Πιο Άρης πραγματικά δεν έχει…

Η αλήθεια είναι ότι ψάχνοντας να βρω τίτλο που να αντικατοπτρίζει πλήρως τα όσα είδαμε χθες (26/1) στο Κλεάνθης Βικελίδης, στον προημιτελικό Κυπέλλου με τον Ολυμπιακό, δανείστηκα τη φράση ενός φίλου μου, σε κουβέντα που είχαμε. «Πιο Άρης δεν έχει», μου είπε χαρακτηριστικά…

Πραγματικά είναι λες και αυτή η ομάδα «καταφέρνει» να ανακαλύπτει συνεχώς νέους τρόπους να αποκλειστεί από τον θεσμό του Κυπέλλου. Σε παιχνίδια, μάλιστα, που είναι καλύτερη στον αγωνιστικό χώρο, με τους παίκτες να αδικούν κατάφορα τους εαυτούς τους και την προσπάθεια που έκαναν.

• Διαβάστε επίσης: Γιατί δεν πήγαν στη συνέντευξη Τύπου οι Μίτσελ και Πάρντιου…

Τι να πρωτοθυμηθεί κανείς; Τα δυο χαμένα πέναλτι, από Γκάμα και Καμαρά, κόντρα στη Λαμία; Τον αποκλεισμό με το γκολ που είχε σημειώσει ο Μπουχαλάκης; Και άλλα πολλά παιχνίδια, στα οποία ήρθε να προστεθεί ο χθεσινός (25/1) προημιτελικός στο Κλεάνθης Βικελίδης.

Ένας Άρης που, με βάση τα δεδομένα που διαμορφώθηκαν πριν την έναρξη του παιχνιδιού, ήταν στημένος πολύ καλά στον αγωνιστικό χώρο, παρά τις αλχημείες που έγιναν. Στις σημαντικές απουσίες των Εμπακατά, Νταμπό, Καμαρά και Καμάτσο, ήρθε να προστεθεί και αυτή του Οντουμπάζιο, που κάθισε στον πάγκο, ουσιαστικά, όμως, ήταν απών, εξαιτίας των ενοχλήσεων που ένιωθε. Με τον Πάλμα να είναι και αυτός ανέτοιμος και να μη μπορεί να αγωνιστεί 90 λεπτά. Εκτός και ο Μαντσίνι, που συνεχίζει την καριέρα του στον Παναθηναϊκό.

Με τα δεδομένα, λοιπόν, με τα οποία ξεκίνησε το παιχνίδι, με δυο αριστερά μπακ στην ενδεκάδα, ο Άρης ήταν καλύτερος από τον Ολυμπιακό. Δημιούργησε ευκαιρίες, δεν κατάφερε, όμως, να τις μετουσιώσει σε γκολ. Έπεσε πάνω σε έναν τερματοφύλακα, τον Τζολάκη, που πραγματοποίησε εκπληκτική εμφάνιση.

Έπαιξε ρόλο και το βάθος στον πάγκο, καθώς την ώρα που ο Μίτσελ περνούσε στον αγωνιστικό χώρο τον Ροντρίγκες και τον Ελ Αραμπί, ο Πάρντιου, με τα πολλά προβλήματα απουσιών, δεν είχε λύσεις. Θα μπορούσε, ίσως, να μπει νωρίτερα ο Ματέο Γκαρσία.

Το παιχνίδι κρίθηκε στη φάση του πέναλτι, στο οποίο δεν μπορεί να εκμεταλλευτεί ο Γκρέι. Η φάση αυτή δεν στέρησε από τον Άρη μόνο ένα γκολ, που θα του επέτρεπε να πάει με τις καλύτερες δυνατές συνθήκες – καθώς έπαιζε με αριθμητικό πλεονέκτημα- στα εναπομείναντα λεπτά της κανονικής διάρκειας ή στην παράταση.

Ουσιαστικά «άδειασε» ψυχολογικά τους παίκτες του και δεν τους άφησε την παραμικρή ικμάδα «καθαρού» μυαλού. Για να προσπαθήσουν να πετύχουν ένα γκολ μέχρι το τέλος. Αντί γι΄ αυτό, ο Ελ Αραμπί «καθάρισε» το παιχνίδι, στη μοναδική φάση που βρέθηκε απέναντι στον Κουέστα. Είναι και θέμα ικανότητας…

Μεγάλο μέρος των οπαδών του Άρη ξέσπασαν, δικαιολογημένα, σε αποδοκιμασίες κατά πάντων μετά το τέλος του αγώνα. Όχι γιατί δεν κατέθεσαν οι παίκτες τη ψυχή τους, το έκαναν αυτό είναι η αλήθεια, στον αγωνιστικό χώρο. Αλλά γιατί έχει «στερέψει» πλέον κάθε δικαιολογία. Γιατί τα χρόνια χωρίς τίτλο, είναι πάρα πολλά για μια ομάδα του μεγέθους του Άρη.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

O Άρης πρέπει να συνέλθει, γιατί η σεζόν δεν έχει τελειώσει. Θα πρέπει να εξασφαλίσει το αυτονόητο στο πρωτάθλημα, να εξασφαλίσει, δηλαδή, θέση στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις κα να τερματίσει όσο γίνεται ψηλότερα στη βαθμολογία. Έχοντας, παράλληλα, στο μυαλό τους οι άνθρωποι του και τον σχεδιασμό της επόμενης αγωνιστικής περιόδου.