Να βγάζουν πάθος, να παίζουν για τη νίκη σαν να μην υπάρχει αύριο και να σταματήσουν τα δώρα.
Η εικόνα του Ολυμπιακού μετά το 0-1 θα πρέπει να προβληματίσει τους ανθρώπους της ομάδας και όχι το στραβοπάτημα στο Περιστέρι. Γκέλες θα γίνονται πάντα στον αθλητισμό, αλλά υπάρχει διαφορά στον τρόπο με τον οποίο αυτές κάνουν την εμφάνισή τους.
Οι πειραιώτες έπρεπε να μπουν με πάθος, με αγωνιστικό τσαμπουκά για να δώσουν συνέχεια στα νικηφόρα αποτελέσματα και να μειώσουν την διαφορά από την κορυφή. Θα πει κάποιος, ότι το έκαναν, έστω και για έναν βαθμό, αλλά ο Ολυμπιακός δεν είναι ομάδα που πανηγυρίζει ισοπαλίες. Εκτός και αν δίνουν πρωτάθλημα…
Διαβάστε επίσης: «Χοντραίνει» η κόντρα ΠΑΟΚ – ΑΕΚ: Ο Λουτσέσκου σου έκλεισε πολλές φορές το σπίτι
Αντιθέτως, μπήκαν στο Περιστέρι χαλαρά, λες και έχουν διαφορά 10 βαθμών από τον δεύτερο. Πέρασε το πρώτο ημίχρονο με ελάχιστες καλές στιγμές για την ομάδα, εν αντιθέσει με τους γηπεδούχους που είχαν δύο μεγάλες ευκαιρίες για να ανοίξουν το σκορ.
Στο δεύτερο, οι «ερυθρόλευκοι» προηγήθηκαν με το γκολ του Μπακαμπού και εκεί που όλοι μας σκεφτήκαμε ότι θα μπει και άλλο ένα και η σεμνή τελετή θα λάβει τέλος, ο Ολυμπιακός τα έκανε όλα ανάποδα. Όχι μόνο δεν έψαξε το δεύτερο γκολ, αλλά έδωσε δικαίωμα στους γηπεδούχους να πιστέψουν ότι μπορούν να πάρουν αποτέλεσμα.
Το πρώτο καμπανάκι (καμπάνα για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους) χτύπησε με την μεγάλη διπλή ευκαιρία. Τη φάση του δοκαριού από αράουτ (!). Στο καπάκι η άμυνα κοιμήθηκε, έγινε το 1-1 και εκεί που λες υπάρχουν 25 λεπτά για να πετύχει ο Ολυμπιακός ένα δεύτερο γκολ, όλα έγιναν λάθος.
Οι αλλαγές του Μίτσελ – με όλο τον σεβασμό στον Ισπανό κόουτς – άστοχες. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί έπρεπε να βγει ο πιο δραστήριος επιθετικός της ομάδας. Γιατί να βγει ο Ροντινέι και ο Μπιέλ τη στιγμή που ψάχνεις γκολ. Να έμπαινε ο Σαμασέκου στο 0-1 στη θέση του σκασμένου Χουάνγκ να το καταλάβω. Να μπει στο 1-1 και στο τέλος του ματς, που ψάχνεις μια καλή ενέργεια για να πάρεις τον αγώνα, δεν έχει λογική…
Ο Ολυμπιακός γκέλαρε στο Περιστέρι, αλλά τουλάχιστον μείωσε την διαφορά. Για να μπορεί να ελπίζει σε ανατροπή, πρέπει να σταματήσει να βγάζει μόνος του τα μάτια του. Μετά το 2-2, κόντρα στον ΠΑΣ, η ομάδα αντέδρασε. Τώρα έκανε και πάλι νερά. Και για να τα λέμε όλα, τα μηνύματα είχαν έρθει στα δύο παιχνίδια με τον Άρη. Στο πρωτάθλημα, οι θεσσαλονικείς απείλησαν (πέτυχαν δύο γκολ που σωστά ακυρώθηκαν ως οφσάιντ, αλλά δημιούργησαν τις φάσεις) και στο Κύπελλο είχαν τρεις καλές στιγμές στο τελευταίο δεκάλεπτο για να ισοφαρίσουν.
Η επόμενη μέρα, έχει πάλι παιχνίδι με τον Άρη στο Κύπελλο, το οποίο μόνο εύκολο δεν είναι και ακολουθεί εντός έδρας αναμέτρηση με τον ΟΦΗ. Οι κρητικοί θυμίζω πήραν ισοπαλίες σε Τούμπα και Λεωφόρο (με παίκτη λιγότερο από το 10’…), αλλά προέχει η ρεβάνς του Κυπέλλου.
Πρέπει οι παίκτες να παίζουν κάθε ματς σαν να είναι τελικός και να παραδειγματιστούν από τον Χάμες, που πάλευε μέχρι το τελευταίο λεπτό για τη νίκη. Ο Χάμες, που δεν έχει να αποδείξει τίποτα…