Ο ήρωας της αντίδρασης και οι υποκριτές

Όταν προέρχεσαι από ένα αρνητικό αποτέλεσμα και είσαι μια ομάδα με το μέγεθος του Ολυμπιακού το νούμερο ένα ζητούμενο στο αμέσως επόμενο παιχνίδι είναι να βγάλεις αντίδραση. Το «Κλεάνθης Βικελίδης» δεν είναι το πιο εύκολο γήπεδο για να καταφέρεις κάτι τέτοιο, αλλά ο Ολυμπιακός το έκανε. Και ξέρετε κάτι; Το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός προκρίθηκε μέσα σε μια τόσο εχθρική ατμόσφαιρα, με εχθρική διαιτησία και βάζοντας γκολ νίκης αν και είχε μείνει με δέκα παίκτες στο γήπεδο, κάνει την αντίδρασή του ακόμα πιο σημαντική…

Είχε και ήρωα βέβαια αυτή η αντίδραση του Ολυμπιακού, αλλά έτσι συμβαίνει συνήθως. Για να κάνεις δικές σου τέτοιες βραδιές χρειάζεσαι και τον ήρωα σου. Ο Ολυμπιακός τον βρήκε στο πρόσωπο του Κωνσταντίνου Τζολάκη, ο οποίος έπιασε το πέναλτι του Γκρέι και έκανε διάφορους γραφικούς να κλαίνε με κιτρινόμαυρο δάκρυ…

Διαβάστε επίσης: Σαμασέκου: Το «δώρο» από το Μάλι που ο Μίτσελ έκανε στον Εμβιλά

Θυμίζω ότι ο Τζολάκης, ο οποίος όπως έχω γράψει κι άλλες φορές πρέπει να γίνει βασικός στον Ολυμπιακό, αλλά και στην εθνική ομάδα (σ.σ. όλα στην ώρα τους βέβαια…), είχε παίξει βασικός και σ’ έναν αλήστου μνήμης τελικό κυπέλλου που είχε γίνει τον Σεπτέμβρη του 2020 στο Βόλο. Τότε που αυτοί που τα θέλουν όλα… καθαρά και όμορφα στο ποδόσφαιρο βρε αδερφέ, είχαν κάνει τα πάντα ώστε ο τελικός να πάει ένα τετράμηνο μετά, με σκοπό ο Ολυμπιακός να παίξει μισός μπας και πάρουν ένα κυπελλάκι…

Με τον Μπρούνο ακραίο μπακ είχε παίξει τότε ο Ολυμπιακός, με τον Τοροσίδη στο άλλο άκρο αν και η πρόθεσή του ήταν να αποσυρθεί εκείνο το καλοκαίρι από την ενεργό δράση (σ.σ. κάτι που συνέβη στη συνέχεια) και γενικώς με μια σύνθεση ανάγκης, η οποία είχε τον Τζολάκη κάτω από τα δοκάρια, που τότε δεν είχε κλείσει καν τα 18 του χρόνια. Έχασαν όμως οι… καθαροί και ξάστεροι με το γκολ του Ρατζέλοβιτς και ακόμα πονάει εκείνη η ήττα…

Ξέρετε τι είναι να έχεις κανονίσει όπως ακριβώς σε συμφέρει έναν τελικό και… τελικά να χάνεις. Μεγάλος πόνος λέμε. Άντε να δούμε τι θα γίνει φέτος στους ημιτελικούς που αναμφίβολα διαθέτουν και πολύ καλύτερη ομάδα…

Δυο λόγια τέλος για το πανό που έμεινε σε όλη τη διάρκεια του αγώνα στο ένα πέταλο του «Βικελίδης». Προσωπικά με τους οπαδούς δεν συνηθίζω να ασχολούμαι, διότι πολύ απλά κατανοώ τι εστί οπαδιλίκι. Αν παρεκτρέπονται υπάρχουν θεσμικά όργανα που πρέπει να επιβάλλουν τις ανάλογες ποινές και γενικώς να κάνουν τη δουλειά τους…

Με ενόχλησε φυσικά το πανό, διότι αποκαλούσε πο@τάνα τη συγχωρεμένη τη μανούλα μου που την έχασα πριν λίγους μήνες, αλλά ξέρω καλά ότι θέλουμε δεν θέλουμε αυτά συμβαίνουν στα ελληνικά – και όχι μόνο – γήπεδα. Αυτό που ενόχλησε περισσότερο, όμως, είναι η υποκρισία που βλέπω παντού από χθες το βράδυ για το συγκεκριμένο πανό. Ενοχλήθηκαν άπαντες με αυτό το πανό και έδειξαν την ευαισθησία τους. Όταν βλέπαμε πανό ανάλογου και ακόμα χειρότερου περιεχομένου, τους στυλ «τιμή και δόξα στους θυρωρούς, που κλείσανε τις πόρτες και είχαμε νεκρούς» ή και «όσοι ζείτε, να πάτε να τους βρείτε» και «παίξτε μπάλα με των γαύρων τα κεφάλια» ή το άλλο με τον Μπιν Λάντεν που έπρεπε να ρίξει ένα αεροπλάνο στο Καραϊσκάκη, όλοι αυτοί που ευαισθητοποιήθηκαν τώρα, σφύριζαν αδιάφορα. Ρε κάντε μας τη χάρη λέμε…

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

ΥΓ. Και σε εξέδρες του Ολυμπιακού έχουν αναρτηθεί φυσικά πανό με υβριστικό περιεχόμενο. Καταδικαστέα ήταν κι αυτά για μένα όπως όλα. Στο χέρι μας είναι να μπει ένα τέλος σε όλα αυτά…