Και ξανά και ξανά… χανούμια (με τον) βορρά

Και λένε ότι η οικοδομή στην Ελλάδα έχει πέσει. Αμ δε, αφού τη σηκώνει μόνος του ο Λάζαρος!

Τι είδαμε σήμερα, τι είδαμε! 94′ λεπτά με την ψυχή στο στόμα. Η δυνατή και καλά προετοιμασμένη Λάρισα δεν κατάφερε να αποκλείσει την ΑΕΚ, την ομάδα που φέτος είχε την καλύτερη παρουσία στις ελληνικές διοργανώσεις.

Ένα ματς γρήγορο, αγωνιώδες, με γερές φάσεις, ακόμα πιο γερά λάθη και ένα τελικό αποτέλεσμα κινηματογραφικό.

Εξαιρετικός για άλλη μία φορά ο Μπάρκας, καλός ο Μπακασέτας, κουρασμένος ο Σιμόες, κουραστικός ο Γκάλο. Λιβάγια -μετά από περισσότερες από 40 ημέρες εκτός αγώνων- κάπως άνευρος, ο Αραούχο έχασε δυνατές ευκαιρίες και θα έπρεπε ίσως να είχε αντικατασταθεί από τον Γιακουμάκη, ο οποίος στα λίγα λεπτά που έπαιξε στην θέση του Γκάλο είχε μία τίμια παρουσία.

Ο δε Λάζαρος μπήκε φορτσάτος στο δεύτερο ημίχρονο, κάνοντας σαφές ότι θέλει να του πιστωθεί το γκολ της πρόκρισης. Κάνοντας, φυσικά, τις κλασικές βλακώδεις καγκουριές που συνηθίζουν οι επιθετικοί (και ο Βράνιες…) όταν θέλουν να κάνουν εμφάνιση ροκ σταρ.

Αλλά το πέτυχε. Με εμφάνιση ροκ σταρ. Στο 94, με σίγουρα ένα από τα καλύτερα (αν όχι το καλύτερο) γκολ για φέτος.

Πανηγύρια. Μακάρι νταμπλ, μακάρι όλα όπως αξίζουν στην ομορφότερη ομάδα, αλλά όπως και ό,τι γίνει, η ΑΕΚ άφησε ιστορία. Μπράβο και… ραντεβού στο χορτάρι. Όπως έκανε η Ένωση όλη τη χρονιά.