Η… ομελέτα του Μέσι, στο τραπέζι του Φαν Χάαλ

Σύμπτωση είναι κάτι που επαναλαμβάνεται μια φορά, άντε και μια δεύτερη. Όταν το δείγμα αφορά στον Λιονέλ Μέσι και απλώνεται σε 5 διαφορετικά Μουντιάλ, 16 χρόνια και 23 αναμετρήσεις; Τότε προφανώς σκαρφαλώνει στο ράφι της «επιβεβαίωσης».

Ας το αποδεχτούμε λοιπόν για να πάμε παρακάτω μετρώντας αντίστροφα για τον αποψινό προημιτελικό του Lusail (21.00) ανάμεσα στην Αργεντινή και την Ολλανδία. Στον κόσμο των Παγκοσμίων Κυπέλλων κυκλοφορούν δύο Μέσι: Εκείνος που φορώντας το εθνόσημο της «Αλμπισελέστε» ζορίζεται απέναντι σε εθνόσημα Ευρώπης. Και εκείνος που το απολαμβάνει με αντιπάλους όλους τους άλλους.

Διαβάστε επίσης: Για 3+1 κινήσεις ο Ολυμπιακός Β – Τρεις επιστροφές και Σουηδός σέντερ φορ από τη Νότιγχαμ

Δύο γκολ όλα και όλα απέναντι σε Ευρωπαίους. Ένα στο ντεμπούτο του, Ιούνη του 2006 στο Γκεζελκίρχεν συμμετέχοντας στο πάρτι με τη Σερβία (6-0). Και ένα στην πρεμιέρα της Αργεντινής στο τουρνουά του 2014, αντίπαλο τη Βοσνία. Δύο γκολ σε 13 ματς, έχοντας μάλιστα αστοχήσει και σε δύο πέναλτι (με την Ισλανδία στην πρεμιέρα του 2018 και προ ημερών απέναντι στους Πολωνούς).

Και απέναντι στους άλλους; Τα ματς είναι 10, αλλά τα γκολ είναι επτά. Τα τρία τώρα στη Ντόχα με τη Σαουδική Αραβία, το Μεξικό και την Αυστραλία. Τα προηγούμενα το 2014 (Νιγηρία 2, Ιράν) και το 2018 (Νιγηρία).

Ο Μέσι δηλαδή –μπαίνοντας πια σε λεπτομέρειες με βάση τον χρόνο συμμετοχής- σκοράρει ένα γκολ κάθε 588΄ με την Αργεντινή σε Μουντιάλ κόντρα σε Ευρωπαίους. Την ίδια στιγμή απέναντι στους άλλους σκοράρει ένα γκολ κάθε 117΄.

Και μιας και δεν μιλάμε για όποιον και όποιον αλλά για κάποιον που επηρεάζει το σύνολο μάλλον όσο κανείς, από την εποχή του Ντιέγκο Μαραντόνα; Αναμενόμενα όλα τα παραπάνω αποτυπώνονται στο ταμπλό: 7 νίκες, 2 ισοπαλίες και 4 ήττες απέναντι σε Ευρωπαίους αλλά 9 νίκες και μόλις 1 ήττα (στο Lusail από την Σαουδική Αραβία) με τους άλλους.

«Θα προσπαθήσουμε να περιορίσουμε τον Μέσι λειτουργώντας ομαδικά» προειδοποίησε ο Λουίς Φαν Χάαλ. Ο –με βάση το βιογραφικό- σημαντικότερος προπονητής της διοργάνωσης που και για την δική του περίπτωση μπορεί το αποψινό να είναι ότι ακριβώς για το «10» της Αργεντινής σε Μουντιάλ: Last dance.

Αν η Ολλανδία βρει τρόπο να περιορίσει τον Μέσι (όπως έκανε στα 70΄του 2006 σε ένα αδιάφορο ματς ομίλων, αλλά και στα 120΄ του ημιτελικού το 2014, όπου ο Pulga πάντως σκόραρε στην διαδικασία των πέναλτι) θα έχει κάνει παραπάνω από τη μισή δουλειά για την πρόκριση.

Αν πάλι ο αρχηγός των «Γκαούτσος» που κόντρα στους Αυστραλούς πέτυχε μόλις το πρώτο του γκολ σε «νοκ-άουτ», βρει τρόπο να κάνει τα… δικά του, τότε αυτομάτως οι πιθανότητες της Αργεντινής αυξάνονται θεαματικά. Μοιάζει δεδομένα με την πιο ενδιαφέρουσα απορία της βραδιάς. Τι θα κάνει ο Λίο;

Μπορεί πια να ζούμε στην πιο multi-culti εκδοχή του ποδοσφαίρου και το 90% των ποδοσφαιριστών που συμμετέχουν στο Μουντιάλ είτε να αγωνίζονται, είτε να αγωνίστηκαν κάποια στιγμή στην Ευρώπη, αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχει ακόμη μια συγκεκριμένη διαχωριστική γραμμή. Την «τακτική» υπεροχή των Ευρωπαίων. Τα προηγούμενα Μουντιάλ του Μέσι ολοκληρώθηκαν με ήττες απέναντι στους Γερμανούς (2006, 2010, 2014) και τους Γάλλους (2018). Ta κατέκτησαν όλα Ευρωπαίοι (Ιταλία, Ισπανία, Γερμανία, Γαλλία). Η Αργεντινή όλα αυτά τα χρόνια ήταν η μοναδική φιναλίστ (2014) έξω από τη «ζώνη».

Αν ρίξει κάποιος μια ματιά στα Μουντιάλ από το 2002 και πίσω θα διαπιστώσει πως για να φτάσει σε δύο διαδοχικές κατακτήσεις από εκπρόσωπο της Ευρώπης θα πρέπει να ταξιδέψει στα τουρνουά του 1934 και του 1938 (τα κέρδισαν και τα δύο οι Ιταλοί). Αυτό που συμβαίνει την τελευταία 20ετία προφανώς και αποτελεί την μεγαλύτερη απόδειξη για το πόσο μεγάλο πλεονέκτημα δίνει αυτό το προβάδισμα στην «τακτική».

MUST READ

LIVE: Ολυμπιακός – Μαρούσι

Αν λοιπόν ο Λιονέλ Μέσι θέλει να κλείσει την καριέρα του κατακτώντας το μοναδικό τρόπαιο που λείπει από το δωμάτιο με τα… δώρα (του); Απόψε πρέπει να… σπάσει αυγά. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος για να φτιάξει… ομελέτα στους ημιτελικούς. Εκεί που πιθανότατα κατά τις επτά το βράδυ θα έχει κλείσει εισιτήριο και θα τον περιμένει η Βραζιλία σε ένα «ραντεβού» που είναι στην αναμονή εδώ και 32 ολόκληρα χρόνια.