Ο Ολυμπιακός στην Ελλάδα είχε να χάσει από τον Οκτώβρη. Χθες ήταν σαν ο χρόνος να επέστρεψε στον… Αύγουστο
Στο group ΑΕΚ ο Ματίας Αλμέιδα αποφάσισε εννέα αλλαγές στην εντεκάδα του, σε σχέση με κείνη που παρέταξε την Κυριακή στο Περιστέρι –πριν η μεζούρα αλλάξει το σενάριο-. Στο φινάλε χθες βράδυ μέσα από τις δάφνες του θριάμβου παραδέχθηκε πως τουλάχιστον ήξερε το μέγεθος του ρίσκου που έπαιρνε.
Στο group Ολυμπιακός ο Μίτσελ αποφάσισε πέντε αλλαγές στην εντεκάδα του, σε σχέση με εκείνη που παρέταξε την Κυριακή στην Τούμπα. Για την ακρίβεια τέσσερις συν αυτή του τραυματία Χάμες. Στο φινάλε ο Ισπανός μίλησε για «καταστροφικό πρώτο ημίχρονο» υπονοώντας τα δύο κραυγαλέα λάθη ποδοσφαιριστών που επελέγησαν σε αυτή την πεντάδα. Λες και στο δεύτερο ημίχρονο κύλησαν όλα ρολόι.
Η ΑΕΚ δεν είχε ανάγκη από rotation καθώς δεν αγωνίστηκε την Κυριακή. Ο Ολυμπιακός το φρεσκάρισμα θα μπορούσε να το κάνει τη Δευτέρα με αντίπαλο τον Παναιτωλικό καθώς το χθεσινό ήταν το δεύτερο ματς της εβδομάδας. Στην πραγματικότητα δύο προπονητές έπαιξαν με τη φωτιά σε λάθος βράδυ. Ένας σήμερα είναι «εξαιρετικός» με σύγχρονες ιδέες που παραπέμπουν σε κάτι σπουδαίο για την λειτουργία και την εμπιστοσύνη στο group. Και ένας κάηκε. Μια γλίστρα του Βρουσάι, ένα αυτογκόλ του Σαμασέκου, δύο δοκάρια του Γκάρι Ροντρίγκες και ένα πέναλτι στο 90΄+11΄ χώρεσαν κάπου ανάμεσα.
Η ΑΕΚ νίκησε δίκαια προφανώς. Ήταν καλύτερη. Ακολούθησε το μοτίβο ποδόσφαιρου που φέτος την χαρακτηρίζει αλλά κυρίως ακολούθησε τον τρόπο που όλοι βάζουν δύσκολα στον Ολυμπιακό. Φτάνει να πιέσεις το build up και να περιμένεις τα δώρα μιας άμυνας που έφτασε Φλεβάρης και δεν αντιδρά σωστά στα βασικά. Νίκησε όμως 3-0 έναν ημιτελικό κυπέλλου που ως το 90΄ οι τελικές ήταν 6-4. Με 50% ευστοχία. Και με τον αντίπαλο της να έχει άλλες τόσες ευκαιρίες να πετύχει γκολ (πέρα από τα δοκάρια, ο Μπακαμπού έχασε το… άχαστο πριν ακυρωθεί σωστά το γκολ του Εμβιλά)
Ο Ολυμπιακός δεν είχε καν την ψυχραιμία να διαχειριστεί τα δεδομένα στο δεύτερο ημίχρονο. Κύπελλο ήταν και μάλιστα σε μια χρονιά που το συγκεκριμένο θα μπορούσε να είναι σανίδα σωτηρίας προσφέροντας εκτός των άλλων και μια θέση στα playoffs του Europa League. Πρώτος ημιτελικός. Με ρεβάνς στο Καραϊσκάκη.
Από το 66΄και πέρα ο Βαλμπουενά –που μακάρι να είχαν όλοι τον εγωισμό του- ο Φορτούνης, ο Γκάρι και ο Μπουτούτσι που προσγειώθηκε μόλις χθες στην εξίσωση ως ο 47ος στη σεζόν, ήταν όλοι μπροστά από τον Εμβιλά και πίσω από τον Μπακαμπού. Οι διάδρομοι που σχηματίζονταν σε κάθε προσγείωση transition παρέπεμπαν σε αεροδρόμιο στην καρδιά της Νέας Φιλαδέλφειας. Την ίδια στιγμή ο Αλμέιδα έχοντας φρεσκάρει με Σιμάνσκι, Αραούχο, Άμραμπατ, Πινέδα περίμενε απλά το επόμενο λάθος. Ο αντίπαλος του το έκανε ακόμη πιο εύκολο.
Ο Ολυμπιακός στην Ελλάδα είχε να χάσει από τον Οκτώβρη. Ένα από τα βασικά του προβλήματα παραμένει πως δεν μπορεί να θυμηθεί πως είναι να κερδίζει, ειδικά σε ματς σαν το χθεσινό. Του συμβαίνει όταν είναι καλύτερος, όταν είναι χειρότερος, όταν είναι άτυχος, όταν έχει για κορυφαίο τον τερματοφύλακα. Του συμβαίνει γενικώς. Από ένα σημείο και πέρα δεν μπορεί να αποτελεί σύμπτωση.
Παρά ταύτα η σεζόν δεν τελείωσε αν και αυτό θα ήταν σίγουρα μια λύση. Το πρωτάθλημα φέτος προσφέρει δύο θέσεις στα προκριματικά του επόμενου Champions League. Σήμερα καλείται να απαντήσει σε δύο ερωτήματα. Πως θα ολοκληρώσει τη φετινή διαδρομή. Ποια βήματα θα οδηγήσουν την επόμενη. Αυτά τα δύο θέματα δεν είναι απαραίτητα διαφορετικά. Δεν είναι όμως απαραίτητα και τα ίδια.
Στο μεταξύ ο Πέδρο Μαρτίνς συνεχίζει τη ζωή του κάπου αλλού και η ομάδα του βελτιώνεται. Ο Κάρλος Κορμπεράν συνεχίζει τη δική του και τον διαβάζεις πια σε σενάρια Premier League, μια για την Έβερτον, μια για την Γουέστ Χαμ και μια για την Λιντς. Χθες βράδυ στη Φιλαδέλφεια ήταν σα να γύρισε ο χρόνος στα ίδια πριν από τον Μίτσελ. Οι αφορισμοί είναι εύκολοι, το flashback σε όλων των ειδών τα λάθη που προηγήθηκαν πλέον ανεπίκαιρο.
Το καλεντάρι άλλωστε τα λέει όλα: Ως το φινάλε της σεζόν ακόμη 4 ματς με την ΑΕΚ, 3 με τον Παναθηναϊκό, 2 με τον ΠΑΟΚ και 2 με τον Άρη. Τα έντεκα στα τελευταία δεκατέσσερα…