Η εικόνα της ομάδας και δυο λόγια για Αγκιμπού και Βρουσάι…
Στα καλοκαιρινά φιλικά, ειδικά σε αυτά που διεξάγονται στο πρώτο στάδιο της προετοιμασίας, δίνω μικρή σημασία. Σε αυτά που βλέπουμε τώρα, σε μια πρωτόγνωρη συνθήκη λόγω του χειμερινού Μουντιάλ, δίνω μεγαλύτερη. Κι αυτό όχι μόνο επειδή είναι πρωτόγνωρη η συνθήκη μιας μίνι χειμερινής προετοιμασίας, αλλά και επειδή ο Ολυμπιακός που είδαμε στο πρώτο κομμάτι της σεζόν, οφείλει να παρουσιαστεί πολύ καλύτερος στη συνέχεια…
Στο φιλικό με την Σταντάρ Λιέγης, λοιπόν, είδαμε πράγματα που μπορούν να μας κάνουν να αισιοδοξούμε. Να αισιοδοξούμε ότι είναι στη σωστή κατεύθυνση, ώστε να… ξεχρεώσει αυτά που οφείλει από το πρώτο κομμάτι της σεζόν. Είδαμε φυσικά και πράγματα που πρέπει να διορθωθούν, κάτι που επισήμανε και ο Μίτσελ στις δηλώσεις του, αλλά σε γενικές γραμμές είχε καλή εικόνα η ομάδα…
Και δεν αναφέρομαι μόνο στο δεύτερο ημίχρονο, που με την είσοδο παικτών όπως ο Χάμες, ο Μαρσέλο, ο Ελ Αραμπί και ο Φορτούνης… φορτώθηκε απίστευτη ποιότητα μεσοεπιθετικά η ομάδα, αλλά ακόμα και στο πρώτο. Τότε δηλαδή που ο Μίτσελ δοκίμασε τον Μπιελ, αλλά και τον Μασούρα κάποιες στιγμές σε θέση σέντερ φορ και παρά το γεγονός ότι δεν βρήκε τον δρόμο προς τα δίχτυα ήταν αρκετά δημιουργική και συνολικά δεν είχε άσχημη εικόνα. Το μόνο άσχημο ήταν ότι με μιάμιση φάση της Σταντάρ δέχθηκε γκολ…
Διαβάστε επίσης: Ολυμπιακός: Οι «πραγματικές» μεταγραφές, οι ροκ σταρ και η εξήγηση για τον Μέλμπεργκ (pics)
Στην επανάληψη, βέβαια, ο Ολυμπιακός ήταν πολύ καλύτερος κι αν το ματς δεν ήταν φιλικό θα είχε πάρει σίγουρα τη νίκη, καθώς η Σταντάρ από το 60’ και μετά θα έπαιζε με δέκα παίκτες. Ο διαιτητής, όμως, την χάρισε την αποβολή στους Βέλγους στη φάση της καθαρής ανατροπής του Μπακαμπού που έφευγε μόνος του για την εστία κι έτσι είχαμε αυτό το 3-3 στο τέλος, αν και ο Ολυμπιακός στο β’ ήταν πολύ ανώτερος…
Όσον αφορά σε κάποιους παίκτες ξεχωριστά προσωπικά δεν θα σταθώ ούτε στον Ελ Αραμπί, ούτε στον Χάμες, ούτε στον Φορτούνη που υπήρχαν στιγμές που έκρυψαν την μπάλα στο δεύτερο ημίχρονο. Δεν θα σταθώ καν στον Μαρσέλο που έδωσε δύο υπέροχες ασίστ, διότι ότι είχα να πω το είπα στα προηγούμενα κείμενά μου. Ο Βραζιλιάνος πρέπει να πάρει συνεχόμενα ματς ως βασικός, διότι πολύ απλά έτσι πρέπει…
Θα σταθώ, λοιπόν, στον Αγκιμπου Καμαρά, έναν πιτσιρικά που πίστεψε από την αρχή ο Μίτσελ και φαίνεται να ξαναβρίσκει τον καλό του εαυτό (απέναντι στην Σταντάρ ήταν εξαιρετικός όσο έπαιξε), αλλά και στο Μάριο Βρουσάι που έκανε μια απίστευτη προσπάθεια από τα δεξιά πριν σερβίρει στον Ελ Αραμπί για το 1-1. Και γιατί στέκομαι σε αυτά τα δύο παιδιά; Διότι και τα δύο καμένα ήταν, ένα βήμα πριν την πόρτα της εξόδου, αλλά ο Μίτσελ τους έδωσε ξανά ζωή…