Ολυμπιακός: Από τον Φορτούνη και τον Μιραλάς  θα «κριθεί» η ιδέα του Μαρτίνς…

Σε σεζόν… κακή για τον Ολυμπιακό 10 γκολ και 11 ασίστ σε όλες τις διοργανώσεις. Στη Σούπερ Λιγκ, δε, ακριβώς στο 9-9 φλερτάροντας με ένα ακόμη double–double, μετά από εκείνο το εξωφρενικό 18 γκολ-13 ασίστ της σεζόν 2015-16. Στη χρονιά του Μάρκο Σίλβα, που ο Κώστας Φορτούνης επιβεβαίωσε πως είναι με διαφορά ο καλύτερος ποδοσφαιριστής που συνεχίζει στην Ελλάδα.

Εδώ που βρισκόμαστε όμως η κουβέντα δεν αφορά στο πόσο καλός είναι ο κάτοχος του ερυθρόλευκου «7». Λίγες εβδομάδες πριν την επανεκκίνηση που έρχεται, ο Ολυμπιακός είναι που πρέπει να αποφασίσει αν ο Φορτούνης θα είναι ο «ηγέτης» του στην επόμενη αγωνιστική εκδοχή του. Αν θα είναι ο ποδοσφαιριστής γύρω στον οποίο ο Πέδρο Μαρτίνς θα απλώσει τις άλλες ιδέες του προκειμένου να εμφανίσει μια ομάδα έτοιμη να επανέλθει στα φυσιολογικά της επίπεδα. Για τον Έλληνα άσο δεν υπάρχει… τρίτος δρόμος. Ή μένει ως πρωταγωνιστής ή θα δρομολογηθούν εξελίξεις.

Αντίστοιχα το ίδιο ισχύει για τον Κέβιν Μιραλάς, που αν το χθεσινό του γκολ το είχε πετύχει πριν από κανά δίμηνο μάλλον η ιστορία της «δεύτερης θητείας του» στο λιμάνι, θα ήταν διαφορετική. Δεν είχε ανάγκη βελτίωσης αγωνιστικής όλο αυτό το διάστημα,  δεν του έλειψε μόνο ο ρυθμός. Είχε ανάγκη και μιας ψυχολογικής ώθησης που δεν ήρθε. Θέλει ο Βέλγος να μείνει εδώ. Θέλει να προσφέρει, θέλει να κλείσει την καριέρα του εδώ. Θέλει και ο κόσμος να τον βλέπει. Και αυτή η υπόθεση όμως έχει… παρανομαστή Φορτούνη. Είτε οι Ερυθρόλευκοι θα τον επιλέξουν ως πρωταγωνιστή για την επόμενη ομάδα τους, είτε δεν θα πρέπει να μπουν καν σε συζητήσεις με την Έβερτον για οτιδήποτε.

Δεν είναι μόνο το οικονομικό, που ούτως ή άλλως είναι πολύ υψηλό για τους συγκεκριμένους δύο. Είναι τα αυτονόητα που αυτό το καλοκαίρι πρέπει να τηρηθούν ευλαβικά. Ο Οφόε ήρθε για 8άρι και είναι 10άρι. Ο Μάριν πάει στα άκρα αλλά στην πραγματικότητα και αυτός 10άρι. Ο Φορτούνης το ίδιο. Επιχειρήθηκε κατ επανάληψη να χωρέσουν όλοι στο ίδιο σχήμα. Δεν βγήκε! Δεν έκανε κακό μόνο στους συγκεκριμένους. Έκανε συνολικά στην ομάδα. Να έχεις τρία δεκάρια και έναν αριστερό μπακ! Να έχεις το καλοκαίρι στην προετοιμασία 7-8 στόπερ, και τελικά να παίζει το ένα-τρίτο της σεζόν ως κεντρικός αμυντικός ο Ρομαό.

Οι αποφάσεις που πρέπει να παρθούν, προφανώς και περνούν μέσα από μια ιεράρχηση αναγκών. Ανάγκες όμως δεν προκύπτουν μόνο από ότι δεν έχεις, αλλά και από αυτό που έχεις και θέλεις να το αξιοποιήσεις. Ο Φορτούνης έκανε μαγική σεζόν τη χρονιά του Σίλβα, ως δεύτερος σε 4-4-2 με έναν φορ σαν τον Ιντέγιε που άνοιγε την περιοχή με τα διαδοχικά μέσα-έξω, με δύο ακραίους χαφ και όχι εξτρέμ που κρατούσαν περισσότερους ποδοσφαιριστές πίσω από τη μπάλα. Με ένα box to box χαφ σαν τον Κασάμι, που τα καλά του βράδια, το αριστερό του πόδι έδινε αμέτρητο κάθετο ποδόσφαιρο, αλλά και με έναν αμυντικό χαφ όπως ο Μιλιβόγιεβιτς που… έτρωγε το γήπεδο. Όταν ήρθε ο Σίλβα, τον Κασάμι, τον Μιλιβόγιεβιτς, τον Φορτούνη αλλά και τον Τσόρι στο φινάλε της μεγάλης καριέρας του, τους βρήκε εδώ.  Σκέφτηκε για αυτούς και αποφάσισε.

Προφανώς πάνω σε εκείνους διάλεξε τους υπόλοιπους. Έφερε τρεις ακραίους εκείνο το καλοκαίρι για τις δύο θέσεις (Ερνάνι, Σεμπά, Πάρντο) και στην πορεία έφερε και τον Ιντέγιε παρότι ήδη είχε αποκτηθεί ως δανεικός ο Φινμπόγκασον ο οποίος είχε εντελώς διαφορετικά χαρακτηριστικά από τον Νιγηριανό. Πρόσθεσε την ταχύτητα που του έλειπε (ασχέτως αν ο καλύτερος εξτρέμ του ήταν ο Ντουρμάζ που… περίσσεψε στο ρόστερ). Έχτισε όμως γύρω από τον καλό άξονα που υπήρχε. Όσους αναφέραμε συν τον Καμπίασο. Δεν τον άλλαξε. Όπως δεν άλλαξε τον Ρομπέρτο,  τους Ομάρ και Μαζουακού,  τον Σιόβα, τον Μποτία, τον Σαλίνο. Πάτησε πάνω σε κάτι που ήταν ήδη σχηματισμένο.

Ο Μίτσελ το καλοκαίρι του ΄13 επέλεξε να μην έχει τους Τζιμπούρ και Αμπντούν που ήταν οι καλύτεροι της προηγούμενης σεζόν. Όχι οι καλύτεροι του Ολυμπιακού. Οι καλύτεροι του ελληνικού πρωταθλήματος. Ο πρώτος σκόρερ και ο πρώτος στις ασίστ. Δεν τους ήθελε. Ήθελε βασικό τον Μήτρογλου, και επένδυσε γύρω από τον έλληνα φορ σε ένα τελείως διαφορετικό ρόστερ, διατηρώντας μόνο τον Φουστέρ στο ροτέισον. Ο Τσόρι, ο Βάις, ο Κάμπελ, ο Σαβιόλα, ο Ολαϊτάν. Όλοι νέα πρόσωπα. Κράτησε ο Ισπανός την ομάδα που βρήκε ως τη μέση του γηπέδου (Χολέμπας, Σιόβας, Μανωλάς, Σαλίνο, Μανιάτης) έφερε έναν τερματοφύλακα (Ρομπέρτο), έφτιαξε έναν αμυντικό χαφ που κανείς δεν περίμενε (Σάμαρης) και η δική του εκδοχή ήταν έτοιμη.

Τώρα με τον Πέδρο Μαρτίνς; Είναι ρίσκο οποιασδήποτε πρόβλεψη. Θα πρέπει να περιμένουμε για να δούμε και να καταλάβουμε πως το σκέφτεται ο Πορτογάλος που το μόνο σίγουρο είναι πως έχει το «δικαίωμα» από την διοίκηση να αλλάξει ότι θέλει. Οι προθέσεις τους προφανώς και θα φανούν από αυτές τις σοβαρές υποθέσεις. Από το τι σκέφτεται για τον Φορτούνη και τον Μιραλάς. Τα δύο μεγαλύτερα ονόματα του ρόστερ.