Ο πάτερ Αντώνιος κι εμείς που (ξανα)πέσαμε από τα σύννεφα

Γενικά με τις αγιογραφήσεις των ζώντων οφείλουμε να είμαστε επιφυλακτικοί. Όπως και με τις απότομες αποκαθηλώσεις. Έχουν πάντα το στοιχείο της υπερβολής και υποτάσσονται σε σκοπιμότητες της στιγμής. Επειδή πάντοτε τα στερνά τιμούν τα πρώτα είναι καλύτερα να γίνονται απολογισμοί μετά την ολοκλήρωση μιας πορείας από το να επιδαψιλεύονται τιμές κατά τη διάρκειά της. Όλα αυτά αφορούν την «Κιβωτό του Κόσμου» και τον πατέρα Αντώνιο μετά τις τελευταίες αποκαλύψεις που έρχονται η μία μετά την άλλη για να καταδείξουν ότι κάτι πολύ σάπιο υπήρχε στο βασίλειο της Δανιμαρκίας.

Κάτι σάπιο που δεν πρόκυψε τους τελευταίους μήνες αλλά σάπιζε για χρόνια. Όλα αυτά τα χρόνια που σχεδόν από παντού φιλοτεχνείτο η αγιογραφία του πατέρα Αντώνιου. Και κάπου εδώ είναι κατά τη γνώμη μου το πρόβλημα. Ένα πρόβλημα που αφορά τα αντανακλαστικά της κοινωνίας μας από την μια και τα αντανακλαστικά της συντεταγμένης Πολιτείας από την άλλη. Όλοι δωρητές , δημοσιογράφοι, ευεργέτες, Εκκλησία δεν είχαμε πάρει χαμπάρι τίποτα. Κοιμόμασταν τον ύπνο του δικαίου ενώ δεκάδες μπορεί και περισσότερα παιδιά υπέφεραν και δεν τολμούσαν να φανερώσουν τα όσα τραβούσαν.

Διαβάστε επίσης: Κιβωτός του Κόσμου: Νέο έγγραφο ντοκουμέντο «καίει» τον πατέρα Αντώνιο

Δεν έχω λόγους να πιστεύω ότι ο πάτερ Αντώνιος ξεκίνησε την Κιβωτό έχοντας κατά νου να ταλαιπωρεί τα παιδιά αντί να το α βοηθάει. Ότι ήταν έτσι κι αλλιώς μια εγκληματική προσωπικότητα που δημιούργησε μια ΜΚΟ για να κερδοσκοπεί και να απολαμβάνει δόξα και μεγαλείο. Εχω λόγους όμως να πιστεύω ότι η ενθουσιώδης αποδοχή οι φιλόφρονες λόγοι, οι βραβεύσεις, η προβολή και τα λεφτά τον εξέτρεψαν της αρχικής πορείας του, επηρέασαν την προσωπικότητά του και δημιούργησαν το αποτέλεσμα που έκπληκτοι παρακολουθούμε.

Οι ευθύνες του είναι δεδομένες και είναι δουλειά της Δικαιοσύνης να τις επιμετρήσει και να απονείμει δίκαιο. Εμείς ως κοινωνία και η συντεταγμένη Πολιτεία δεν κάναμε τη δική μας δουλειά. Εμείς δεν καταλάβαμε τίποτα και η Πολιτεία δεν έκανε κανονικό έλεγχο όπως είχε την υποχρέωση. Τιμητική εξαίρεση ο Συνήγορος του Πολίτη που ευαισθητοποιήθηκε με την πρώτη καταγγελία και ξετύλιξε το κουβάρι. Αυτά συμβαίνουν όταν η Πολιτεία, το Κράτος ουσιαστικά παραιτείται από την υποχρέωσή του να παρέχει το ίδιο φροντίδα στα παιδιά που την έχουν ανάγκη. Ότι αυτό δεν είναι δουλειά του ιδιωτικού τομέα με όποια μορφή κι αν δραστηριοποιείται.

MUST READ

LIVE: Ολυμπιακός – Μπασκόνια

Όταν αυτή η υποχρέωσή της Πολιτείας μετακυλίεται σε ιδιωτικές πρωτοβουλίες, τότε επιβάλλεται ο έλεγχος και σε ό,τι αφορά τις παιδαγωγικές προϋποθέσεις και σε ό,τι αφορά την οικονομική διαχείριση. Είναι φανερό ότι τίποτα από τα δυο δεν γινόταν τόσο καιρό. Εχοντας δημιουργήσει ένα ισχυρό λόμπι υποστηρικτών, ο πάτερ Αντώνιος, είχε εξασφαλίσει να μην ελέγχεται και να μην δίνει λόγο πουθενά. Μέχρι που όλοι, πολίτες και Πολιτεία, (ξανα)πέσαμε από τα σύννεφα.