως ΑΡΔ δεν απέχει από την αλήθεια,  το αντικείμενο του κλάδου ρεαλιστικά, δεν αφορά την ενημέρωση αλλά την παραπληροφόρηση και τον προπαγανδισμό…

Εννοείται πως η άποψη οποιουδήποτε έχει σχέση με κάποιο ΜΜΕ πόσο δε εργασιακή δεν είναι ιδιαιτέρως αξιόπιστη, θυμάμαι κάποτε συνέντευξη του Πρετεντέρη, που υποστήριζε πως «ουδέποτε δέχτηκε παρέμβαση στη δουλειά του»!

«Τι παρέμβαση να δεχτείς βρε, τα εκπαιδευμένα παπαγαλάκια γνωρίζουν εκ των προτέρων όσα πρέπει να πουν, δε χρειάζεται να τους το εξηγήσει κανείς», είχα σκεφτεί μόλις άκουσα την συγκλονιστική του εξομολόγηση.

«Με κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ, ζήτω το ΠΑΣΟΚ, με κυβέρνηση ΝΔ, ζήτω η ΝΔ και κάτω το ΠΑΣΟΚ που σας έλεγα.. Ισχυρός επί ΠΑΣΟΚ, ο τάδε υπουργός, τα σέβη μου κύριε υπουργέ μου, διαλύθηκε το ΠΑΣΟΚ, ο υπουργός κατέστρεψε τη χώρα».

Όταν διαθέτεις ταλέντο στην κατανάλωση παγωτού, ξέρεις καλά τι πρέπει να κάνεις πριν σου δώσει γραμμή η εταιρία που παρασκευάζει το παγωτό…

Η κατάθεση μου λοιπόν ίσως θεωρητικά να είναι αναξιόπιστη όντας μέλος της ιστοσελίδας, επειδή όμως το εξάμηνο της παρουσίας μου εδώ είναι υπεραρκετό για να γνωριστούμε -με ορισμένους ίσως και να παραγνωριστούμε-, απλώς την παραθέτω κι όποιος θέλει την αποδέχεται στο βαθμό που του επιτρέπει η περί Δημοκρατίας κοσμοθεωρία του και τα «ψυχολογικά» που του προκαλούν τα κείμενα μου.

Επ΄ αυτού δεν έχω κανένα ζόρι, το πρόβλημα άλλωστε το έχουν εκείνοι που διαβάζουν κι όχι εκείνοι που αποτυπώνουν τα πιστεύω τους, όπως τα αισθάνονται.

Ο  «ενδοδημοσιογραφικός φασισμός» δεν είναι μονοδιάστατος, οι λογής-λογής διαχωριστικές γραμμές δεν είναι μόνο κάθετες αλλά και οριζόντιες, δεν είναι δηλαδή μόνο ΠΑΟΚ, Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, αριστερά ή δεξιά κλπ, μέχρι και σε ΜΜΕ με ενιαία απόχρωση, μπορούν να υπάρχουν ποικίλες, οπτικές και απόψεις για κάποιο θέμα, ακόμα κι αν όλοι υποστηρίζουν το ίδιο, δεν είναι υποχρεωτικό να συμφωνούν και στα επιμέρους.

Είτε με σαφή συλλογικό προσανατολισμό είτε δήθεν ουδέτερα, το βασικό ζητούμενο είναι η ελευθερία της έκφρασης που παρέχεται ή αναγνωρίζεται, το πρόβλημα με αυτούς που είτε πουλάνε είτε αγοράζουν ενημέρωση δεν είναι η γραμμή ή οι προτιμήσεις του καθενός, που μπορεί να είναι αποτέλεσμα απλής άποψης, κολλήματος, εμπάθειας, θάρρους, διορατικότητας ή και εξαργύρωσης γραμματίων, αλλά η ανοχή στη διαφορετικότητα. Κι αυτή η ανοχή αφορά τόσο τους εντός όσο και τους εκτός των Τειχών

Πιστέψτε με, αυτή είναι η βασική αιτία που ο χώρος έχει απαξιωθεί τόσο στα μάτια της κοινωνίας, ο λόγος δεν είναι πως υπάρχουν ιστοσελίδες, ραδιόφωνα ή εφημερίδες που πρόσκεινται σε ομάδες, κόμματα, ιδεολογίες  ή πρόσωπα, αλλά πως η συντριπτική πλειοψηφία συμπεριφέρεται ως στρατιωτάκι που αρκείται στην αναπαραγωγή όσων επιθυμεί το «αφεντικό». Ενίοτε μάλιστα, αφεντικά είναι οι αναγνώστες και οι διαθέσεις τους..

Στα δικά μου μάτια, το ζήτημα δεν είναι αν υπάρχουν κόκκινα, πράσινα, ή ασπρόμαυρα ΜΜΕ, δε θα γινόταν διαφορετικά, αφήστε που θα ήταν εξαιρετικά μονότονο αν ο κόσμος που ζούσαμε ήταν αποκλειστικά, κόκκινος, πράσινος, κίτρινος ή ασπρόμαυρος, Θα πεθαίναμε όλοι από πλήξη, το σκεφτήκατε ποτέ;  Ακόμα κι όταν όσα κατά καιρούς γράφουν είναι προκλητικά αναληθή, το πραγματικά επιλήψιμο, μεμπτό κι ανήθικο είναι η φίμωση της αντίθετης άποψης, με όποιον τρόπο κι αν αυτή επιχειρείται ή επιτυγχάνεται.

Είναι αυτό ακριβώς που είχε πει κάποτε ο Βολταίρος ή όποιος άλλος «διαφωνώ με αυτό που λες, αλλά θα υπερασπιστώ μέχρι θανάτου το δικαίωμά σου να το λες..»

Συχνά μου γράφουν φίλοι «καλά ρε, τι λέει πάλι αυτό το γαυροsite (μαζί με μπόλικα μπιπ) για τον ΠΑΟΚ ή το Σαββίδη, πως τους ανέχεσαι;».

Η απάντησή μου είναι τυποποιημένη «εδώ ανέχονται αυτοί εμένα και ανεβάζουν τα κείμενά μου, εγώ έχω λοιπόν την άνεση να γράφω όσα θέλω όντας φιλοξενούμενος μάλιστα, εκείνοι δεν έχουν το ίδιο δικαίωμα; Στο κάτω-κάτω  δεν τους κοινοποιώ σε δικό μου χώρο, αυτοί το κάνουν».

Έτσι είναι ο κόσμος δυστυχώς, ίσως γι’ αυτό τα ΜΜΕ κατάντησαν συνώνυμο της αναξιοπιστίας διότι το κοινό καταναλώνει αυτό που έχει προαποφασίσει πως είναι αλήθεια και τρελαίνεται όταν συνειδητοποιεί πως ενδεχομένως δεν είναι. Ορισμένοι μάλιστα, ούτε από περιέργεια δεν τολμούν να διαβάσουν την εκδοχή που πρεσβεύει κάπως άλλος, ίσως από φόβο επειδή μπορεί να γκρεμιστεί το παραμύθι που έχουν πλάσει στο δικό τους μυαλό.

Κάποιοι άλλοι μου γράφουν «μπράβο ρε καλά τα γράφεις στο γαυροsite (τα μπιπ δε λείπουν ποτέ)» ενώ την ίδια στιγμή σχολιάζοντας σε ιστοσελίδα ασπρόμαυρων αποχρώσεων, σκυλοβρίζουν κάποιον που δεν τα γράφει όπως θέλουν.

Εν κατακλείδι, η περί Δημοκρατίας άποψη της μάζας ταυτίζεται με την Αμερικάνικη εκδοχή «είσαι ελεύθερος να λες ότι θες, αρκεί αυτό να συμφωνεί με τα δικά μου πιστεύω»

Για τον ίδιο λόγο, ως προς τη δική μου παρουσία εδώ, το μεγαλύτερο «πρόβλημα» το έχει το site, αντιλαμβάνομαι ότι δεν είναι τόσο εύκολο να υπάρχω εδώ μέσα, έλα όμως που υπάρχω κι αυτό πρέπει να πιστωθεί στο to10.gr.

Πηγαίνοντας αστραπιαία στην αντίθετη πλευρά για να εμπεδώσετε καλύτερα αυτό που εννοώ, δημοσιογραφικό μίασμα είναι ο σαγόνιας που με τον εργοδότη του να χρωστάει μέχρι και στο νικητή του Survivor, επιμένει να σφυρίζει αδιάφορα, ψάχνοντας να εντοπίσει έστω κι ένα ψεγάδι σε όλους τους υπόλοιπους, ενίοτε να το κατασκευάσει…

Δε θέλει και πολύ μυαλό να καταλάβεις πως αν τον πάρει στη δούλεψή του το Ε, θα αρχίζει να βγάζει τα άπλυτα του…Αλαφούζου στη φόρα.

Στο πρώτο μου κιόλας κείμενο-γνωριμίας, είχα γράψει πως η άποψη μου είναι πάντα μια και μοναδική, ούτε θα στρογγυλεύεται ούτε θα λειαίνονται οι γωνίες, ανάλογα με την απόχρωση του ΜΜΕ που υπάρχω, τα γούστα του εργοδότη, ή του κοινού. Δεν επρόκειτο να γίνω περισσότερο Φιλέλληνας σε πατριωτικό περιβάλλον, ούτε πιο κοινωνικά ευαίσθητος ή διεθνιστής σε αριστερό, ούτε πιο ΠΑΟΚ σε ιστοσελίδα ΠΑΟΚ, ούτε πιο ουδέτερος και ντεμέκ…σκεπτικιστής σε αντίπαλο, ένας είμαι, αυτός είμαι, όποιος με θέλει τον θέλω κι εγώ. Δεν είναι θέμα ηθικής, δεν προσπαθώ να το παίξω έντιμος, απλώς δε μου βγαίνει να παριστάνω τον χαμαιλέοντα που αλλάζει χρώματα, δεν το έχω πως το λένε, θα φαινόταν ξεκάθαρα από τα γραφόμενα μου πως είναι επιτηδευμένα και όχι γνήσια. Και λάθος να είναι, προτιμώ το δεύτερο.

Ανέκαθεν μου προκαλούσε αηδία όταν πχ μετά από Τουρκικές παραβιάσεις τον Ελληνικό εναέριο χώρο, έβλεπα τον πρωθυπουργό να απευθύνει αυστηρό μήνυμα στη γειτονική χώρα μιλώντας στη Βουλή κι όταν λίγο καιρό μετά ο ίδιος πρωθυπουργός επισκεπτόταν τη γειτονική χώρα, πάθαινε λουμπάγκο από τους τεμενάδες.

Άπαξ λοιπόν και μου προσφέρεται αυτή η δυνατότητα στο to10.gr, δεν έχω αιτία όχι να αναρωτηθώ «για ποιο λόγο υπάρχω εδώ;», αλλά να μην έχω και την ελάχιστη αμφιβολία για το αν θα πρέπει να βγάλω τον καλύτερο μου εαυτό.

Ίσως να παρεξηγηθώ από συνοπαδούς μου ειδικά, αισθάνομαι όμως στο to10.gr ως μέτοχος, με τις μετοχές αυτές να είναι ψυχικές. όχι σαν εκείνες που νομίζετε. Τι θέλετε, να σας πω ψέματα; Αυτό που μου παρέχεται είναι δυσεύρετο στις ημέρες μας και καλώς ή κακώς εμείς οι άνθρωποι του χώρου, ειδικά αυτοί που κάνουμε την τρέλα μας κατά βάσει, μπορούμε να το εκτιμήσουμε περισσότερο από τον καθένα.

Γι’ αυτόν το λόγο λοιπόν, η αξία αυτού που παρουσιάζω εδώ, όχι μόνο δε μηδενίζεται από τη συλλογική απόχρωση και τη γραμμή του to10.gr, αλλά πολλαπλασιάζεται.

Κάπως έτσι το είχα υποψιαστεί όταν μου πρότειναν συνεργασία, αν και δεν γνώριζα κανένα από τα στελέχη του site, αν και πάντα υπάρχει επιφυλακτικότητα σε κάθε νέο ξεκίνημα ειδικά σε άγνωστο περιβάλλον, είχα ξεκαθαρίσει εξ αρχής πως προτιμώ να υπάρχω εδώ ακόμα κι αν η εναλλακτική ήταν ένα MME ντυμένο στ’ ασπρόμαυρα.

Μέσα σ΄ αυτούς τους έξι μήνες συνειδητοποίησα πως αν η αξία αυτού που γράφω πολλαπλασιάζεται λόγω της συλλογικής απόχρωσης της σελίδας, το ίδιο ισχύει και για τη σελίδα που μου επιτρέπει να υπάρχω.

Στην πρώτη κουβέντα που είχε γίνει, έλαβα τη διαβεβαίωση πως θα έχω απόλυτη ελευθερία έκφρασης,  χωρίς καμία διάθεση προσβολής στο συνομιλητή μου, επισήμανα πως «παντού τα ίδια λένε, δε μου πρότειναν ποτέ συνεργασία με την προοπτική να μου κόβουν τα κείμενα, ή να έχω θέματα σε περίπτωση που δεν ενέκριναν τις απόψεις μου».

MUST READ

Πέρασε με Άρνολντ από το Λέστερ και «κλειδώνει» πρωτάθλημα με Τότεναμ η Λίβερπουλ! (0-1)

Αυτός είναι δυστυχώς ο κανόνας στο χώρο μας, οπότε αν αξία των απόψεων μου αυξάνεται με αριθμητική πρόοδο λόγω του περιβάλλοντος, η αντίστοιχη του to10.gr που με ανέχεται, είναι γεωμετρική…