Δύο παίκτες από τον πάγκο τον κράτησαν στον αφρό…

Ήταν μία σπουδαία πρόκριση επί ενός… ισοδύναμου αντιπάλου. Φαντάζομαι ότι δεν είναι και τόσο τιμητικό για τον Ολυμπιακό των πολλών πρωταθλημάτων και κυπέλλων, των σπουδαίων ποδοσφαιριστών να γράφουμε ότι προκρίθηκε επί του ισοδύναμου Άρη.

Είναι βέβαια πολλές φορές που οι μεγάλες ομάδες κατορθώνουν να πετύχουν το στόχο τους χωρίς να παίξουν σπουδαίο ποδόσφαιρο, χωρίς καν να είναι καλύτερες από τις αντιπάλους τους.

• Διαβάστε επίσης: Μεταγραφές: Τι ψάχνουν την τελευταία εβδομάδα Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός, ΠΑΟΚ και ΑΕΚ

Μέσα σε αυτό το γενικό πλαίσιο χωράει και η πρόκληση επί του Αρη. Ο Ολυμπιακός στηριγμένος στις θαυμάσιες επεμβάσεις του Κωνσταντίνου Τζολάκη πέρασε χωρίς να βραχεί από το «Κλεάνθης Βικελίδης» και τώρα ετοιμάζονται για να αντιμετωπίσει την ΑΕΚ.

Εδώ τα πράγματα είναι τελείως διαφορετικά. Με εμφανίσεις σαν κι αυτές που έκανε με τον Άρη στο κύπελλο, η ομάδα του Μίτσελ θα τα βρει σκούρα απέναντι στην ομάδα του Αλμέιδα. Λογικά στεκόμαστε στην εμφάνιση του νεαρού τερματοφύλακα, λογικά αναρωτιόμαστε γιατί έχει τόσο μικρό χρόνο συμμετοχής ο Σαμασεκου.

Από κει και πέρα αρχίζει ο βαθύς προβληματισμός. Ο Ολυμπιακός που παρακολουθούμε τον τελευταίο καιρό παίρνει νίκες με την ψυχή στο στόμα, σκοντάφτει όπως έγινε στο Περιστέρι και γενικά δεν πείθει με τις εμφανίσεις του. Στον Μίτσελ πρέπει να πιστωθεί μία γενναιότητα γιατί δεν ιδρώνει εύκολα το αυτί του.

Από κει που παίζει με τρία δεκάρια αφήνει τα δύο έξω και εμφανίζει ένα τέταρτο, τον Βαλμπουενα που προέρχεται από μακρά απουσία λόγω τραυματισμού. Ο προπονητής των ερυθρολεύκων δεν διστάζει να κάνει αλλαγές που στα μάτια των περισσότερων μοιάζουν παράτολμες στην προσπάθεια του να βρει αγωνιστικές λυσεις.

Ωστόσο η ομάδα δεν έχει βρει ακόμα σταθερό βηματισμό κι αυτό φάνηκε και στη ρεβάνς του κυπέλλου. Αφήνω κατά μέρος ότι υπάρχουν και σφυρίγματα σαν και αυτό που έφερε το πέναλτι και την αποβολή του Ντοη που είναι εντελώς ακατανόητα. Ο Σαμασεκου έδειξε ότι μπορεί να παίρνει ενεργό μέρος στο οποίο rotation αποφασίζει κάθε φορά ο προπονητής.

Tα τρεξίματα του και η πίεση που ασκεί στον αντίπαλο για να κλέψει την μπάλα είναι πάρα πολύ χρήσιμα σε ορισμένες φάσεις του παιχνιδιού και όχι μόνο όταν Ολυμπιακός βρίσκεται σε φάση άμυνας. Στο εξης όλοι περιμένουν να δουν αν ο Ραμόν μπορεί να προσφέρει στα αριστερά αυτά που προσφέρει ήδη στα δεξιά ο Ροντινεϊ. Αν αυτό συμβεί μιλάμε για αναβάθμιση της επιθετικής ισχύος του Ολυμπιακού από τα άκρα…