Όπως αποδείχτηκε στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας έτσι να αποδειχτεί την Κυριακή και στο Φάληρο, ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να μην ήταν αλλά τώρα είναι ο καλύτερος
Έγινε κι αυτό επί Μίτσελ. Μια άμυνα με πέντε Έλληνες. Χωρίς να συμπεριλαμβάνεται ο Σωκράτης Παπασταθόπουλος. Μια εντεκάδα με έξι στους έντεκα Έλληνες. Ας μην το προσπεράσουμε έτσι αβασάνιστα. Σε ένα πρωτάθλημα που ψάχνεις στις εντεκάδες των ομάδων να βρεις Έλληνες παίκτες με το κιάλι, να ξεκινούν έντεκα το παιχνίδι είναι σημαντικό στοιχείο. Εξίσου σημαντικό, αν όχι σημαντικότερο, είναι ότι και οι πέντε της άμυνας προέρχονται από τις Ακαδημίες του Ολυμπιακού (και ο Πασχαλάκης). Δεν ξέρω αν ο Μίτσελ κινήθηκε με αυτό το σκεπτικό. Εκείνο που φάνηκε καθαρά είναι ότι ο Ολυμπιακός έχει περιθώρια να εμπιστευτεί παίκτες που τους… γέννησε ο ίδιος. Παίκτες που όταν σκοράρουν θα δείχνουν με επιμονή, για να το αντιληφθούν όλοι, το σήμα στη φανέλα που φοράνε, όπως έκανε ο Θανάσης Ανδρούτσος μόλις σκόραρε στη Λειβαδιά.
Προσοχή, για να μην γίνουν παρεξηγήσεις. Δεν ισχυρίζομαι ότι το να δείχνει κανείς τη φανέλα με τον δαφνοστεφανωμένο είναι ασφαλής τρόπος για να μπαίνει στις αποστολές και στην εντεκάδα. Καταγράφω απλώς ότι ο Ολυμπιακός έχει, με την δουλειά που κάνει χρόνια τώρα στις Ακαδημίες, να κοιτάζει στο προπονητήριό του και να βρίσκει παίκτες που θα του κάνουν τη δουλειά. Αυτό έκανε ο Μίτσελ με τον Αντρέα Ντόη και βλέπουμε τα αποτελέσματα.
Ο Ολυμπιακός πέρασε με σχετική άνεση από την Λειβαδιά προσθέτοντας τους απαραίτητους τρεις βαθμούς. Ειδικά στο πρώτο ημίχρονο και σε έναν κακό αγωνιστικό χώρο έπαιξε καλό ποδόσφαιρο και δημιούργησε συνολικά πολλές φάσεις για γκολ. Εδώ είναι ένα σημείο προβληματισμού. Δεν γίνεται σε δυο ματς να έχεις στη σούμα με πάνω από τριάντα τελικές προσπάθειες και να έχεις πετύχει μόλις δυο γκολ. Καλοί τερματοφύλακες ο Μπρινιόλι και ο Μάρκοβιτς αλλά μέχρι εκεί.
Υπάρχει θέμα με το τελείωμα των φάσεων κι αυτό το πρόβλημα τίθεται τώρα ενώπιον του Μίτσελ. Επείγει η επίλυσή του διότι οι νίκες με ένα γκολ διαφορά σημαίνουν ισορροπία σε τεντωμένο σχοινί. Κάποια στιγμή τα σχοινιά σπάνε. Είτε ισορροπεί σε αυτά ο πρωτοπόρος Παναθηναϊκός είτε ο Ολυμπιακός που φιλοδοξεί να τον καταδιώξει.
Αν μιλάμε όμως για επιθετική δυσπραγία σε αναντιστοιχία με την ποιότητα των παικτών του, τότε οφείλουμε να μιλήσουμε για σαφή αμυντική βελτίωση. Οι ερυθρόλευκοι έπαψαν να έχουν άμυνα που κόβεται με την καρδιά ενός μαρουλιού. Λάθη έγιναν και μάλιστα στα τελευταία λεπτά του παιχνιδιού αλλά η συνολική εικόνα πρόδιδε αξιοπιστία και σταθερότητα. Συνθήκη απαραίτητη για να στρωθείς στο κατόπι της ΑΕΚ και του Παναθηναϊκού και να αμφισβητήσεις στην πράξη τις θέσεις τους στον βαθμολογικό πίνακα.
Οι τέσσερις χιλιάδες που πήγαν στην Λειβαδιά για να παρακολουθήσουν την ομάδα που είναι δέκα βαθμούς πίσω στην βαθμολογία θα γίνουν τριάντα δυο την Κυριακή. Θα το κάνουν με την πεποίθηση ότι όπως αποδείχτηκε στην Λεωφόρο Αλεξάνδρας έτσι θα αποδειχτεί και στο Φάληρο, ότι ο Ολυμπιακός μπορεί να μην ήταν αλλά τώρα είναι ο καλύτερος.