Οι πράσινοι καλούνται να διαχειριστούν τον θρίαμβο τους. Δεν είναι λίγες οι φορές στο παρελθόν της διοργάνωσης όπου ομάδες που διέλυσαν τον αντίπαλο τους στο πρώτο ματς στο αμέσως επόμενο βρέθηκαν προ εκπλήξεως και το πλήρωσαν.
Ναι ξέρω ότι οι περισσότεροι που διαβάζετε αυτές τις γραμμές λέτε τι μας λέει τώρα. Ναι ξέρω ότι όσοι είδατε το ματς από την τηλεόραση ή κυρίως βρεθήκατε στο γήπεδο ο τίτλος σας φαίνεται από λάθος μέχρι και ισοπεδωτικός. Είναι όμως έτσι επί της ουσίας; Και ναι και όχι θα σας πω εγώ. Από τη μία πρακτικά είτε κερδίσεις με σαράντα πόντους είτε με έναν η νίκη μετράει το ίδιο. Από την άλλη μια τέτοια νίκη, όπως η χθεσινή του Παναθηναϊκού κόντρα στη Ρεάλ, είναι σίγουρο πως δημιουργεί νέα δεδομένα σε μια σειρά αγώνων play- offs. Τι σημαίνει αυτό; Πολλά και διάφορα.
Οι νικητές καλούνται να διαχειριστούν τον θρίαμβο τους. Δεν είναι λίγες οι φορές στο παρελθόν της διοργάνωσης όπου ομάδες που διέλυσαν τον αντίπαλο τους στο πρώτο ματς στο αμέσως επόμενο βρέθηκαν προ εκπλήξεως και το πλήρωσαν. Οι ηττημένοι από την άλλη έχουν να διαχειριστούν την απογοήτευση τους, την πληγωμένη τους υπερηφάνεια και εγωισμό, αλλά κυρίως είναι αυτοί που γνωρίζουν ότι χειρότερα δεν γίνεται να παίξουν. Άρα ποιο είναι το συμπέρασμα που βγαίνει; Ότι το ματς της Πέμπτης θα είναι ένα εντελώς διαφορετικό παιχνίδι που ξεκινά από το μηδέν. Όποιος από τους δύο μονομάχους δεν το καταλάβει αυτό ή μείνει προσκολλημένος στα απόνερα του χθεσινού θα έχει πρόβλημα. Πάμε να δούμε τώρα τι έγινε χθες στο παρκέ του ΟΑΚΑ.
Αγωνιστικά τα πράγματα εξελίχθηκαν ονειρικά για τους πράσινους. Μπήκαν με το μαχαίρι στα δόντια και έδειξαν στην αντίπαλο τους ότι ήταν αποφασισμένοι χθες βράδυ να κάνουν το 1-0. Με ένα 20-0 για αρχή, γεγονός πολύ σπάνιο ειδικά για ομάδες ισοδύναμες αυτού του επιπέδου, οι παίκτες του Τσάβι Πασκουάλ έγιναν γρήγορα το αφεντικό της αναμέτρησης. Με άμυνα που ανέβαινε πολύ ψηλά για να πιέσει και εξαιρετικά ποσοστά στην επίθεση το μόνο που απέμενε στους γηπεδούχους ήταν να ελέγξουν το ρυθμό και να αποκρούσουν την όποια αντεπίθεση των Μαδριλένων. Αυτή δεν έγινε ποτέ, με εξαίρεση λίγα ξεσπάσματα, όποτε το τριφύλλι μπόρεσε να πάει στην ανάπαυλα με μια διαφορά της τάξης των δεξαέξι πόντων.
Στην κρίσιμη τρίτη περίοδο οι γηπεδούχοι ήταν ακόμα πιο αποφασιστικοί μη δίνοντας στους παίκτες του Λάσο το δικαίωμα να πιστέψουν ότι μπορούν να διεκδικήσουν κάτι από το ματς. Στην τελευταία περίοδο ο Ισπανός κόουτς έκανε συντήρηση αποσύροντας σταδιακά τα πρώτα του βιολιά με αποτέλεσμα η Ρεάλ να μαζέψει, τρόπους του λέγειν, τη διαφορά. Το τελικό 95-67 αποτελεί χωρίς αμφιβολία μια τεράστια επιτυχία για τον εξάκις πρωταθλητή Ευρώπης και του δίνει το θάρρος να κοιτάζει με μεγαλύτερη αισιοδοξία τη συνέχεια της σειράς.
Η αλήθεια είναι πως όταν είδα την πρώτη περίοδο φοβήθηκα λίγο. Μου θύμισε κάπως και το περυσινό πρώτο ματς με τη Φενέρ, όπου οι πράσινοι είχαν πάλι εκκινήσει εντυπωσιακά χάνοντας όμως στο τέλος το παιχνίδι. Βέβαια θα μου πείτε άλλο Λάσο και άλλο Ζοτς. Ναι σίγουρα, αλλά ο φόβος πάντα υπάρχει. Τελικά όμως αποδείχθηκε ότι φέτος οι παίκτες του Παναθηναϊκού είχαν προετοιμαστεί καλύτερα τόσο αγωνιστικά όσο και ψυχολογικά. Πάμε λοιπόν στα επόμενα.
Χθες έγινε απλώς το πρώτο βήμα, το 1-0. Για να επιστρέψει το τριφύλλι εκεί που ανήκει, στο final- four δηλαδή, απαιτούνται άλλα δύο βήματα. Το ματς που έρχεται σε λιγότερες από 48 ώρες είναι το πλέον κρίσιμο. Αν η ελληνική ομάδα κάνει το 2-0 τα πάντα θα έχουν τελειώσει. Σπάνια επιστρέφει ομάδα από τέτοιο σκορ και η φετινή Ρεάλ των τόσων προβλημάτων δεν νομίζω πως μπορεί.
Το να ψάξεις για διακριθέντα στον χθεσινό αγώνα δεν έχει νόημα. Όταν κερδίζεις με σχεδόν τριάντα πόντους πρακτικά δεν υστέρησε κανείς. Όμως δεν είναι δυνατόν να μην κάνεις μια ιδιαίτερη αναφορά στον Νικ Καλάθη. Πρόκειται με διαφορά για τον καλύτερο άσο που κυκλοφορεί στα ευρωπαϊκά γήπεδα. Δεν υπάρχει καμία σύγκριση με κανέναν. Δεν είναι μόνο η δημιουργία, οι 16(!!!) ασίστ σε εικοσιπέντε αγωνιστικά λεπτά είναι απλά ασύλληπτο επίτευγμα, είναι η άμυνα που παίζει, η συνεισφορά του στα ριμπάουντ, το σκοράρισμα, ο ρυθμός που δίνει και τόσα άλλα.
Αν ο Νικ είχε και μακρινό σουτ θα μιλάγαμε για ένα γκαρντ παγκόσμιας κλάσης αντίστοιχων αυτών που μεσουρανούν στο μαγικό κόσμο του NBA. Αλήθεια θα υπάρξει καμία ….ομάδα ποδοσφαίρου να βγάλει ανακοίνωση για να περιπαίξει τις ικανότητες του Καλάθη; Περαστικά σας άμπαλοι. Ο ηγέτης υπάρχει, είναι εδώ, το φωνάζει και θέλει να το σηκώσει. Χρέος του Γιαννακόπουλου είναι να τον κρατήσει μένοντας στην Euroleague. Τα υπόλοιπα είναι για λαϊκή κατανάλωση…