Ο Μασούρας, ο Ελ Αραμπί και το άδειο καλάθι με τα ενενήντα γκολ

Στην three peat κυριαρχία του ο Ολυμπιακός του Πέδρο Μαρτίνς έχει έναν σωρό από (αγωνιστικές) σταθερές. Δεν θα μπορούσε να συμβεί αλλιώς για τρείς διαδρομές που ενίοτε έμοιαζαν με βόλτες Κυριακάτικες ως τους τίτλους. Μια εξ αυτών; Το… μπετόν της επίθεσης: 20+22+16 τα 58 γκολ του Γιουσέφ Ελ Αραμπί, 9+13+7 τα 29 γκολ του Γιώργου Μασούρα. Μια σούμα κοντά στα ενενήντα γκολ (87) που εν πολλοίς εγγυήθηκαν για τους Ερυθρόλευκους. Κάτι σε τριάντα τη σεζόν αν τα βάλεις κάτω.

Φέτος στη ζώνη του Λυκόφωτος με τα πιθανά και τα απίθανα ο Μαροκινός αρχισκόρερ μετρά μόλις τρία και ο Έλληνας άσος τον έφτασε μόλις χθες βράδυ: Έξι σε δεκαοκτώ αγωνιστικές. Εκεί που έδιναν κοντά ένα γκολ ανά παιχνίδι, πλέον για την επίδοση χρειάζονται τρεις αναμετρήσεις.

Διαβάστε επίσης: Χέρι πριν από το πέναλτι του Παναθηναϊκού! (pic, vid)

Η διαφορά δεν είναι μεγάλη, είναι χαοτική και η μετακίνηση τους στο second unit αναπόφευκτη. Στο ελληνικό πρωτάθλημα όμως δεν υπάρχει σίγουρα άλλος Ελ Αραμπί, όπως δεν υπάρχει και άλλος Μασούρας. Και αυτό είναι κάτι που ο Μίτσελ θα πρέπει να το έχει σταθερά κατά νου κάνοντας όλους τους λογαριασμούς με θέα στην 11άδα του.

Προφανώς ο Ισπανός δεν μπορεί να φτιάξει μια εντεκάδα με… δεκαέξι. Προς τιμήν του προσπαθεί να παίξει ποδόσφαιρο με δεκαέξι και χθες ήταν ένα παράδειγμα ότι μπορεί να το κάνει καλά αν σκεφτεί κανείς ότι ουσιαστικά ο άφαντος Ολυμπιακός του πρώτου ημιχρόνου με τα «3+1» δεκάρια έδωσε τη θέση του σε μια πιο ενδιαφέρουσα εκδοχή απέναντι σε έναν αντίπαλο που δεν ήταν Βόλος και Ιωνικός και που δεν βρέθηκε να κυνηγά στο σκορ από νωρίς.

Ο Άρης έφερε τις γραμμές του πολύ κοντά, έκλεισε τα μεσοδιαστήματα και ανάγκασε τους Ερυθρόλευκους για ένα ημίχρονο να ψάχνουν δημιουργία αποκλειστικά από τις πτέρυγες με τα μπακ του που όπως και να το δεις δεν αποτελούν το δυνατό του σημείο.

Παράλληλα με τον Νταρίντα να κλείνει εξαιρετικά σε ρόλο τρίτου κεντρικού χαφ μπροστά από τον Νταμπό και τον Ετέμπο βραχυκύκλωσε και το «δυναμό» του Ινμπόμ Χουάνγκ που έβλεπε συνεχώς δύο παίκτες μπροστά του κάθε φορά που γύριζε με μέτωπο προς την αντίπαλη εστία για να οργανώσει.

Η δουλειά από τους Θεσσαλονικείς ήταν για 45΄ υποδειγματική. Και μαζί ένα καλό homework για τον Ολυμπιακό αναφορικά με όσα τον περιμένουν με αντιπάλους που έχουν και την ποιότητα αλλά και την ανθεκτικότητα να του στήσουν μια τέτοια παγίδα, είτε στο Καραϊσκάκη είτε μακριά από αυτό.

Χθες στην ανάπαυλα θυσιάστηκε ο Φορτούνης αν και ο χειρότερος όλων ως τα μισά του δρόμου στην μεσο-επιθετική τριάδα μάλλον ήταν ο Χάμες για ένα ημίχρονο. Ο Μίτσελ δικαιώθηκε από την πρώτη και όλας φάση του δευτέρου ημιχρόνου με μια «μπάλα» που μόνο ο Κολομβιανός θα μπορούσε να στείλει συστημένη στο κεφάλι του Μασούρα που ξέρει καλά να τρυπώνει σαν φορ και να εκτελεί.

Σε μια υποδειγματική διαχείριση μαζί με τον Φορτούνη εκτός γηπέδου έπρεπε να περάσει και ο Μπακαμπού που τα χαρακτηριστικά του δεν ταιριάζουν σε τέτοια ματς: Ο Ολυμπιακός χρειάζεται –με κάθε κόστος- τον κανονικό Ελ Αραμπί και πρέπει με έναν τρόπο να τον φέρει πίσω στο προσκήνιο.

Το μισό πρωτάθλημα είναι μπροστά και πλέον συμφωνούν όλοι ότι οι Ερυθρόλευκοι είναι ξανά στο κόλπο έστω και από απόσταση. Συμβαίνει γιατί πλέον έχουν αποκτήσει μια ισορροπία. Θα κατοχυρωθεί αν μπορέσουν να ενεργοποιήσουν όλους εκείνους που ξέρουν την άλφα-βήτα του πρωταθλητισμού… νεράκι.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Από χθες ο Μασούρας πατά ξανά στις ράγες με ψυχολογία. Ίσως την Τετάρτη στο ματς κυπέλλου με τον Άρη -που δεν αναμένεται με μεγάλες διαφορές- να είναι ευκαιρία να βρεθεί εκεί και ο Μαροκινός. Αν ο Γιουσέφ Ελ Αραμπί πάρει μπρος ο Ολυμπιακός είναι ικανός για κάτι που μέχρι πριν από μερικές εβδομάδες φάνταζε ως απίθανο…