Η πιο δύσκολη ημέρα, η σιωπή του Μίτσελ στο Ρέντη, η αντίδραση και η αλλαγή της κατάστασης

Η Παρασκευή ήταν η πιο δύσκολη ημέρα εδώ και καιρό στις εγκαταστάσεις του Ρέντη. Θύμισε ημέρες καλοκαιριού, με τον αποκλεισμό από το Champions League. Ημέρες δύσκολες, με τους ποδοσφαιριστές και το επιτελείο του ποδοσφαιρικού τμήματος να είναι σιωπηλοί. Και τον σκεπτικισμό να σκεπάζει το προπονητικό κέντρο των Πειραιωτών.

Ο Μίτσελ και οι συνεργάτες του, παρά το κακό αποτέλεσμα της Πέμπτης, επέλεξαν και οι ίδιοι να μείνουν σιωπηλή. Ο Ισπανός τεχνικός δεν θέλησε να πει κάτι στους ποδοσφαιριστές του, επιλέγοντας να μην κάνει καμία συζήτηση επί όσων συνέβησαν στην Opap Arena. Κάτι που προκάλεσε αίσθηση μεταξύ των παικτών, αλλά η αλήθεια είναι πως έχει συμβεί κι άλλες φορές, με τον 59χρονο τεχνικό να μην μιλάει συχνά μετά τα παιχνίδια. Όπως και να έχει, όλοι στο Ρέντη αντιλαμβάνονται πως τα πράγματα είναι περίπλοκα. Και πως η εικόνα της ομάδας πρέπει να αλλάξει άμεσα.

• Διαβάστε επίσης: Ολυμπιακός: Δεν υπάρχουν αυτά που κάνει η ομαδάρα του Μπαρτζώκα

Μετά από μία ήττα, από την ΑΕΚ. Με 3-0. Αποτέλεσμα λαθών παιδικών, που γίνονται σχεδόν σε όλα τα παιχνίδια το τελευταίο διάστημα. Έναν… μισό αποκλεισμό από έναν τίτλο/στόχο. Αλλά και με επιλογές που προκαλούν την ποδοσφαιρική λογική, περιμένει κανείς ότι το μίνιμουμ είναι η ανάληψη της ευθύνης. Και η εξήγηση, πώς ο Ολυμπιακός κατάφερε, σε ένα παιχνίδι που δεν… δεινοπάθησε κιόλας, να δεχθεί τρία γκολ, όλα από δικά του λάθη, με αποτέλεσμα να βρίσκεται με το ενάμιση πόδι εκτός του τελικού του Κυπέλλου.

Το πρόβλημα δεν είναι ούτε οι παίκτες που είναι στην άμυνα. Ούτε οι μέσοι, ούτε οι επιθετικοί με τους εξτρέμ. Η ΑΕΚ με τον Μήτογλου, τον Τζαβέλλα, τον Χατζισαφί και τον Γαλανόπουλο παρατάχθηκε στην OPAP Arena. Το ζητούμενο είναι το σχέδιο. Το πλάνο.

Η προετοιμασία της ομάδας για αυτό που θέλει να κάνει μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Η αξιοποίηση των καλών στοιχείων του ρόστερ και του κάθε παίκτη ξεχωριστά. Ποιο ήταν το πλάνο του Ολυμπιακού στην OPAP Arena; Ναι, διαταράχθηκε από νωρίς, από την κάκιστη αντίδραση της άμυνας. Συνολικά, όχι μόνο του Βρουσάι, που στο κάτω κάτω, γλίστρησε.

Το θέμα για τον Ολυμπιακό είναι μην φέρει την καταστροφή. Εχασε ένα παιχνίδι από την ΑΕΚ μετά από 5 χρόνια. Με άσχημο τρόπο. Κυρίως, επειδή ο ίδιος εμφανίστηκε ανέτοιμος, αδιάβαστος, άνευρος, χωρίς επί της ουσίας να έχουν καταλάβει οι πιο πολλοί ποδοσφαιριστές πού θα έπαιζαν και για τι. Ακόμη και στον πάγκο σύγχυση υπήρχε. Δεν μπορεί να εξηγηθεί αλλιώς η επιλογή, σε ένα παιχνίδι έντασης και υψηλού ρυθμού, όπως αυτόν που δίνει η ομάδα του Αλμέιδα, να μπαίνει στον αγωνιστικό χώρο Βαλμπουενά και να γυρίζει στο «8», δίπλα στον Εμβιλά ο Φορτούνης.

Δεν μπορεί να επιζητάς τη μείωση του σκορ και να θέτεις την ομάδα σε κίνδυνο να δεχθεί περισσότερα. Στο κάτω κάτω διάολε, πρόκειται για σειρά δύο αγώνων. Όχι μπαμ κι έξω. Σε μια τέτοια κατάσταση το 2-0 παλεύεται, γυρίζει. Το 3-0, πώς;

Το πρώτο δεκαήμερο του Φεβρουαρίου πέρασε. Ο Ολυμπιακός μετά την προετοιμασία στην Ισπανία, έδειξε κάποια καλά στοιχεία. Επαιξε καλό ποδόσφαιρο. Βρήκε έναν τρόπο παιχνιδιού. Αλλά ξαφνικά, όταν άρχισαν τα δύσκολα, σταμάτησε να παίζει. Και αυτό δεν μπορεί να συνεχιστεί. Δεν γίνεται φταίνε μόνο οι παίκτες. Δεν γίνεται παίκτες που πέρυσι ήταν κορυφαίοι των Πειραιωτών, φέτος να «μην κάνουν» ή να είναι εκτός. Όπως δεν είναι λογικό να κρίνονται ή να κατακρίνονται βιαστικά και σχεδόν αφοριστικά ποδοσφαιριστές που αποκτήθηκαν και δεν έχουν μπορέσει να προσαρμοστούν. Η πραγματικότητα είναι σκληρή. Και για αυτόν τον λόγο ο Μίτσελ και οι συνεργάτες του, πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους. Με ό,τι αυτό συνεπάγεται.

Όταν κάτι δεν πάει καλά, υπάρχουν τρεις δρόμοι που μπορείς να ακολουθήσεις: 1) Να αποδεχθείς την κατάσταση και να πορευτείς με «ό,τι έχεις», 2) Να κάνεις «μπαλώματα» για να μπορέσεις να διορθώσεις κάποια κακώς κείμενα, 3) Να πάρεις σκληρές αποφάσεις και να κάνεις βαθιές τομές, για να βελτιώσεις… τα πάντα.

Ο Ολυμπιακός είχε θέματα το καλοκαίρι. Επένδυσε πολλά χρήματα, πήρε πολλούς και καλούς ποδοσφαιριστές, αλλά το γήπεδο, ο αγωνιστικός χώρος, απέδειξε ότι κάποιοι, αρκετοί εξ αυτών, δεν μπορούσαν να προσφέρουν τα αναμενόμενα. Όχι γιατί ήταν κακοί παίκτες. Ο Βαγγέλης Μαρινάκης δεν είναι γνωστός για τον δισταγμό του στις ριζικές αλλαγές. Τουναντίον.

Είναι ο μόνος παράγοντας στη σύγχρονη ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, που έχει κάνει πράξη την υπόσχεση «θα σας διώξω όλους». Τον Απρίλιο του 2018. Ακριβώς 22 είχαν φύγει, 20 είχαν αποκτηθεί. Το έκανε εν μέρει και τώρα, με 13 παίκτες να φεύγουν τον Ιανουάριο. Ενώ είχαν προηγηθεί κι άλλοι. Το παρελθόν, λοιπόν, ίσως δείχνει το μέλλον.