Εξι ερωτήματα που ζητούν απαντήσεις…

Οι 10 βαθμοί διαφορά από την κορυφή είναι μεγάλο χάντικαπ. Ωστόσο κανείς δεν εξασφάλισε το πρωτάθλημα από τα μέσα Οκτώβρη. Κατά συνέπεια κανείς, ούτε Ολυμπιακός που είναι 10 βαθμούς πίσω το έχει(ακόμα) χάσει. Εκείνο που αξίζει να κουβεντιάσουμε είναι αν ο Ολυμπιακός που είδαμε το βράδυ της Δευτέρας είναι ομάδα που μπορεί να το διεκδικήσει. Ετσι όπως τον είδαμε δεν μπορεί. Στον ένα μήνα που κάθεται στον πάγκο του ο Μίτσελ έχει βελτιωθεί αλλά όχι στον αναμενόμενο βαθμό ούτε στον αναγκαίο για να μπορέσει να κάνει αγωνιστική και βαθμολογική αντεπίθεση.

Το 2-1 από τον ΠΑΟΚ τον αδικεί ως αποτέλεσμα. Κρύβει μέσα του ισχυρές δόσεις τύχης για το νικητή και ισχυρές δόσεις ατυχίας για τον νικημένο. Θα ήταν όμως μεγάλο σφάλμα αν ο Ισπανός κόουτς και οι συνεργάτες του μείνουν στην ατυχία και δεν κάνουν τις διαπιστώσεις που σχεδόν όλος ο κόσμος έκανε παρακολουθώντας το ματς με τον ΠΑΟΚ. Δεν είναι κολακευτικό για τον Ολυμπιακό να επιτίθεται μόνο από την δεξιά πλευρά και μόνο από αυτή να βγάζει συνδυασμούς ώστε να φέρει την μπάλα στη μεγάλη περιοχή. Συνέβη αυτό διότι δεξιά υπήρχε ένας κλασικός εξτρέμ ο Γκάρι Ροντριγκες ενώ από την αριστερή δεν υπήρχε τίποτα.

Διαβάστε επίσης: Από το γήπεδο στο νοσοκομείο ο Τζολάκης – Ανακούφιση από τις εξετάσεις στον ώμο και… Πασχαλάκης με Παναιτωλικό

Η διαπίστωση δεν βαρύνει τόσο τον Αγκιμπου Καμαρα όσο τον Μίτσελ που έκανε την επιλογή. Το να παίζεις μόνο από τη μία πλευρά είναι κάτι που σίγουρα θα το διαβάσει ο αντίπαλος προπονητής και θα πάρει τα μέτρα του και να το σταματήσει. Κρίμα για τον Χάμες Ροντρίγκες ο οποίος έπρεπε να παίζει μόνο από τη μία πλευρά του γηπέδου περιορίζοντας έτσι τις επιλογές του. Ο Αγκιμπου έμεινε απλή αναφορά στο φύλλο αγώνα με εξαίρεση τα απανωτά φάουλ που έκανε και την τρανταχτή απουσία του από το χώρο ευθύνης του στο δεύτερο γκολ των φιλοξενούμενων. Τίθεται λοιπόν το ερώτημα για ποιο λόγο ενώ Ολυμπιακός έχει στο ρόστερ του μία σειρά από εξτρέμ, στο συγκεκριμένο παιχνίδι βρέθηκε να παριστάνει κάτι που δεν είναι ο Καμαρά;

Υπάρχει κι άλλο σχετικό ερώτημα: Πώς είναι δυνατόν με τόσους εξτρέμ για περίπου είκοσι λεπτά να παίζει στη θέση αυτή ο Τζο Χουάνγκ που δεν τα καταφέρνει ούτε όταν παίζει στην κανονική του θέση δηλαδή σέντερ φορ. Κι άλλο ερώτημα: Γιατί έμεινε εκτός αποστολής ο πιο ακριβοπληρωμένος παίκτης του Ολυμπιακού Πεπ Μπιέλ και υπήρχε ως τρίτος σέντερ φορ στην αποστολή ο Τζο Χουάνγκ; Με βάση τα όσα έχουμε δει μέχρι τώρα μπορεί να γίνεται σύγκριση ανάμεσα στον Ισπανό και τον Νοτιοκορεάτη; Υποθέτω ότι κανείς δεν απαιτεί δημόσια απαντήσεις στα ερωτήματα αυτά από τον προπονητή του Ολυμπιακού. Υπάρχει όμως η απαίτηση να σταματήσουν εδώ και τώρα αυτές οι ανορθογραφίες.

Πάμε τώρα σε μία γενικότερη παρατήρηση: Μια ομάδα που δεν έχει αγωνιστική ταυτότητα και δεν έχει καταλήξει σε ένα συγκεκριμένο τρόπο επιθετικής ανάπτυξης του παιχνιδιού, για λόγους που φυσικά δεν είναι ευθύνη του τωρινού προπονητή, το πρώτο που κάνει είναι να συμαζέψει την άμυνά της. Από εκεί αρχίζει το χτίσιμο μιας ομάδας και εκεί είναι που ο Μίτσελ πειραματίζεται συνεχώς και δεν καταλήγει. Ο τελευταίος πειραματισμός του ήταν κόντρα στην Καραμπάχ και αποδείχθηκε επιτυχής. Η άμυνα κράτησε και ο Ολυμπιακός δεν δέχτηκε γκολ. Ποιος ήταν ο λόγος (κι άλλο ερώτημα) για να αλλάξουν οι δύο από τους πέντε της άμυνας. Αναφέρομαι στον Πασχαλακη και τον Ντόι αφού η αλλαγή του Βρσάλικο ήταν αναγκαστική.

MUST READ

Νοοτροπία, επιλογές, ρεπό και μεταγραφές…

Ας κλείσουμε με ένα ακόμα (το έκτο) ερώτημα: Ποιος είναι ο λόγος από το παιχνίδι στο Μπακού να εμφανιστούν στο γήπεδο μόλις τρεις από τους έντεκα; προφανώς ο λόγος δεν ότι ο Ολυμπιακός αναγκάζεται να παίζει με δύο ομάδες σε Ελλάδα και Ευρώπη. Έχει να κάνει με τις αμφιταλαντευσεις του προπονητή, την αμηχανία του που τον οδηγεί σε εξεζητημενες επιλογές. Ειδικά αυτή του Μπα στην αμυνα τον άφησε εκτεθειμένο όχι μόνο στην κριτική αλλά και σε απιδοκιμασιες προς το πρόσωπό του από μια μερίδα των οπαδών. Όταν έχεις παίκτες τέτοιου επιπέδου μπορείς και πρέπει να έχεις πετύχει περισσότερα μέσα σε ένα μήνα. Τουλάχιστον στην αμυνα της ομάδας σου. Το πρόβλημα σε αυτή τη φάση δεν είναι οι παραπανησιοι παίκτες αλλά τα λάθη στην διαχείριση και την αξιοποίηση τους. Για να λυθούν όλα αυτά ο Μιτσελ δεν έχει ούτε περιθώρια χρόνου ούτε περιθώρια για την παραμικρή βαθμολογική απώλεια από εδώ και πέρα. Τώρα όλα και για όλους, μετρούν αντίστροφα…