Ο Κέβιν που αγαπήσαμε

Ασυνήθιστο για Ολυμπιακό αυτό που συμβαίνει στο φινάλε της σεζόν. Πέρασαν εφτά σερί χρόνια για να βλέπουμε τις τελευταίες αγωνιστικές χωρίς να αναμένουμε την φιέστα. Όταν στα τελευταία 21 χρόνια έχει πάρει τα 19 πρωταθλήματα είναι λογικό η συνήθεια να γίνεται λατρεία.

Το ματς με την Κέρκυρα όμως δεν είχε τον χαρακτήρα της… προθέρμανσης για τους κλασικούς πανηγυρισμούς στο φινάλε της χρονιάς. Συμβαίνουν και στις καλύτερες οικογένειες, πόσο δε μάλιστα στην χρονιά της εξυγίανσης όπου από το καλύτερο πρωτάθλημα της 20ετιας μετατράπηκε στο χειρότερο πρωτάθλημα… ever. Τουλάχιστον το… ξεκατίνιασμα ανάμεσα στους δύο «αδελφούς» μέχρι πρότινος συλλόγους προσφέρει μια κάποια χαλάρωση και ευθυμία.

Αλλά το πώς θα ξεκατινιαστούν ΠΑΟΚ και ΑΕΚ είναι δικό τους θέμα. Η… εξυγίανση ξεγυμνώθηκε και μάλιστα από τους ίδιους που την ευαγγελίζονταν και τους υποστηρικτές της βεβαίως, όμως αυτό που μένει για τον Ολυμπιακό δεν είναι η επιβεβαίωση των όσων υποστήριζε όλη την χρονιά. Είναι το μηδέν εις το πηλίκων μιας αποτυχημένης χρονιάς που οφείλει να την μετατρέψει σε «παρένθεση». Όπως έκανε και μετά το 2004 και μετά το 2010. Δεν θα είναι εύκολο, αλλά ούτε τότε ήταν.

Στο Καραϊσκάκη το βράδυ της Δευτέρας μπορεί ο Ολυμπιακός να έπαιξε με την Κέρκυρα στα πλαίσια της 27ης αγωνιστικής του πρωταθλήματος που τελειώνει αλλά ουσιαστικά έπαιξε το πρώτο ματς της νέας εποχής.

Το εμφατικό 5-1 από μόνο του, τουλάχιστον στα μάτια μου, δεν λέει τίποτα. Με μια από τις χειρότερες ομάδες της κατηγορίας έπαιζε που όπως όλα δείχνουν και αν δεν υπάρξει ανατροπή λόγω αδειοδότησης (κυρίως με τον Παναθηναϊκό) του χρόνου θα παίζει στην Β΄ Εθνική όπως λέγαμε παλιά.

Αυτό που μένει από το ματς της Δευτέρας είναι η διάθεση, η καλύτερη παρουσία συνολικά αλλά και ατομικά. Η εξαιρετική εικόνα του Κώστα Φορτούνη, του Καρίμ Ανσαριφάρντ, το πρώτο γκολ του νεαρού Βρουσάι.

Ο Πέδρο Μαρτίνς είδε πραγματάκια στο Καραϊσκάκη και θα περιμένει να δει και άλλα. Όλα θα τον βοηθήσουν να καταλήξει στο καλύτερο δυνατό συμπέρασμα, να ελαχιστοποιήσει τις πιθανότητες να κάνει λάθη, και να φτιάξει βήμα-βήμα, τον νέο Ολυμπιακό.

Ξέχωρα όμως τα παραπάνω θετικά στοιχεία για τον Ολυμπιακό που είδαμε την Δευτέρα μένει και η παρουσία του Κέβιν Μιραλάς. Κυρίως το γκολ που πέτυχε γυρνώντας μας αρκετά χρόνια πίσω.

Στο πρώτο διάστημα της ερυθρόλευκης θητείας του (2010-12) όταν ο Βέλγος μας «συστήθηκε» από το πουθενά και μας τρέλανε. Ο Κέβιν που αγαπήσαμε και στον ερχομό του και πάλι στον Ολυμπιακό τον περασμένο Ιανουάριο πιστέψαμε πως θα δώσει ώθηση στην ομάδα στην προσπάθεια για το 8ο σερί πρωτάθλημα.

Ελπίδες που δεν επιβεβαιώθηκαν σε ένα διάστημα που αγωνιστικά ο Ολυμπιακός κατέρρευσε χάνοντας τα κρίσιμα παιχνίδια και φτάνοντας τώρα τρεις αγωνιστικές πριν το φινάλε να έχει απλά εξασφαλίσει την Τρίτη θέση και να περιμένει γκέλα του ΠΑΟΚ για να πάρει την δεύτερη που οδηγεί στα προκριματικά του Τσάμπιονς Λιγκ.

Ο Μιραλάς με μικρές εξαιρέσεις ήταν μακριά από τον καλό του εαυτό. Λέω ήταν καθώς χθες κόντρα στην Κέρκυρα θύμισε τον Κέβιν που γνωρίσαμε στην πρώτη του θητεία στην Πειραιά. Ειδικά το γκολ που πέτυχε μας γύρισε χρόνια πίσω. Γκολ – σήμα κατατεθέν για τον «κόκκινο διάβολο».

Αν ο Κέβιν βρίσκει ξανά τον καλό του εαυτό θα έχουμε την ευκαιρία να το διαπιστώσουμε και στα τρία ματς που απομένουν. Όπως επίσης στα «προσεχώς» θα μάθουμε αν θα παραμείνει ή όχι και μετά το καλοκαίρι στον Ολυμπιακό. Δεν είναι απλή υπόθεση, είναι σύνθετη. Πρωτίστως όμως οφείλει να πείσει τον Πέδρο Μαρτίνς ώστε να ζητήσει να γίνουν προσπάθειες για την παραμονή του.

Πάμε μακριά όμως για αυτό το θέμα. Ας κρατήσουμε το τώρα. Σαφέστατα υπάρχουν αρκετές δικαιολογίες για το ότι ο Κέβιν δεν δικαίωσε τις μεγάλες προσδοκίες του Ιανουαρίου.

Το θέμα όμως για τον ίδιο και για τον Ολυμπιακό είναι τι θα γίνει από εδώ και στο εξής.

Το γκολ του Κέβιν με την Κέρκυρα που μας θύμισε τον Μιραλάς που θαυμάσαμε

Για αυτό αγαπήσαμε τον Κέβιν…

MUST READ

Κάταγμα περόνης ο Λεσόρ, χειρουργείται την Παρασκευή