Μουντιάλ 2022: Is the end of (football) world as we know it

Ναι, προφανώς το «χαρακίρι» των Γερμανών, σε συνέχεια του κάζο της Αργεντινής. Και στην αντίπερα όχθη τα ανιψάκια του Τσάβι και του Ινιέστα, ο Πέδρι και ο Γκάβι που τσαλαπάτησαν την δύσμοιρη Κόστα Ρίκα. Ίσως το πιο χαρακτηριστικό δείγμα γραφής όμως σε αυτόν τον πρώτο κύκλο του Μουντιάλ 2022 να μας το χάρισαν οι Καναδοί στην ήττα τους από το Βέλγιο.

Ήττα στα χαρτιά και στο… ταμπλό, διότι στο γήπεδο η ομάδα του Τζον Χέρντμαν έδωσε κανονική παράσταση:22 τελικές, χαμένο πέναλτι, μεγαλύτερο ποσοστό κατοχής απέναντι στο Νο2 του ranking της FIFA. Ένα σύνολο που έτρεχε δίχως να υπάρχει αύριο, που είχε όλους τους ποιοτικούς «δείκτες» στο μάξιμουμ και ανάγκασε τον «πολύ» Τιμπό Κουρτουά σε αναπάντεχη διπλοβάρδια.

• Διαβάστε επίσης: Αδιανόητο: Η ακτινογραφία του κρανίου του Αλ Σαχρανί μετά τη σύγκρουση στο ματς με την Αργεντινή – Σοκαριστικές εικόνες

Ο Καναδάς είχε να εμφανιστεί στο προσκήνιο από το 1986. Χθες βράδυ σε έκανε να απορείς που χάθηκε. Και αν προσθέσεις στην εξίσωση και όσα μας έδειξε η team USA για ένα ημίχρονο απέναντι στην Ουαλία; Βάζεις υποχρεωτικά νέα σημάδια στον ορίζοντα. Το ποδόσφαιρο που ξέραμε αλλάζει. Άλλαξε. Και επιβεβαιώνεται με τον πιο χαρακτηριστικό τρόπο.

Η Σαουδική Αραβία, η Τυνησία, το Μαρόκο, η Σενεγάλη δίχως τον Μανέ που έχασε και εκείνη «συγκυριακά» από την Ολλανδία, η Ιαπωνία που ήταν ούτως ή άλλως ένα σκαλοπάτι παραπάνω στη σκάλα της «υπόληψης». Και ποιος ξέρει ποιος άλλος θα ακολουθήσει. Όλες έτοιμες να «σπάσουν αυγά» και να εξηγήσουν γιατί στην εποχή της «παγκοσμιοποίησης» τα δεδομένα πλέον αλλάζουν οριστικά.

Εξαιρετικά τεχνικά τιμ προσαρμοσμένα στις «νόρμες» της εποχής. Ποδοσφαιριστές με παραστάσεις στο υψηλότερο επίπεδο -σχεδόν το 90% εξ όσων βρίσκονται στο Κατάρ με «ευρωπαϊκή» εμπειρία-. Επιστημονική κατάρτιση των επιτελείων. Αντίστοιχα «μοτίβα» προπόνησης αλλά και τακτικής «προσέγγισης». Καλές «τεχνοκρατικές» απόπειρες, επενδύσεις και μακροπρόθεσμα σχέδια από Ομοσπονδίες που δεν έχουν πρόεδρο τον Τάκη Μπαλτάκο και δεν ασχολούνται με τις διαιτησίες της Κυριακής.

«Φυσικά όσο υπάρχουν τράπουλες θα βγαίνουνε… Ρηγάδες»: Το ταλέντο θα βάζει πάντα τις δικές του διαχωριστικές γραμμές. Ποτέ ξανά όμως το ποδόσφαιρο σε αυτό το επίπεδο εθνικών ομάδων δεν έδινε την εντύπωση πως όλοι πια είναι τόσο κοντά. Σχεδόν στην ίδια σελίδα. Δεν βλέπεις πια «μικρούς» να εγκλωβίζονται πίσω από τη μπάλα, αλλά να «εγκλωβίζουν» μεγάλους με τη μπάλα. Δεν επικρατούν πια σχηματισμοί που παραπέμπουν σε παρκαρισμένα πούλμαν, ούτε ομάδες που βάζουν πλώρη για το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα. Παίζουν όλοι. Και παίζουν τόσο καλά που σε προκαλούν να το παρατηρήσεις.

Η Αργεντινή δέχτηκε το… σοκ της ανατροπής κάπου στο 53΄. Στα σχεδόν πενήντα λεπτά που ακολούθησαν δεν μπόρεσε να οργανώσει μια κανονική επίθεση για να φτάσει «απέναντι». Η Γερμάνια των –παραδοσιακά- τεράστιων αποθεμάτων ενέργειας και ψυχολογίας έμεινε στο φινάλε να βλέπει τους Ιάπωνες να πατούν το γκάζι αλά fast and furious. H Ολλανδία αν απέναντι της έβρισκε τον Μανέ θα ήταν και εκείνη κρίκος στην αλυσίδα της συμφοράς. Οι φιναλίστ του 2018 Κροάτες πέρασαν και δεν ακούμπησαν με το Μαρόκο. Αν δεν ήταν η παρέα του Εμπαπέ και οι «εκρήξεις» της Αγγλίας και της Ισπανίας θα νόμιζες ότι κάποιος σου κάνει πλάκα.

MUST READ

LIVE: Ολυμπιακός – Μαρούσι

Δώδεκα ματς έχουν γίνει όλα και όλα ως εδώ. Και σίγουρα με παρονομαστή το «πρέπει» της πρεμιέρας αλλά και την υποσημείωση πως οι ομάδες μαζεύτηκαν μια εβδομάδα πριν από το Μουντιάλ. Αν θες μπορείς να κρυφτείς πίσω από το δάχτυλο σου διότι ναι, προφανώς στο τέλος τα μεγάλα ψάρια θα κάνουν και πάλι δική τους τη μικρή λίμνη. Δεν γίνεται όμως να μην συμφωνείς πως τα δεδομένα πια στο σύγχρονο ποδόσφαιρο είναι διαφορετικά.