Ο κύριος καθηγητής ή αλλιώς Αρσέν Βενγκέρ

Από σήμερα το μεσημέρι, αν και θα γίνει πράξη με το τέλος της αγωνιστικής περιόδου, ο Αρσέν Βενγκέρ αποτελεί παρελθόν για την Άρσεναλ. Ο λονδρέζικος σύλλογος και ο Αλσατός προπονητής χωρίζουν μετά από εικοσιδύο χρόνια κοινής πορείας. Η εξέλιξη αυτή σηματοδοτεί πρακτικά το τέλος μιας ολόκληρης εποχής για το αγγλικό αλλά και το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Ο «καθηγητής», όπως τον αποκαλούν φίλαθλοι και δημοσιογράφοι εξαιτίας της πάντα προσεγμένης εξωτερικής του εμφάνισης, του χαρακτήρα του και της βαθιάς γνώσης του σπορ, φεύγει από τον πάγκο των κανονιέρηδων έχοντας κάτσει σε αυτόν για πάνω από χίλια παιχνίδια. Για την ακρίβεια 1.228 μέχρι τη στιγμή που μιλάμε. Νούμερο πραγματικά ασύλληπτο αν σκεφτεί κανείς πόσο συχνά αλλάζουν οι ομάδες προπονητή ακόμα και στην Premier League που, τουλάχιστον, στο παρελθόν δεν ήταν σύνηθες φαινόμενο.

Για πολλούς αμφιλεγόμενη προσωπικότητα, για άλλους κορυφαίος οικονομικός διαχειριστής παρά κόουτς είναι αλήθεια πως έβαλε φαρδιά πλατιά τη σφραγίδα του στις αλλαγές που συντελέστηκαν στο ποδόσφαιρο την τελευταία εικοσαετία.

Ο Γάλλος από τη στιγμή που πάτησε το πόδι του στο Λονδίνο έδειξε στους φλεγματικούς Άγγλους έναν διαφορετικό τρόπο παιξίματος. Πέτυχε – και αυτό δεν είναι καθόλου εύκολο- στη σύγχρονη Μέκκα του αθλήματος να επιβάλλει το δικό του στυλ. Χωρίς να είναι το μεγάλο όνομα φθάνοντας εκεί, χωρίς να έχει εκείνη την εποχή την απόλυτη στήριξη της διοίκησης της ομάδας του, ρίσκαρε και κατάφερε να δείξει σε όλους ότι υπάρχει και άλλος τρόπος προσέγγισης στην ανάπτυξη μιας ομάδας στο χορτάρι.

Οι Άγγλοι οφείλουν πολλά στον Αλσατό. Καθιέρωσε την πλήρη ανάπτυξη από τα άκρα, δημιούργησε το νέο τρόπο που αγωνίζεται ένα αμυντικό χαφ και έβαλε τη μπάλα κάτω. Πριν από αυτόν οι περισσότεροι φίλαθλοι στα γήπεδα του νησιού πάθαιναν αυχενικό κοιτώντας συνέχεια ψηλά. Πριν από αυτόν οι αμυντικοί μέσοι ήταν τα τσεκούρια της ενδεκάδας. Χάρη σε αυτόν η μπάλα παιζόταν χαμηλά και η ανάπτυξη ξεκινούσε από τα αμυντικά χαφ.

Το να απαριθμήσει κανείς τους τίτλους του ή το πόσο σημαντικός είναι για την ιστορία της Άρσεναλ δεν έχει καμία ιδιαίτερη σημασία μιας και αυτό μπορείτε να το βρείτε εύκολα με μια απλή αναζήτηση στο μαγικό κόσμο του διαδικτύου.

Αυτό που αξίζει να αναφερθεί είναι ότι είναι ο μοναδικός που η προτομή του κοσμεί την νέα έδρα του συλλόγου, μαζί με του έτερου αναμορφωτή της ομάδας προπολεμικά Χέρμπερτ Τσάπμαν, και τοποθετήθηκε όχι μόνο όσο αυτός ήταν εν ζωή αλλά όταν ήταν ακόμα ενεργό μέλος της Άρσεναλ.

Παροιμιώδεις έχουν μείνει οι μάχες του με τον Σερ Άλεξ όπως και με τον νεότερο Μουρίνιο την εποχή που βρίσκονταν και οι τρεις σε πάγκους και διεκδικούσαν το πρωτάθλημα. Μεγάλος υπέρμαχος του financial fair play της UEFA στηλιτεύοντας πολλές φορές τον νεοπλουτισμό των άλλων.

Δεν μπήκε, στο μέτρο που αυτό ήταν εφικτό, σε σπατάλες για αγορές παικτών.Αντίθετα βοήθησε πολύ την ομάδα του στο οικονομικό με επιλογές που έφεραν ασύλληπτα νούμερα στα ταμεία. Χαρακτηριστικότερη περίπτωση δεν υπάρχει από τον Νικολά Ανελκά. Ο Γάλλος φορ κόστισε λιγότερο από ένα εκατομμύριο και πουλήθηκε μετά από λίγα χρόνια στη Ρεάλ με ένα ποσό κοντά στα 35 εκατομμύρια( !!). Πολλοί πολέμιοι του του καταμαρτυρούν ότι νοιαζόταν περισσότερο για τους οικονομικούς δείκτες παρά για το αγωνιστικό κομμάτι.

MUST READ

Ένας «μπομπέρ» που βλέπει… Euroleague: Η χρονιά «εκτόξευσης» του Βασίλη Τολιόπουλου (vids)

Η αλήθεια είναι κάπου στη μέση. Ναι τα τελευταία χρόνια ο λονδρέζικος σύλλογος απέχει από τον τίτλο του πρωταθλητή , αλλά τα ποσά που ξοδεύει σε σχέση με τους ανταγωνιστές του είναι πολύ μικρότερα. Όπως και να έχει πρόκειται για μια τεράστια προσωπικότητα στον ευρωπαϊκό κόσμο του ποδοσφαίρου και η φυγή του αποτελεί ένα μεγάλο πλήγμα. Αντίο λοιπόν κύριε Καθηγητά και ευχαριστούμε για τις τομές που έκανες στο άθλημα…